Նեեմիա
2:1 Եւ եղաւ նիսան ամսին, քսաներորդ տարում
Արտաշես թագավորը, այդ գինին նրա առաջ էր, և ես վերցրեցի գինին,
և տվեց թագավորին։ Հիմա ես նախկինում չէի տխրել նրա մեջ
ներկայությունը։
2:2 Ուստի թագավորն ասաց ինձ.
արվեստը հիվանդ չէ՞ սա ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ սրտի վիշտ: Հետո ես շատ էի
սաստիկ վախ,
2:3 Եւ ասէ ց թագաւոր
երեսը տխուր լինի, երբ քաղաքը, իմ հայրերի գերեզմանների տեղը,
մի՞թե ավերակ է, և նրա դռները կրակով են սպառվել։
2:4 Եւ ասէ ցիս թագաւորն. Այսպիսով, ես աղոթեցի
երկնքի Աստծուն։
2:5 Եւ ասեցի արքային
շնորհք գտայ քո աչքի առաջ, որ ինձ ուղարկես Յուդա
իմ հայրերի գերեզմանների քաղաքը, որ ես այն շինեմ։
2:6 Թագավորն ինձ ասաց.
քո ճամփորդությունը կլինի՞ իսկ դու ե՞րբ ես վերադառնալու։ Այսպիսով, թագավորին հաճելի էր
ուղարկել ինձ; և ես նրան ժամանակ նշանակեցի:
2:7 Եւ ես ասեցի արքային
ինձ տուեց գետի այն կողմի կուսակալներին, որ ինձ հասցնեն
մինչև որ գամ Հուդա.
2:8 Եւ մի նամակ Ասափին, որ պահապան արքայի անտառի, որ նա կարող է
տո՛ւր ինձ փայտ, որպէսզի գերաններ շինեմ պալատի դռների համար
պատկանել է տան, քաղաքի պարիսպին և
տունը, ուր ես պիտի մտնեմ։ Եվ թագավորն ինձ շնորհեց՝ համաձայն
իմ Աստծո բարի ձեռքն ինձ վրա է:
2:9 Այն ժամանակ ես եկա գետի այն կողմում գտնվող կառավարիչների մոտ, և նրանց տվեցի թագավորին
նամակներ. Թագավորը զորքերի հրամանատարներ ու ձիավորներ էր ուղարկել
ինձ.
2:10 Երբ Հորոնացի Սանաբաղատը և Ամմոնացին ծառա Տոբիան լսեցին.
այդ պատճառով նրանց չափազանց վշտացրեց, որ մի մարդ եկավ փնտրելու
Իսրայելի զավակների բարօրությունը։
2:11 Ես եկա Երուսաղեմ և այնտեղ էի երեք օր:
2:12 Եւ ես վեր կացայ ի գիշեր, ես եւ ոմանք մի քանի մարդ ընդ ինծի. ոչ մի բան չեմ ասել
մարդ, այն, ինչ իմ Աստված դրել էր իմ սրտում՝ Երուսաղեմում անելու համար
ինձ հետ որևէ գազան կա, բացի այն գազանից, որի վրա ես հեծել եմ:
2:13 Եվ ես գիշերով դուրս եկա հովտի դարպասի մոտ, նույնիսկ այն առաջ
վիշապի ջրհորը և դեպի աղբի նավահանգիստը և տեսավ Երուսաղեմի պարիսպները,
որոնք քանդվեցին, և նրա դարպասները կրակով այրվեցին։
2:14 Այնուհետև ես գնացի դեպի աղբյուրի դարպասը և դեպի թագավորի ավազանը.
իմ տակով եղող գազանի համար տեղ չկար անցնելու։
2:15 Այնուհետև ես գիշերը բարձրացա առվի մոտ և տեսա պարիսպը և
ետ շրջվեց, մտավ հովտի դարպասից և այդպես վերադարձավ։
2:16 Եւ իշխանները չգիտէին, թէ ուր գնացի, կամ ինչ արեցի. ոչ էլ ես նման էի
բայց դա պատմեց ոչ հրեաներին, ոչ քահանաներին, ոչ ազնվականներին, ոչ էլ
իշխողներին, ոչ էլ մնացածներին, ովքեր կատարում էին այդ գործը:
2:17 Այն ժամանակ ես նրանց ասացի
ամայի է, և նրա դռները կրակով են այրվում. եկեք և թողեք
մենք կառուցում ենք Երուսաղեմի պարիսպը, որպեսզի այլևս նախատինք չլինենք։
2:18 Այն ժամանակ ես ասացի նրանց ձեռքի Աստուծոյ իմ, որ բարի էր ինձ վրայ. ինչպես նաև
թագավորի խոսքերը, որ նա ասել էր ինձ։ Նրանք ասացին
բարձրացնել և կառուցել: Ուստի նրանք զորացրին իրենց ձեռքերը այս բարի գործի համար։
2:19 Բայց երբ Հորոնացի Սանաբաղատը և ամմոնացի ծառան Տոբիան,
և Գեսեմ Արաբը, լսելով դա, նրանք ծիծաղեցին մեզ հետ, արհամարհեցին
«Ի՞նչ է այս բանը, որ կ՚ընես»: դուք կապստամբե՞ք դրա դեմ
թագավոր?
2:20 Այն ատեն ես պատասխանեցի անոնց, ու ըսի անոնց
բարգավաճել մեզ; դրա համար մենք՝ նրա ծառաները, վեր կենանք և կշինենք, իսկ դուք ունեք
ոչ մի բաժին, ոչ իրավունք, ոչ հիշատակ, Երուսաղեմում: