Եսայիա 57:1 Արդարը կորչում է, և ոչ ոք դրան սրտին մոտ չի դնում, և ողորմած մարդիկ. վերցվում են, ոչ ոք հաշվի չի առնում, որ արդարը վերցված է գալիք չարիքը. 57:2 Նա կմտնի խաղաղության մեջ քայլելով իր ուղղամտությամբ: 57:3 Բայց այստեղ մոտեցե՛ք, ո՛վ կախարդի որդիներ, նրա սերունդը շնացողը և պոռնիկը. 57:4 Ո՞ւմ դէմ կը մարզուիք. որի դեմ դուք լայն բերան եք դարձնում, իսկ լեզուն հանե՞լ։ դուք հանցանքի զավակներ չե՞ք, որոնց սերունդն է կեղծիք, 57:5 Կուռքերով բորբոքվելով ամեն կանաչ ծառի տակ՝ սպանելով նրանց երեխաներ ժայռերի ժայռերի տակ գտնվող ձորերում: 57:6 Հոսանքի հարթ քարերի մէջ է քո բաժինը. նրանք, նրանք քոնն են շատ. նույնիսկ նրանց խմելու ընծան լցրեցիր, մատուցեցիր մսի առաջարկ. Արդյո՞ք ես պետք է մխիթարվեմ դրանցով: 57:7 Բարձր և բարձր լեռան վրա դրեցիր քո անկողինը, նույնիսկ այնտեղ դու գնացիր զոհ մատուցելու։ 57:8 Դռների և սյուների ետևում էլ դու կանգնեցիր քո հիշատակը. քանզի դու ինձնից բացի ուրիշի մոտ հայտնվեցիր և բարձրացար. դու ընդարձակեցիր քո անկողինը և ուխտ կապեցիր նրանց հետ. դու սիրում էիր նրանց անկողինը, որտեղ դու տեսար այն: 57:9 Եվ դու գնացիր թագավորի մոտ օծանելիքով և ավելացրիր քո օծանելիքներ, քո պատգամաբերներին հեռու ուղարկեցիր և նվաստացրիր դու նույնիսկ դժոխք: 57:10 Դու յոգնած ես մեծ ճանապարհով քո. բայց դու չասացիր հույս չկա. դու գտել ես քո ձեռքի կյանքը. ուրեմն դու էիր չի տխրել. 57:11 Եվ ումից էիր վախենում կամ վախենում, որ ստում ես, և չե՞ս հիշել ինձ և չե՞ս դրել քո սրտին: ես չեմ պահել իմ խաղաղությո՛ւն հնուց, իսկ դու ինձանից չե՞ս վախենում։ 57:12 Ես պիտի պատմեմ քո արդարութիւնը, եւ քո գործերը. քանզի նրանք չեն թողնի օգուտ քեզ. 57:13 Երբ դու աղաղակես, թող քո ընկերությունները փրկեն քեզ. բայց քամին պիտի տարեք բոլորին; ունայնությունը կվերցնի նրանց, իսկ նա, ով դնում է իրը ապավինիր ինձ, կտիրի երկիրը և կժառանգի իմ սուրբ լեռը. 57:14 Եւ պիտի ասեն գայթակղություն իմ ժողովրդի ճանապարհից։ 57:15 Որովհետև այսպես է ասում բարձր և վեհ Նա, ով բնակվում է հավերժության մեջ, որի. անունը Սուրբ է. Ես բնակվում եմ բարձր և սուրբ տեղում, նրա հետ նույնպես փշրված և խոնարհ հոգու, խոնարհների ոգին վերակենդանացնելու համար և զղջացողների սիրտը կենդանացնել։ 57:16 Որովհետև ես հավիտյան չեմ վիճելու և միշտ բարկացած չեմ լինի. ոգին պիտի թուլանա իմ առաջ, և այն հոգիները, որոնք ես ստեղծել եմ։ 57:17 Նրա ագահության անօրինության համար ես բարկացա և հարվածեցի նրան. ինձ, և բարկացավ, և նա խոժոռված գնաց իր սրտի ճանապարհով: 57:18 Ես տեսել եմ նրա ճանապարհները և կբժշկեմ նրան, ես նույնպես կառաջնորդեմ նրան, և հանգստացրո՛ւ նրան և նրա սգավորներին: 57:19 Ես ստեղծում եմ շուրթերի պտուղը. Խաղաղություն, խաղաղություն նրան, որ հեռու է, և նրան, ով մոտ է, ասում է Տէրը. և ես կբժշկեմ նրան: 57:20 Բայց ամբարիշտները նման են անհանգիստ ծովի, երբ այն չի կարող հանգստանալ, որի ջրերը տիղմ ու կեղտ են թափում։ 57:21 Չկա խաղաղություն, ասում է իմ Աստվածը, ամբարիշտների համար: