Աշխատանք
7:1 Երկրի վրա մարդկանց համար նշանակված ժամանակ չկա՞: նրա օրերը նույնպես չեն
ինչպես վարձու օրերը։
7:2 Ինչպես ծառան ջանասիրաբար ցանկանում է ստվերը, և ինչպես վարձկանն է նայում
ի հատուցումն իւր աշխատութեան:
7:3 Այդպես ես ունեի ունայնության ամիսներ, իսկ գիշերները՝ հոգնեցուցիչ
նշանակվել է ինձ:
7:4 Երբ ես պառկում եմ, ասում եմ. եւ ես
լի եմ այս ու այն կողմ նետումներով մինչև օրվա լուսաբաց:
7:5 Մարմինս հագած է որդերով ու փոշու խրձերով. մաշկս կոտրված է, և
դառնալ զզվելի.
7:6 Իմ օրերն ավելի արագ են, քան ջուլհակը, և անցնում են առանց հույսի:
7:7 Հիշիր, որ իմ կյանքը քամի է, իմ աչքն այլևս լավ չի տեսնի:
7:8 Աչքը, ով տեսել է ինձ, այլեւս չի տեսնի ինձ
իմ վրա, և ես չկամ:
7:9 Ինչպէս ամպը սպառւում է ու անհետանում, այնպէս էլ նա, ով իջնում է
գերեզմանն այլևս չի բարձրանա։
7:10 Նա այլևս չի վերադառնա իր տուն, և նրա տեղը չի ճանաչի նրան
այլևս:
7:11 Ուստի ես չեմ զսպում իմ բերանը. Ես կխոսեմ իմ տառապանքի մեջ
ոգի; Ես կբողոքեմ հոգուս դառնության մեջ.
7:12 Ծո՞վ եմ ես, թե՞ կետ, որ պահապան ես դնում ինձ վրա.
7:13 Երբ ասեմ. «Իմ մահճակալը պիտի մխիթարի ինձ, իմ թախտը կթեթևացնի իմ բողոքը.
7:14 Ապա դու վախեցիր ինձ երազներով, և սարսափեցրիր ինձ տեսիլներով:
7:15 Այնպես որ իմ հոգին ընտրի խեղդամահը և մահը, քան իմ կյանքը:
7:16 Ես ատում եմ այն. Ես միշտ չէի ապրի. քանզի իմ օրերն են
ունայնություն.
7:17 Ի՞նչ է մարդը, որ մեծացնես նրան. և որ դու պետք է
սիրտդ դնես նրա՞ վրա։
7:18 Եվ որ դու այցելես նրան ամեն առավոտ և ամեն օր փորձես նրան
պահը?
7:19 Մինչեւ ե՞րբ չես հեռանա ինձնից և ինձ մենակ չես թողնի, մինչև կուլ տամ.
իջնե՞լ իմ թքոցը:
7:20 Ես մեղանչեցի. ի՞նչ անեմ քեզ, ո՛վ մարդկանց պահապան։ ինչու
դու ինձ որպես նշան դրեցիր քո դեմ, որպեսզի ես բեռ լինեմ
ինքս ինձ?
7:21 Եվ ինչո՞ւ չես ներում իմ հանցանքը և չես վերցնում իմը
անօրինություն? քանզի հիմա ես փոշու մեջ կքնեմ. և դու ինձ կփնտրես
առավոտ, բայց ես չեմ լինի: