Բելն ու վիշապը 1:1 Եւ Աստիագէս արքան հաւաքուեցաւ իր հայրերի մօտ, եւ Կիւրոս Պարսից ստացավ իր թագավորությունը: 1:2 Եւ Դանիէլը խօսեց թագաւորի հետ, եւ պատուեց իր բոլորից աւելի Ընկերներ. 1:3 Այժմ Բաբելոնները մի կուռք ունեին, որը կոչվում էր Բել, և այնտեղ ծախսվում էին նրա վրա ամէն օր տասներկու հատ ընտիր ալիւր, քառասուն ոչխար ու վեց գինու անոթներ. 1:4 Եւ թագաւորը երկրպագեց նորան եւ ամէն օր գնում էր նորան երկրպագելու. բայց Դանիէլը երկրպագեց իր սեփական Աստծուն: Թագավորն ասաց նրան երկրպագել Բելին. 1:5 Ով պատասխանեց և ասաց. այլ կենդանի Աստուածը, որ ստեղծել է երկինքն ու երկիրը, եւ ունի ինքնիշխանություն բոլոր մարմնի վրա: 1:6 Եւ ասէ ցնա թագաւոր. չե՞ս տեսնում, թե որքան է նա ամեն օր ուտում և խմում: 1:7 Այն ժամանակ Դանիելը ժպտաց և ասաց ներսում կավ, իսկ դրսում՝ պղինձ, և երբեք ոչինչ չես կերել և չեմ խմել: 1:8 Թագավորը բարկացավ և կանչեց իր քահանաներին և ասաց նրանց. Եթե դուք ինձ չասեք, թե ով է սա, ով խժռում է այս ծախսերը, դուք կասեք մեռնել. 1:9 Բայց եթէ կրնաք վկայել ինծի, թէ Բէլ կլանէ զանոնք, ապա Դանիէլ պիտի մեռնի. քանզի նա հայհոյեց Բելի դեմ։ Եվ Դանիելն ասաց թագավորին. Թող քո խոսքի համաձայն լինի։ 1:10 Իսկ Բելի քահանաները վաթսուն տասը հոգի էին, բացի իրենց կանանցից և երեխաներ. Եվ թագավորը Դանիելի հետ գնաց Բելի տաճար։ 1:11 Բելի քահանաները ասացին. «Ահա, մենք դուրս ենք գալիս. և պատրաստիր գինին և արագ փակիր դուռը և քոնով փակիր այն սեփական նշան; 1:12 Եվ վաղը, երբ դու մտնես, եթե չգտնես, որ Բելը ունի. բոլորը կերած՝ մահուան պիտի տանք, թէ ոչ՝ Դանիէլը, որ կը խօսի սուտ մեր դեմ. 1:13 Եվ նրանք քիչ էին ուշադրություն դարձնում դրան, քանի որ սեղանի տակ գաղտնիք էին պատրաստել մուտքը, որով նրանք անընդհատ ներս էին մտնում և սպառում դրանք բաներ. 1:14 Երբ նրանք դուրս եկան, թագավորը ճաշեր դրեց Բելի առաջ: Հիմա Դանիել հրամայել էր իր ծառաներին մոխիր բերել, և նրանք շպրտեցին Ամբողջ տաճարում միայն թագավորի ներկայությամբ։ Հետո գնաց նրանք դուրս եկան, դուռը փակեցին և թագավորի մակագրությամբ կնքեցին, և այնքան հեռացավ: 1:15 Գիշերը եկան քահանաները իրենց կանանց ու զաւակներով, ինչպէս իրենք սովոր էին անել, և բոլորը կերան ու խմեցին: 1:16 Առաւօտեան, թագաւորը ելաւ, եւ Դանիէլը նրա հետ: 1:17 Թագավորն ասաց. Դանիել, կնիքները ողջա՞կ են. Եվ նա ասաց. «Այո, Օ թագավոր, նրանք ողջ լինեն: 1:18 Եվ հենց որ բացեց դուռը, թագավորը նայեց սեղանին. և բարձր ձայնով աղաղակեց. «Դու մեծ ես, ով Բել, և քեզ հետ չկա»: ընդհանրապես խաբեություն. 