2 Կորնթացիներ 3:1 Արդյո՞ք մենք նորից սկսում ենք ինքներս մեզ գովել: կամ մենք կարիք ունենք, ինչպես ոմանք, գովեստի նամակներ ձեզ, թե՞ գովասանագրեր ձեզանից: 3:2 Դուք մեր նամակն էք՝ գրված մեր սրտերում, հայտնի և կարդացված բոլոր մարդկանցից. 3:3 Որովհետև դուք ակնհայտորեն հայտարարված եք, որ Քրիստոսի թուղթն եք մեր կողմից սպասարկված, գրված ոչ թե թանաքով, այլ հոգով կենդանի Աստված; ոչ թե քարե սեղանների մեջ, այլ սրտի մսոտ սեղանների մեջ: 3:4 Եվ այսպիսի վստահություն ունենք Քրիստոսի միջոցով Աստծուն. 3:5 Ոչ այն պատճառով, որ մենք բավական ենք մեզանից որևէ բան մտածելու համար ինքներս մեզ; բայց մեր բավականությունը Աստծուց է. 3:6 Ո՞վ դարձուց մեզ նոր Կտակարանի սպասաւորներ. ոչ թե գիրը, բայց հոգուց, քանզի գիրը սպանում է, բայց հոգին տալիս է կյանքը։ 3:7 Բայց եթէ մահուան պաշտօնը, գրուած ու քարերու վրայ փորագրուած էր փառավոր, այնպես որ Իսրայելի որդիները չկարողացան հաստատակամորեն տեսնել Մովսեսի երեսը՝ նրա երեսի փառքի համար. ինչ փառք պիտի լիներ հեռացված: 3:8 Ինչպէ՞ս ոգու ծառայութիւնը փառաւոր չի լինի. 3:9 Որովհետեւ, եթէ դատապարտութեան պաշտօնը փառք է, շատ աւելին արդարության ծառայությունը գերազանցում է փառքով: 3:10 Որովհետև նույնիսկ այն, ինչ փառավորվեց, այս առումով փառք չուներ պատճառն այն փառքի, որ գերազանցում է: 3:11 Որովհետեւ եթէ հեռացուածը փառաւոր էր, շատ աւելին՝ որ մնում է փառավոր. 3:12 Ուրեմն տեսնելով, որ այսպիսի հույս ունենք, մենք խոսում ենք մեծ պարզությամբ. 3:13 Եւ ոչ թէ ինչպէս Մովսէսը, որ վարագոյր դրեց իր երեսին, որ որդիները Իսրայելը չէր կարող հաստատակամորեն նայել դեպի վերջը, ինչ վերացվել է. 3:14 Բայց անոնց միտքը կուրացած էր, որովհետեւ մինչեւ այսօր կը մնայ նոյն վարագոյրը Հին Կտակարանի ընթերցման ժամանակ չհեռացված; որը վարագույրն է արվում հեռու Քրիստոսով: 3:15 Բայց մինչև այսօր, երբ Մովսեսը կարդում են, վարագույրը նրանց վրա է սիրտ. 3:16 Այնուամենայնիվ, երբ այն դառնա դեպի Տերը, վարագույրը կվերցվի հեռու. 3:17 Ուրեմն Տէրն է այդ Հոգին, եւ ուր Տիրոջ Հոգին է, այնտեղ ազատություն է։ 3:18 Բայց մենք բոլորս, բաց երեսով, ապակու մէջ կը տեսնենք փառքը Տէ՛ր, փառքից փառք փոխուեցան միևնոյն պատկերով, նոյնիսկ ինչպէս որ կողքին Տիրոջ Հոգին.