Հովնան
4:1 Բայց Հովնանին դա շատ դուր եկավ, և նա շատ բարկացավ:
4:2 Նա աղոթեց Տիրոջը և ասաց.
իմ ասածը, երբ ես դեռ իմ երկրում էի։ Ուստի ես առաջ փախա դեպի
Թարսիս, քանի որ ես գիտեի, որ դու ողորմած Աստված ես, և ողորմած, դանդաղ
բարկություն և մեծ բարություն, և ապաշխարիր քեզ չարի համար:
4:3 Արդ, արդ, Տէ՛ր, առ, աղաչում եմ քեզ, անձս իմ ինձանից. քանի որ դա է
ավելի լավ է մեռնեմ, քան ապրեմ:
4:4 Այն ժամանակ ասաց Տէրը.
4:5 Յովնանը դուրս ելաւ քաղաքից, նստեց քաղաքի արևելյան կողմում, և
այնտեղ նրան մի կրպակ շինեցին, և նստեց դրա տակ՝ ստվերում, մինչև որ կարողանար
տեսեք, թե ինչ կլինի քաղաքի հետ.
4:6 Եւ Տէր Աստուած պատրաստեց դդում, եւ այն բարձրացրեց Հովնանի վրայով,
որ ստվեր լինի նրա գլխին, որ ազատի նրան իր վշտից։
Ուստի Հովնանը շատ ուրախացավ դդումից։
4:7 Բայց Աստված պատրաստեց մի որդ, երբ հաջորդ օրը առավոտը բարձրացավ, և այն հարվածեց
դդումը, որ թառամեց.
4:8 Եվ եղավ այնպես, երբ արևը ծագեց, Աստված պատրաստեց ա
սաստիկ արևելյան քամի; և արևը հարվածեց Հովնանի գլխին, որ նա
ուշագնաց եղաւ, իր մէջ ուզեց մեռնիլ ու ըսաւ
մեռնել, քան ապրել:
4:9 Եւ Աստուած ասաց Յովնանին. Եւ նա
«Լավ եմ անում, որ բարկանամ, նույնիսկ մինչև մահ»։
4:10 Այն ժամանակ Տէրն ասաց.
չի աշխատել, ոչ էլ աճեցրել է. որը ելավ մի գիշերում, և
մեռաւ գիշերուան մէջ:
4:11 Եվ ես չպիտի խնայեմ Նինվեն՝ այն մեծ քաղաքը, որտեղ ավելին են
վաթսուն հազար մարդ, որոնք չեն կարող տարբերել իրենց աջ ձեռքը
և նրանց ձախ ձեռքը; և նաև շատ անասուն: