Հովնան 4:1 Բայց Հովնանին դա շատ դուր եկավ, և նա շատ բարկացավ: 4:2 Նա աղոթեց Տիրոջը և ասաց. իմ ասածը, երբ ես դեռ իմ երկրում էի։ Ուստի ես առաջ փախա դեպի Թարսիս, քանի որ ես գիտեի, որ դու ողորմած Աստված ես, և ողորմած, դանդաղ բարկություն և մեծ բարություն, և ապաշխարիր քեզ չարի համար: 4:3 Արդ, արդ, Տէ՛ր, առ, աղաչում եմ քեզ, անձս իմ ինձանից. քանի որ դա է ավելի լավ է մեռնեմ, քան ապրեմ: 4:4 Այն ժամանակ ասաց Տէրը. 4:5 Յովնանը դուրս ելաւ քաղաքից, նստեց քաղաքի արևելյան կողմում, և այնտեղ նրան մի կրպակ շինեցին, և նստեց դրա տակ՝ ստվերում, մինչև որ կարողանար տեսեք, թե ինչ կլինի քաղաքի հետ. 4:6 Եւ Տէր Աստուած պատրաստեց դդում, եւ այն բարձրացրեց Հովնանի վրայով, որ ստվեր լինի նրա գլխին, որ ազատի նրան իր վշտից։ Ուստի Հովնանը շատ ուրախացավ դդումից։ 4:7 Բայց Աստված պատրաստեց մի որդ, երբ հաջորդ օրը առավոտը բարձրացավ, և այն հարվածեց դդումը, որ թառամեց. 4:8 Եվ եղավ այնպես, երբ արևը ծագեց, Աստված պատրաստեց ա սաստիկ արևելյան քամի; և արևը հարվածեց Հովնանի գլխին, որ նա ուշագնաց եղաւ, իր մէջ ուզեց մեռնիլ ու ըսաւ մեռնել, քան ապրել: 4:9 Եւ Աստուած ասաց Յովնանին. Եւ նա «Լավ եմ անում, որ բարկանամ, նույնիսկ մինչև մահ»։ 4:10 Այն ժամանակ Տէրն ասաց. չի աշխատել, ոչ էլ աճեցրել է. որը ելավ մի գիշերում, և մեռաւ գիշերուան մէջ: 4:11 Եվ ես չպիտի խնայեմ Նինվեն՝ այն մեծ քաղաքը, որտեղ ավելին են վաթսուն հազար մարդ, որոնք չեն կարող տարբերել իրենց աջ ձեռքը և նրանց ձախ ձեռքը; և նաև շատ անասուն: