Երեմիա
17։1 Հուդայի մեղքը գրված է երկաթյա գրիչով և ա
ադամանդ. այն փորագրված է նրանց սրտի սեղանի և եղջյուրների վրա
ձեր զոհասեղաններից.
17:2 Մինչ նրանց զավակները հիշում են իրենց զոհասեղաններն ու պուրակները
կանաչ ծառեր բարձր բլուրների վրա:
17:3 Ո՛վ իմ դաշտում լեռ, ես կտամ քո ունեցվածքը և քո ամբողջը
գանձեր աւարին, եւ ձեր բարձր տեղերը մեղքի համար, ձեր ամբողջ
սահմանները։
17:4 Եվ դու, նույնիսկ ինքդ, կդադարես քո ժառանգությունից, որ ես.
տվել է քեզ; և ես քեզ ծառայելու եմ քո թշնամիներին երկրում
որ դու չգիտես, որովհետեւ իմ բարկության մեջ կրակ ես վառել, որը
այրվելու է հավիտյան:
17:5 Այսպէս է ասում Տէրը. Անիծյալ լինի այն մարդը, ով վստահում է մարդուն և ստեղծում
նրա բազուկը մարմին է, և նրա սիրտը հեռանում է Տիրոջից։
17:6 Որովհետեւ նա անապատի շոգի պէս պիտի լինի, եւ չի տեսնի, թէ երբ
բարին գալիս է; բայց պիտի բնակի անապատի ցամաքած տեղերը, ներս
աղի հող և չբնակեցված.
17:7 Երանի այն մարդուն, ով ապավինում է Տիրոջը, և որի հույսը Տերն է.
է.
17:8 Որովհետև նա կլինի ջրերի մոտ տնկված ծառի պես, որը տարածվում է
նրա արմատները գետի մոտ, և երբ շոգը գա, չի տեսնի, այլ նրա տերեւը
կանաչ կլինի; և երաշտի տարում զգույշ չեն լինի
կդադարի պտուղ տալուց:
17:9 Սիրտը խաբեբա է ամեն ինչից վեր և հուսահատ չար.
գիտե՞ս
17:10 Ես՝ Տէրս, կը քննեմ սիրտը, կը փորձեմ սանձերը՝ ամէն մարդու տալ
ըստ իր ճանապարհների և ըստ իր գործերի պտուղի։
17:11 Ինչպես կաքավը նստում է ձվերի վրա և չի ծնում դրանք. այնպես որ նա, որ
հարստություն է ստանում, և ոչ թե իրավունքով, կթողնի դրանք իր միջից
օրերում, և նրա վերջում հիմար կլինի։
17:12 Սկզբից փառավոր բարձր գահը մեր սրբավայրն է.
17:13 Ո՛վ Տէ՛ր, Իսրայէլի յոյս, բոլոր նրանք, ովքեր թողնում են քեզ, պիտի ամաչեն.
նրանք, ովքեր հեռանում են ինձանից, կգրվեն երկրի վրա, քանի որ նրանք
թողել են Տիրոջը՝ կենդանի ջրերի աղբյուրը։
17:14 Բուժի՛ր ինձ, Տէ՛ր, եւ ես բժշկուեմ. փրկի՛ր ինձ, և ես փրկվեմ:
քանզի դու ես իմ գովասանքը:
17:15 Ահա նրանք ինձ ասում են. Ո՞ւր է Տիրոջ խոսքը. թող գա
հիմա.
17:16 Ինչ վերաբերում է ինձ, ես չեմ շտապել հովիվ լինել, հետևել քեզ.
ոչ էլ ցանկացա ողբալի օրը. դու գիտես, ինչ որ դուրս եկավ
իմ շուրթերը հենց քո առջև էին։
17:17 Ինձ համար սարսափ մի՛ եղիր, դու իմ հույսն ես չարի օրը:
17:18 Թող ամաչեն ինձ հալածողները, բայց մի՛ ամաչեն ինձ.
թող զարհուրեն նրանք, բայց ես չվախենամ
չարի օրը, և կործանիր նրանց կրկնակի կործանմամբ։
17:19 Այսպէս ասէ ինձ Տէր. Գնացե՛ք և կանգնե՛ք քաղաքի երեխաների դարպասի մոտ
ժողովուրդը, որով Յուդայի թագաւորները կու գան, ու անոնցմով կ՚երթան
Դուրս եւ Երուսաղէմի բոլոր դռներուն մէջ.
17:20 Եւ ասա նրանց. Լսեցէ՛ք Տիրոջ խօսքը, Յուդայի թագաւորներ.
ամբողջ Յուդան ու Երուսաղէմի բոլոր բնակիչները, որ ներս են մտնում սրանով
դարպասներ:
17:21 Այսպէս է ասում Տէրը. Զգույշ եղեք ձեր մասին և բեռ մի՛ վերցրեք նրանց վրա
Շաբաթ օր, մի՛ բերիր այն Երուսաղէմի դռներով.
17:22 Շաբաթ օրը ձեր տներից բեռ մի՛ հանեք,
ոչ մի գործ չեք անում, այլ սրբեցե՛ք շաբաթ օրը, ինչպես պատվիրեցի
ձեր հայրերը.
17:23 Բայց նրանք չհնազանդվեցին, չխոնարհեցին իրենց ականջները, այլ շինեցին իրենց վիզը
թունդ, որպէսզի չլսեն ու խրատ չստանան։
17:24 Եվ կլինի այնպես, որ եթե դուք ջանասիրաբար լսեք ինձ, ասում է.
Տէ՛ր, այս քաղաքի դռների վրայով բեռ չմտցնես
Շաբաթ օրը, բայց շաբաթ օրը սրբացրո՛ւ, որ այնտեղ գործ չանես.
17:25 Այն ժամանակ թագաւորներն ու իշխանները պիտի մտնեն այս քաղաքի դռները
Դավթի գահին նստած՝ կառքերի ու ձիերի վրա նստած,
նրանք և նրանց իշխանները, Հուդայի մարդիկ և նրա բնակիչները
Երուսաղեմ, և այս քաղաքը հավիտյան կմնա։
17:26 Եւ նրանք պիտի գան Յուդայի քաղաքներից ու շրջակայքի վայրերից
Երուսաղեմից և Բենիամինի երկրից, հարթավայրից և ից
լեռները և հարավից՝ ողջակեզներ բերելով և
զոհեր, մսի ընծաներ, խունկ ու զոհեր բերել
փառք Տիրոջ տան։
17:27 Բայց եթե դուք ինձ չլսեք, որ շաբաթ օրը սրբացնեմ և ոչ թե.
բեռ կրեք, նույնիսկ շաբաթ օրը մտնելով Երուսաղեմի դռներից
օր; այն ժամանակ ես կրակ կվառեմ նրա դռների մեջ, և այն կուլ կտա
Երուսաղեմի պալատները, և այն չի հանգչի։