Եսայիա
57:1 Արդարը կորչում է, և ոչ ոք դրան սրտին մոտ չի դնում, և ողորմած մարդիկ.
վերցվում են, ոչ ոք հաշվի չի առնում, որ արդարը վերցված է
գալիք չարիքը.
57:2 Նա կմտնի խաղաղության մեջ
քայլելով իր ուղղամտությամբ:
57:3 Բայց այստեղ մոտեցե՛ք, ո՛վ կախարդի որդիներ, նրա սերունդը
շնացողը և պոռնիկը.
57:4 Ո՞ւմ դէմ կը մարզուիք. որի դեմ դուք լայն բերան եք դարձնում,
իսկ լեզուն հանե՞լ։ դուք հանցանքի զավակներ չե՞ք, որոնց սերունդն է
կեղծիք,
57:5 Կուռքերով բորբոքվելով ամեն կանաչ ծառի տակ՝ սպանելով նրանց
երեխաներ ժայռերի ժայռերի տակ գտնվող ձորերում:
57:6 Հոսանքի հարթ քարերի մէջ է քո բաժինը. նրանք, նրանք քոնն են
շատ. նույնիսկ նրանց խմելու ընծան լցրեցիր, մատուցեցիր
մսի առաջարկ. Արդյո՞ք ես պետք է մխիթարվեմ դրանցով:
57:7 Բարձր և բարձր լեռան վրա դրեցիր քո անկողինը, նույնիսկ այնտեղ
դու գնացիր զոհ մատուցելու։
57:8 Դռների և սյուների ետևում էլ դու կանգնեցիր քո հիշատակը.
քանզի դու ինձնից բացի ուրիշի մոտ հայտնվեցիր և բարձրացար.
դու ընդարձակեցիր քո անկողինը և ուխտ կապեցիր նրանց հետ. դու
սիրում էիր նրանց անկողինը, որտեղ դու տեսար այն:
57:9 Եվ դու գնացիր թագավորի մոտ օծանելիքով և ավելացրիր քո
օծանելիքներ, քո պատգամաբերներին հեռու ուղարկեցիր և նվաստացրիր
դու նույնիսկ դժոխք:
57:10 Դու յոգնած ես մեծ ճանապարհով քո. բայց դու չասացիր
հույս չկա. դու գտել ես քո ձեռքի կյանքը. ուրեմն դու էիր
չի տխրել.
57:11 Եվ ումից էիր վախենում կամ վախենում, որ ստում ես, և
չե՞ս հիշել ինձ և չե՞ս դրել քո սրտին: ես չեմ պահել իմ
խաղաղությո՛ւն հնուց, իսկ դու ինձանից չե՞ս վախենում։
57:12 Ես պիտի պատմեմ քո արդարութիւնը, եւ քո գործերը. քանզի նրանք չեն թողնի
օգուտ քեզ.
57:13 Երբ դու աղաղակես, թող քո ընկերությունները փրկեն քեզ. բայց քամին պիտի
տարեք բոլորին; ունայնությունը կվերցնի նրանց, իսկ նա, ով դնում է իրը
ապավինիր ինձ, կտիրի երկիրը և կժառանգի իմ սուրբ լեռը.
57:14 Եւ պիտի ասեն
գայթակղություն իմ ժողովրդի ճանապարհից։
57:15 Որովհետև այսպես է ասում բարձր և վեհ Նա, ով բնակվում է հավերժության մեջ, որի.
անունը Սուրբ է. Ես բնակվում եմ բարձր և սուրբ տեղում, նրա հետ նույնպես
փշրված և խոնարհ հոգու, խոնարհների ոգին վերակենդանացնելու համար և
զղջացողների սիրտը կենդանացնել։
57:16 Որովհետև ես հավիտյան չեմ վիճելու և միշտ բարկացած չեմ լինի.
ոգին պիտի թուլանա իմ առաջ, և այն հոգիները, որոնք ես ստեղծել եմ։
57:17 Նրա ագահության անօրինության համար ես բարկացա և հարվածեցի նրան.
ինձ, և բարկացավ, և նա խոժոռված գնաց իր սրտի ճանապարհով:
57:18 Ես տեսել եմ նրա ճանապարհները և կբժշկեմ նրան, ես նույնպես կառաջնորդեմ նրան, և
հանգստացրո՛ւ նրան և նրա սգավորներին:
57:19 Ես ստեղծում եմ շուրթերի պտուղը. Խաղաղություն, խաղաղություն նրան, որ հեռու է, և
նրան, ով մոտ է, ասում է Տէրը. և ես կբժշկեմ նրան:
57:20 Բայց ամբարիշտները նման են անհանգիստ ծովի, երբ այն չի կարող հանգստանալ, որի
ջրերը տիղմ ու կեղտ են թափում։
57:21 Չկա խաղաղություն, ասում է իմ Աստվածը, ամբարիշտների համար: