Ժողովող
1:1 Երուսաղեմի թագավոր Դավթի որդու Քարոզչի խոսքերը.
1:2 Ունայնութիւն ունայնութեանց, ասում է Քարոզիչը. ամեն ինչ
ունայնություն.
1:3 Ի՞նչ օգուտ ունի մարդն իր ամբողջ աշխատանքից, որը նա վերցնում է արևի տակ:
1:4 Մի սերունդ է անցնում, և մի այլ սերունդ գալիս է
երկիրը մնում է հավիտյան:
1:5 Արևը նույնպես ծագում է, և արևը մայր է մտնում և շտապում է իր տեղը
որտեղ նա առաջացավ:
1:6 Քամին գնում է դէպի հարաւ, եւ դառնում դէպի հիւսիս. այն
անընդհատ պտտվում է, և քամին նորից վերադառնում է ըստ դրա
նրա շղթաները.
1:7 Բոլոր գետերը հոսում են ծովը. բայց ծովը լեցուն չէ. դեպի տեղը
որտեղից գետերը գալիս են, այնտեղ նորից վերադառնում են։
1:8 Ամեն ինչ լի է աշխատանքով. մարդը չի կարող դա արտասանել. աչքը չկա
տեսնելով բավարարված, ոչ էլ լսողությամբ լցված ականջ:
1:9 Ինչ որ եղել է, այն է, որ պիտի լինի. և այն, ինչ կա
արվում է այն, ինչ պետք է արվի, և դրա տակ նոր բան չկա
արև.
1:10 Կա՞ որևէ բան, որի մասին կարելի է ասել. «Տե՛ս, սա նոր է»: այն ունի
արդեն հին ժամանակներից էր, որը մեզնից առաջ էր:
1:11 Նախկին բաների յիշատակ չկայ. ոչ էլ լինի
հիշողությունը այն բաների, որոնք պետք է գան նրանց հետ, որոնք գալու են հետո:
1:12 Ես՝ քարոզիչս, թագավոր էի Իսրայելի վրա Երուսաղեմում:
1:13 Եվ ես տվեցի իմ սիրտը փնտրելու և փնտրելու իմաստությամբ բոլորի համար
այն, ինչ կատարվում է երկնքի տակ, Աստված տվել է այս ցավալի ցավը
Մարդու որդիները պետք է մարզվեն դրա հետ:
1:14 Ես տեսայ բոլոր գործերը, որ արւում են արեգակի տակ. և ահա բոլորը
ունայնություն է և հոգու վրդովմունք:
1:1515 Ծուռը չի կարելի ուղղել, իսկ կարոտը
չի կարելի համարակալել.
1:16 Ես հաղորդեցի իմ սրտով, ասելով.
և ավելի շատ իմաստություն ստացան, քան բոլոր նրանք, ովքեր ինձնից առաջ են եղել
Երուսաղեմ. այո, իմ սիրտը իմաստության և գիտելիքի մեծ փորձ ուներ:
1:17 Եվ ես սիրտս տվեցի իմանալու իմաստությունը և ճանաչելու խելագարությունն ու հիմարությունը
հասկացա, որ սա նույնպես հոգու վրդովմունք է:
1:18 Որովհետև շատ իմաստության մեջ շատ տրտմություն կա, և նա, ով ավելացնում է գիտելիքը
մեծացնում է վիշտը.