1:19 Այն ժամանակ Դանիելը ծիծաղեց և թագավորին պահեց, որ նա ներս չմտնի, և ասաց. 1:20 Թագավորն ասաց. Ես տեսնում եմ տղամարդկանց, կանանց և երեխաների հետքերը: Եվ հետո թագավորը բարկացավ, 1:21 Եվ առան քահանաներին իրենց կանանց ու երեխաների հետ, որոնք ցույց տվեցին նրան գաղտնի դռներ, որտեղ նրանք մտնում էին և սպառում էին այնպիսի բաներ, որոնք կային սեղանը. 1:22 Ուստի արքան սպանեց նրանց, և Բելին մատնեց Դանիելի իշխանությանը, որը կործանեց նրան և նրա տաճարը: 1:23 Եվ այդ նույն տեղում կար մի մեծ վիշապ, որը նրանք Բաբելոնից էին երկրպագեցին. 1:24 Թագավորն ասաց Դանիելին. ահա նա ապրում է, ուտում և խմում է. դու չես կարող ասել, որ նա ոչ Կենդանի աստծուն, ուստի երկրպագեք նրան: 1:25 Այն ատեն Դանիէլը ըսաւ թագաւորին կենդանի Աստվածն է: 1:26 Բայց ինձ թույլ տուր, ով թագավոր, և ես կսպանեմ այս վիշապին առանց սուրի կամ անձնակազմը. Թագավորն ասաց՝ ես քեզ թույլ եմ տալիս։ 1:27 Այն ժամանակ Դանիէլը վերցրեց կուպր, ճարպ ու մազեր, ու ցցեց դրանք միասին, սա դրեց վիշապի բերանը, և այսպես վիշապը պայթեց, և Դանիելն ասաց. «Ահա, դուք աստվածներն են»: երկրպագել. 1:28 Երբ Բաբելոնցիները լսեցին այդ, նրանք մեծ բարկությամբ լցվեցին և դավադրություն արեց թագավորի դեմ՝ ասելով. «Թագավորը հրեա է դարձել, և նա»։ Բելին կործանեց, վիշապին սպանեց, քահանաներին կանգնեցրեց մահ. 1:29 Նրանք եկան թագավորի մոտ և ասացին կործանիր քեզ և քո տունը։ 1:30 Երբ թագաւորը տեսաւ, որ նրանք ճնշել են իրեն, կաշկանդուած, նա Դանիէլը մատնեց նրանց: 1:31 Ով գցեց նրան առյուծների գուբը, որտեղ նա վեց օր էր: 1:32 Եվ գուբում կային յոթ առյուծներ, և նրանք ամեն օր տալիս էին նրանց երկու դիակ և երկու ոչխար, որոնք այնուհետև չտրվեցին նրանց մտադրությամբ, որ նրանք կարող են կուլ տալ Դանիելին: 1:33 Հրեաստանում կար մի մարգարե, որը կոչվում էր Հաբակուկ, որը խաշած էր, և հացը կոտրել էր ամանի մեջ և գնում էր դաշտ՝ բերեք այն հնձվորներին: 1:34 Բայց Տիրոջ հրեշտակն ասաց Հաբակուկին դու Բաբելոն ես Դանիելի մոտ, որը առյուծների գուբում է։ 1:35 Եւ ասէ Հաբբակու. ոչ էլ ես գիտեմ, թե որտեղ որջն է. 1:36 Այն ժամանակ Տիրոջ հրեշտակը բռնեց նրան թագից և ծնեց նրան թագից նրա գլխի մազերը, և նրա ոգու ուժգնությամբ ներս մտցրեց նրան Բաբելոնը որջի վրայով. 1:37 Հաբակակը աղաղակեց ու ասաց ուղարկել է քեզ: 1:38 Դանիելն ասաց թողեցիր նրանց, ովքեր փնտրում են քեզ և սիրում են քեզ: 1:39 Եվ Դանիելը վեր կացավ և կերավ, և Տիրոջ հրեշտակը Հաբակուկը դրեց այնտեղ. անմիջապես նորից իր տեղը: 1:40 Յոթերորդ օրը թագավորը գնաց Դանիելին ողբելու, և երբ ուշքի եկավ Նա նայեց գուբը, և ահա Դանիելը նստած էր: 1:41 Այն ժամանակ թագաւորը բարձր ձայնով աղաղակեց՝ ասելով Դանիել, և քեզանից բացի ուրիշ մարդ չկա։ 1:42 Եվ նա դուրս քաշեց նրան և գցեց նրանց, ովքեր նրա պատճառն էին կործանումը՝ գուբը դեմքը.