2 Կորնթացիներ
3:1 Արդյո՞ք մենք նորից սկսում ենք ինքներս մեզ գովել: կամ մենք կարիք ունենք, ինչպես ոմանք,
գովեստի նամակներ ձեզ, թե՞ գովասանագրեր ձեզանից:
3:2 Դուք մեր նամակն էք՝ գրված մեր սրտերում, հայտնի և կարդացված բոլոր մարդկանցից.
3:3 Որովհետև դուք ակնհայտորեն հայտարարված եք, որ Քրիստոսի թուղթն եք
մեր կողմից սպասարկված, գրված ոչ թե թանաքով, այլ հոգով
կենդանի Աստված; ոչ թե քարե սեղանների մեջ, այլ սրտի մսոտ սեղանների մեջ:
3:4 Եվ այսպիսի վստահություն ունենք Քրիստոսի միջոցով Աստծուն.
3:5 Ոչ այն պատճառով, որ մենք բավական ենք մեզանից որևէ բան մտածելու համար
ինքներս մեզ; բայց մեր բավականությունը Աստծուց է.
3:6 Ո՞վ դարձուց մեզ նոր Կտակարանի սպասաւորներ. ոչ թե
գիրը, բայց հոգուց, քանզի գիրը սպանում է, բայց հոգին տալիս է
կյանքը։
3:7 Բայց եթէ մահուան պաշտօնը, գրուած ու քարերու վրայ փորագրուած էր
փառավոր, այնպես որ Իսրայելի որդիները չկարողացան հաստատակամորեն տեսնել
Մովսեսի երեսը՝ նրա երեսի փառքի համար. ինչ փառք պիտի լիներ
հեռացված:
3:8 Ինչպէ՞ս ոգու ծառայութիւնը փառաւոր չի լինի.
3:9 Որովհետեւ, եթէ դատապարտութեան պաշտօնը փառք է, շատ աւելին
արդարության ծառայությունը գերազանցում է փառքով:
3:10 Որովհետև նույնիսկ այն, ինչ փառավորվեց, այս առումով փառք չուներ
պատճառն այն փառքի, որ գերազանցում է:
3:11 Որովհետեւ եթէ հեռացուածը փառաւոր էր, շատ աւելին՝ որ
մնում է փառավոր.
3:12 Ուրեմն տեսնելով, որ այսպիսի հույս ունենք, մենք խոսում ենք մեծ պարզությամբ.
3:13 Եւ ոչ թէ ինչպէս Մովսէսը, որ վարագոյր դրեց իր երեսին, որ որդիները
Իսրայելը չէր կարող հաստատակամորեն նայել դեպի վերջը, ինչ վերացվել է.
3:14 Բայց անոնց միտքը կուրացած էր, որովհետեւ մինչեւ այսօր կը մնայ նոյն վարագոյրը
Հին Կտակարանի ընթերցման ժամանակ չհեռացված; որը վարագույրն է արվում
հեռու Քրիստոսով:
3:15 Բայց մինչև այսօր, երբ Մովսեսը կարդում են, վարագույրը նրանց վրա է
սիրտ.
3:16 Այնուամենայնիվ, երբ այն դառնա դեպի Տերը, վարագույրը կվերցվի
հեռու.
3:17 Ուրեմն Տէրն է այդ Հոգին, եւ ուր Տիրոջ Հոգին է, այնտեղ
ազատություն է։
3:18 Բայց մենք բոլորս, բաց երեսով, ապակու մէջ կը տեսնենք փառքը
Տէ՛ր, փառքից փառք փոխուեցան միևնոյն պատկերով, նոյնիսկ ինչպէս որ կողքին
Տիրոջ Հոգին.