Աշխատանք 7:1 Երկրի վրա մարդկանց համար նշանակված ժամանակ չկա՞: նրա օրերը նույնպես չեն ինչպես վարձու օրերը։ 7:2 Ինչպես ծառան ջանասիրաբար ցանկանում է ստվերը, և ինչպես վարձկանն է նայում ի հատուցումն իւր աշխատութեան: 7:3 Այդպես ես ունեի ունայնության ամիսներ, իսկ գիշերները՝ հոգնեցուցիչ նշանակվել է ինձ: 7:4 Երբ ես պառկում եմ, ասում եմ. եւ ես լի եմ այս ու այն կողմ նետումներով մինչև օրվա լուսաբաց: 7:5 Մարմինս հագած է որդերով ու փոշու խրձերով. մաշկս կոտրված է, և դառնալ զզվելի. 7:6 Իմ օրերն ավելի արագ են, քան ջուլհակը, և անցնում են առանց հույսի: 7:7 Հիշիր, որ իմ կյանքը քամի է, իմ աչքն այլևս լավ չի տեսնի: 7:8 Աչքը, ով տեսել է ինձ, այլեւս չի տեսնի ինձ իմ վրա, և ես չկամ: 7:9 Ինչպէս ամպը սպառւում է ու անհետանում, այնպէս էլ նա, ով իջնում է գերեզմանն այլևս չի բարձրանա։ 7:10 Նա այլևս չի վերադառնա իր տուն, և նրա տեղը չի ճանաչի նրան այլևս: 7:11 Ուստի ես չեմ զսպում իմ բերանը. Ես կխոսեմ իմ տառապանքի մեջ ոգի; Ես կբողոքեմ հոգուս դառնության մեջ. 7:12 Ծո՞վ եմ ես, թե՞ կետ, որ պահապան ես դնում ինձ վրա. 7:13 Երբ ասեմ. «Իմ մահճակալը պիտի մխիթարի ինձ, իմ թախտը կթեթևացնի իմ բողոքը. 7:14 Ապա դու վախեցիր ինձ երազներով, և սարսափեցրիր ինձ տեսիլներով: 7:15 Այնպես որ իմ հոգին ընտրի խեղդամահը և մահը, քան իմ կյանքը: 7:16 Ես ատում եմ այն. Ես միշտ չէի ապրի. քանզի իմ օրերն են ունայնություն. 7:17 Ի՞նչ է մարդը, որ մեծացնես նրան. և որ դու պետք է սիրտդ դնես նրա՞ վրա։ 7:18 Եվ որ դու այցելես նրան ամեն առավոտ և ամեն օր փորձես նրան պահը? 7:19 Մինչեւ ե՞րբ չես հեռանա ինձնից և ինձ մենակ չես թողնի, մինչև կուլ տամ. իջնե՞լ իմ թքոցը: 7:20 Ես մեղանչեցի. ի՞նչ անեմ քեզ, ո՛վ մարդկանց պահապան։ ինչու դու ինձ որպես նշան դրեցիր քո դեմ, որպեսզի ես բեռ լինեմ ինքս ինձ? 7:21 Եվ ինչո՞ւ չես ներում իմ հանցանքը և չես վերցնում իմը անօրինություն? քանզի հիմա ես փոշու մեջ կքնեմ. և դու ինձ կփնտրես առավոտ, բայց ես չեմ լինի: