Բելն ու վիշապը
1:1 Եւ Աստիագէս արքան հաւաքուեցաւ իր հայրերի մօտ, եւ Կիւրոս Պարսից
ստացավ իր թագավորությունը:
1:2 Եւ Դանիէլը խօսեց թագաւորի հետ, եւ պատուեց իր բոլորից աւելի
Ընկերներ.
1:3 Այժմ Բաբելոնները մի կուռք ունեին, որը կոչվում էր Բել, և այնտեղ ծախսվում էին նրա վրա
ամէն օր տասներկու հատ ընտիր ալիւր, քառասուն ոչխար ու վեց
գինու անոթներ.
1:4 Եւ թագաւորը երկրպագեց նորան եւ ամէն օր գնում էր նորան երկրպագելու. բայց Դանիէլը
երկրպագեց իր սեփական Աստծուն: Թագավորն ասաց նրան
երկրպագել Բելին.
1:5 Ով պատասխանեց և ասաց.
այլ կենդանի Աստուածը, որ ստեղծել է երկինքն ու երկիրը, եւ ունի
ինքնիշխանություն բոլոր մարմնի վրա:
1:6 Եւ ասէ ցնա թագաւոր.
չե՞ս տեսնում, թե որքան է նա ամեն օր ուտում և խմում:
1:7 Այն ժամանակ Դանիելը ժպտաց և ասաց
ներսում կավ, իսկ դրսում՝ պղինձ, և երբեք ոչինչ չես կերել և չեմ խմել:
1:8 Թագավորը բարկացավ և կանչեց իր քահանաներին և ասաց նրանց.
Եթե դուք ինձ չասեք, թե ով է սա, ով խժռում է այս ծախսերը, դուք կասեք
մեռնել.
1:9 Բայց եթէ կրնաք վկայել ինծի, թէ Բէլ կլանէ զանոնք, ապա Դանիէլ պիտի մեռնի.
քանզի նա հայհոյեց Բելի դեմ։ Եվ Դանիելն ասաց թագավորին.
Թող քո խոսքի համաձայն լինի։
1:10 Իսկ Բելի քահանաները վաթսուն տասը հոգի էին, բացի իրենց կանանցից և
երեխաներ. Եվ թագավորը Դանիելի հետ գնաց Բելի տաճար։
1:11 Բելի քահանաները ասացին. «Ահա, մենք դուրս ենք գալիս.
և պատրաստիր գինին և արագ փակիր դուռը և քոնով փակիր այն
սեփական նշան;
1:12 Եվ վաղը, երբ դու մտնես, եթե չգտնես, որ Բելը ունի.
բոլորը կերած՝ մահուան պիտի տանք, թէ ոչ՝ Դանիէլը, որ կը խօսի
սուտ մեր դեմ.
1:13 Եվ նրանք քիչ էին ուշադրություն դարձնում դրան, քանի որ սեղանի տակ գաղտնիք էին պատրաստել
մուտքը, որով նրանք անընդհատ ներս էին մտնում և սպառում դրանք
բաներ.
1:14 Երբ նրանք դուրս եկան, թագավորը ճաշեր դրեց Բելի առաջ: Հիմա Դանիել
հրամայել էր իր ծառաներին մոխիր բերել, և նրանք շպրտեցին
Ամբողջ տաճարում միայն թագավորի ներկայությամբ։ Հետո գնաց
նրանք դուրս եկան, դուռը փակեցին և թագավորի մակագրությամբ կնքեցին, և
այնքան հեռացավ:
1:15 Գիշերը եկան քահանաները իրենց կանանց ու զաւակներով, ինչպէս իրենք
սովոր էին անել, և բոլորը կերան ու խմեցին:
1:16 Առաւօտեան, թագաւորը ելաւ, եւ Դանիէլը նրա հետ:
1:17 Թագավորն ասաց. Դանիել, կնիքները ողջա՞կ են. Եվ նա ասաց. «Այո, Օ
թագավոր, նրանք ողջ լինեն:
1:18 Եվ հենց որ բացեց դուռը, թագավորը նայեց սեղանին.
և բարձր ձայնով աղաղակեց. «Դու մեծ ես, ով Բել, և քեզ հետ չկա»:
ընդհանրապես խաբեություն.
1:19 Այն ժամանակ Դանիելը ծիծաղեց և թագավորին պահեց, որ նա ներս չմտնի, և
ասաց.
