Ժողովող 1:1 Երուսաղեմի թագավոր Դավթի որդու Քարոզչի խոսքերը. 1:2 Ունայնութիւն ունայնութեանց, ասում է Քարոզիչը. ամեն ինչ ունայնություն. 1:3 Ի՞նչ օգուտ ունի մարդն իր ամբողջ աշխատանքից, որը նա վերցնում է արևի տակ: 1:4 Մի սերունդ է անցնում, և մի այլ սերունդ գալիս է երկիրը մնում է հավիտյան: 1:5 Արևը նույնպես ծագում է, և արևը մայր է մտնում և շտապում է իր տեղը որտեղ նա առաջացավ: 1:6 Քամին գնում է դէպի հարաւ, եւ դառնում դէպի հիւսիս. այն անընդհատ պտտվում է, և քամին նորից վերադառնում է ըստ դրա նրա շղթաները. 1:7 Բոլոր գետերը հոսում են ծովը. բայց ծովը լեցուն չէ. դեպի տեղը որտեղից գետերը գալիս են, այնտեղ նորից վերադառնում են։ 1:8 Ամեն ինչ լի է աշխատանքով. մարդը չի կարող դա արտասանել. աչքը չկա տեսնելով բավարարված, ոչ էլ լսողությամբ լցված ականջ: 1:9 Ինչ որ եղել է, այն է, որ պիտի լինի. և այն, ինչ կա արվում է այն, ինչ պետք է արվի, և դրա տակ նոր բան չկա արև. 1:10 Կա՞ որևէ բան, որի մասին կարելի է ասել. «Տե՛ս, սա նոր է»: այն ունի արդեն հին ժամանակներից էր, որը մեզնից առաջ էր: 1:11 Նախկին բաների յիշատակ չկայ. ոչ էլ լինի հիշողությունը այն բաների, որոնք պետք է գան նրանց հետ, որոնք գալու են հետո: 1:12 Ես՝ քարոզիչս, թագավոր էի Իսրայելի վրա Երուսաղեմում: 1:13 Եվ ես տվեցի իմ սիրտը փնտրելու և փնտրելու իմաստությամբ բոլորի համար այն, ինչ կատարվում է երկնքի տակ, Աստված տվել է այս ցավալի ցավը Մարդու որդիները պետք է մարզվեն դրա հետ: 1:14 Ես տեսայ բոլոր գործերը, որ արւում են արեգակի տակ. և ահա բոլորը ունայնություն է և հոգու վրդովմունք: 1:1515 Ծուռը չի կարելի ուղղել, իսկ կարոտը չի կարելի համարակալել. 1:16 Ես հաղորդեցի իմ սրտով, ասելով. և ավելի շատ իմաստություն ստացան, քան բոլոր նրանք, ովքեր ինձնից առաջ են եղել Երուսաղեմ. այո, իմ սիրտը իմաստության և գիտելիքի մեծ փորձ ուներ: 1:17 Եվ ես սիրտս տվեցի իմանալու իմաստությունը և ճանաչելու խելագարությունն ու հիմարությունը հասկացա, որ սա նույնպես հոգու վրդովմունք է: 1:18 Որովհետև շատ իմաստության մեջ շատ տրտմություն կա, և նա, ով ավելացնում է գիտելիքը մեծացնում է վիշտը.