Երեմիա 17։1 Հուդայի մեղքը գրված է երկաթյա գրիչով և ա ադամանդ. այն փորագրված է նրանց սրտի սեղանի և եղջյուրների վրա ձեր զոհասեղաններից. 17:2 Մինչ նրանց զավակները հիշում են իրենց զոհասեղաններն ու պուրակները կանաչ ծառեր բարձր բլուրների վրա: 17:3 Ո՛վ իմ դաշտում լեռ, ես կտամ քո ունեցվածքը և քո ամբողջը գանձեր աւարին, եւ ձեր բարձր տեղերը մեղքի համար, ձեր ամբողջ սահմանները։ 17:4 Եվ դու, նույնիսկ ինքդ, կդադարես քո ժառանգությունից, որ ես. տվել է քեզ; և ես քեզ ծառայելու եմ քո թշնամիներին երկրում որ դու չգիտես, որովհետեւ իմ բարկության մեջ կրակ ես վառել, որը այրվելու է հավիտյան: 17:5 Այսպէս է ասում Տէրը. Անիծյալ լինի այն մարդը, ով վստահում է մարդուն և ստեղծում նրա բազուկը մարմին է, և նրա սիրտը հեռանում է Տիրոջից։ 17:6 Որովհետեւ նա անապատի շոգի պէս պիտի լինի, եւ չի տեսնի, թէ երբ բարին գալիս է; բայց պիտի բնակի անապատի ցամաքած տեղերը, ներս աղի հող և չբնակեցված. 17:7 Երանի այն մարդուն, ով ապավինում է Տիրոջը, և որի հույսը Տերն է. է. 17:8 Որովհետև նա կլինի ջրերի մոտ տնկված ծառի պես, որը տարածվում է նրա արմատները գետի մոտ, և երբ շոգը գա, չի տեսնի, այլ նրա տերեւը կանաչ կլինի; և երաշտի տարում զգույշ չեն լինի կդադարի պտուղ տալուց: 17:9 Սիրտը խաբեբա է ամեն ինչից վեր և հուսահատ չար. գիտե՞ս 17:10 Ես՝ Տէրս, կը քննեմ սիրտը, կը փորձեմ սանձերը՝ ամէն մարդու տալ ըստ իր ճանապարհների և ըստ իր գործերի պտուղի։ 17:11 Ինչպես կաքավը նստում է ձվերի վրա և չի ծնում դրանք. այնպես որ նա, որ հարստություն է ստանում, և ոչ թե իրավունքով, կթողնի դրանք իր միջից օրերում, և նրա վերջում հիմար կլինի։ 17:12 Սկզբից փառավոր բարձր գահը մեր սրբավայրն է. 17:13 Ո՛վ Տէ՛ր, Իսրայէլի յոյս, բոլոր նրանք, ովքեր թողնում են քեզ, պիտի ամաչեն. նրանք, ովքեր հեռանում են ինձանից, կգրվեն երկրի վրա, քանի որ նրանք թողել են Տիրոջը՝ կենդանի ջրերի աղբյուրը։ 17:14 Բուժի՛ր ինձ, Տէ՛ր, եւ ես բժշկուեմ. փրկի՛ր ինձ, և ես փրկվեմ: քանզի դու ես իմ գովասանքը: 17:15 Ահա նրանք ինձ ասում են. Ո՞ւր է Տիրոջ խոսքը. թող գա հիմա. 17:16 Ինչ վերաբերում է ինձ, ես չեմ շտապել հովիվ լինել, հետևել քեզ. ոչ էլ ցանկացա ողբալի օրը. դու գիտես, ինչ որ դուրս եկավ իմ շուրթերը հենց քո առջև էին։ 17:17 Ինձ համար սարսափ մի՛ եղիր, դու իմ հույսն ես չարի օրը: 17:18 Թող ամաչեն ինձ հալածողները, բայց մի՛ ամաչեն ինձ. թող զարհուրեն նրանք, բայց ես չվախենամ չարի օրը, և կործանիր նրանց կրկնակի կործանմամբ։ 17:19 Այսպէս ասէ ինձ Տէր. Գնացե՛ք և կանգնե՛ք քաղաքի երեխաների դարպասի մոտ ժողովուրդը, որով Յուդայի թագաւորները կու գան, ու անոնցմով կ՚երթան Դուրս եւ Երուսաղէմի բոլոր դռներուն մէջ. 17:20 Եւ ասա նրանց. Լսեցէ՛ք Տիրոջ խօսքը, Յուդայի թագաւորներ. ամբողջ Յուդան ու Երուսաղէմի բոլոր բնակիչները, որ ներս են մտնում սրանով դարպասներ: 17:21 Այսպէս է ասում Տէրը. Զգույշ եղեք ձեր մասին և բեռ մի՛ վերցրեք նրանց վրա Շաբաթ օր, մի՛ բերիր այն Երուսաղէմի դռներով. 17:22 Շաբաթ օրը ձեր տներից բեռ մի՛ հանեք, ոչ մի գործ չեք անում, այլ սրբեցե՛ք շաբաթ օրը, ինչպես պատվիրեցի ձեր հայրերը. 17:23 Բայց նրանք չհնազանդվեցին, չխոնարհեցին իրենց ականջները, այլ շինեցին իրենց վիզը թունդ, որպէսզի չլսեն ու խրատ չստանան։ 17:24 Եվ կլինի այնպես, որ եթե դուք ջանասիրաբար լսեք ինձ, ասում է. Տէ՛ր, այս քաղաքի դռների վրայով բեռ չմտցնես Շաբաթ օրը, բայց շաբաթ օրը սրբացրո՛ւ, որ այնտեղ գործ չանես. 17:25 Այն ժամանակ թագաւորներն ու իշխանները պիտի մտնեն այս քաղաքի դռները Դավթի գահին նստած՝ կառքերի ու ձիերի վրա նստած, նրանք և նրանց իշխանները, Հուդայի մարդիկ և նրա բնակիչները Երուսաղեմ, և այս քաղաքը հավիտյան կմնա։ 17:26 Եւ նրանք պիտի գան Յուդայի քաղաքներից ու շրջակայքի վայրերից Երուսաղեմից և Բենիամինի երկրից, հարթավայրից և ից լեռները և հարավից՝ ողջակեզներ բերելով և զոհեր, մսի ընծաներ, խունկ ու զոհեր բերել փառք Տիրոջ տան։ 17:27 Բայց եթե դուք ինձ չլսեք, որ շաբաթ օրը սրբացնեմ և ոչ թե. բեռ կրեք, նույնիսկ շաբաթ օրը մտնելով Երուսաղեմի դռներից օր; այն ժամանակ ես կրակ կվառեմ նրա դռների մեջ, և այն կուլ կտա Երուսաղեմի պալատները, և այն չի հանգչի։