1:20 Թագավորն ասաց. Ես տեսնում եմ տղամարդկանց, կանանց և երեխաների հետքերը: Եվ
հետո թագավորը բարկացավ,
1:21 Եվ առան քահանաներին իրենց կանանց ու երեխաների հետ, որոնք ցույց տվեցին նրան
գաղտնի դռներ, որտեղ նրանք մտնում էին և սպառում էին այնպիսի բաներ, որոնք կային
սեղանը.
1:22 Ուստի արքան սպանեց նրանց, և Բելին մատնեց Դանիելի իշխանությանը, որը
կործանեց նրան և նրա տաճարը:
1:23 Եվ այդ նույն տեղում կար մի մեծ վիշապ, որը նրանք Բաբելոնից էին
երկրպագեցին.
1:24 Թագավորն ասաց Դանիելին.
ահա նա ապրում է, ուտում և խմում է. դու չես կարող ասել, որ նա ոչ
Կենդանի աստծուն, ուստի երկրպագեք նրան:
1:25 Այն ատեն Դանիէլը ըսաւ թագաւորին
կենդանի Աստվածն է:
1:26 Բայց ինձ թույլ տուր, ով թագավոր, և ես կսպանեմ այս վիշապին առանց սուրի կամ
անձնակազմը. Թագավորն ասաց՝ ես քեզ թույլ եմ տալիս։
1:27 Այն ժամանակ Դանիէլը վերցրեց կուպր, ճարպ ու մազեր, ու ցցեց դրանք միասին,
սա դրեց վիշապի բերանը, և այսպես
վիշապը պայթեց, և Դանիելն ասաց. «Ահա, դուք աստվածներն են»:
երկրպագել.
1:28 Երբ Բաբելոնցիները լսեցին այդ, նրանք մեծ բարկությամբ լցվեցին և
դավադրություն արեց թագավորի դեմ՝ ասելով. «Թագավորը հրեա է դարձել, և նա»։
Բելին կործանեց, վիշապին սպանեց, քահանաներին կանգնեցրեց
մահ.
1:29 Նրանք եկան թագավորի մոտ և ասացին
կործանիր քեզ և քո տունը։
1:30 Երբ թագաւորը տեսաւ, որ նրանք ճնշել են իրեն, կաշկանդուած, նա
Դանիէլը մատնեց նրանց:
1:31 Ով գցեց նրան առյուծների գուբը, որտեղ նա վեց օր էր:
1:32 Եվ գուբում կային յոթ առյուծներ, և նրանք ամեն օր տալիս էին նրանց
երկու դիակ և երկու ոչխար, որոնք այնուհետև չտրվեցին նրանց
մտադրությամբ, որ նրանք կարող են կուլ տալ Դանիելին:
1:33 Հրեաստանում կար մի մարգարե, որը կոչվում էր Հաբակուկ, որը խաշած էր,
և հացը կոտրել էր ամանի մեջ և գնում էր դաշտ՝
բերեք այն հնձվորներին:
1:34 Բայց Տիրոջ հրեշտակն ասաց Հաբակուկին
դու Բաբելոն ես Դանիելի մոտ, որը առյուծների գուբում է։
1:35 Եւ ասէ Հաբբակու. ոչ էլ ես գիտեմ, թե որտեղ
որջն է.
1:36 Այն ժամանակ Տիրոջ հրեշտակը բռնեց նրան թագից և ծնեց նրան թագից
նրա գլխի մազերը, և նրա ոգու ուժգնությամբ ներս մտցրեց նրան
Բաբելոնը որջի վրայով.
1:37 Հաբակակը աղաղակեց ու ասաց
ուղարկել է քեզ:
1:38 Դանիելն ասաց
թողեցիր նրանց, ովքեր փնտրում են քեզ և սիրում են քեզ:
1:39 Եվ Դանիելը վեր կացավ և կերավ, և Տիրոջ հրեշտակը Հաբակուկը դրեց այնտեղ.
անմիջապես նորից իր տեղը:
1:40 Յոթերորդ օրը թագավորը գնաց Դանիելին ողբելու, և երբ ուշքի եկավ
Նա նայեց գուբը, և ահա Դանիելը նստած էր:
1:41 Այն ժամանակ թագաւորը բարձր ձայնով աղաղակեց՝ ասելով
Դանիել, և քեզանից բացի ուրիշ մարդ չկա։
1:42 Եվ նա դուրս քաշեց նրան և գցեց նրանց, ովքեր նրա պատճառն էին
կործանումը՝ գուբը
դեմքը.