1 Թեսաղոնիկեցիներ
2:1 Եղբայրնե՛ր, դուք ինքներդ գիտեք, որ մեր մուտքը դեպի ձեզ չի եղել
իզուր:
2:2 Բայց դրանից հետո էլ մենք նախկինում չարչարվել էինք և ամոթխած էինք
Փիլիպպեում, ինչպես գիտեք, աղաչում էինք, որ մենք համարձակվեցինք խոսել մեր Աստծո կողմից
ձեզի Աստուծոյ աւետարանը շատ վեճերով:
2:3 Որովհետեւ մեր յորդորը չէր նենգութեան, ո՛չ անմաքրութեան, ո՛չ նենգութեան.
2:4 Բայց քանի որ մեզ թույլ տրվեց Աստծուց վստահել ավետարանին, նույնիսկ
ուրեմն մենք խոսում ենք; ոչ թե որպես մարդկանց հաճելի, այլ Աստված, որը փորձում է մեր սրտերը:
2:5 Որովհետև մենք ոչ մի անգամ շողոքորթ բառեր չենք օգտագործել, ինչպես գիտեք, ոչ էլ Ա
ագահության թիկնոց; Աստված վկա.
2:6 Ոչ մարդկանցից փառք չփնտրեցինք, ոչ ձեզանից, ոչ էլ ուրիշներից, երբ մենք
կարող էր ծանրաբեռնված լինել, ինչպես Քրիստոսի առաքյալները:
2:7 Բայց մենք հեզ եղանք ձեր մէջ, ինչպէս դայեակը կը փայփայէ իր զաւակները.
2:8 Ուստի սիրալիրորեն ցանկանալով ձեզ՝ մենք կամենում էինք ունենալ
փոխանցեցի ձեզ ոչ միայն Աստծո ավետարանը, այլ նաև մեր հոգիները,
որովհետեւ դուք թանկ էիք մեզ համար:
2:9 Որովհետեւ կը յիշէք, եղբայրնե՛ր, մեր աշխատանքը եւ ցաւը
և օրը, քանի որ մենք ձեզանից որևէ մեկին պատասխանատվության չենք ենթարկելու, մենք քարոզեցինք
ձեզ Աստծո ավետարանը:
2:10 Դուք վկա եք, և Աստված նույնպես, որքա՜ն սուրբ, արդար և անմեղադրելի ենք մենք
վարվեցինք ձեր մեջ, որ հավատում ենք.
2:11 Ինչպես գիտեք, թե ինչպես մենք հորդորեցինք, մխիթարեցինք և պատվիրեցինք ձեզանից յուրաքանչյուրին.
ինչպես հայրն է անում իր երեխաներին,
2:12 Որպեսզի դուք քայլեք արժանի Աստծուն, ով կանչեց ձեզ դեպի իր թագավորությունը
և փառք։
2:13 Այս պատճառով ալ անդադար շնորհակալ ենք Աստուծմէ, որովհետեւ երբ դուք
ընդունեցիք Աստծո խոսքը, որը լսեցիք մեզանից, բայց չընդունեցիք այն, ինչպես այն
մարդկանց խոսքը, բայց ինչպես որ իրականում է, Աստծո խոսքը, որն իրականում
գործում է նաև ձեր մեջ, որ հավատում եք:
2:14 Որովհետև դուք, եղբայրնե՛ր, հետևորդներ եղաք Աստծո եկեղեցիների, որոնք այնտեղ են
Հրէաստանը Քրիստոս Յիսուսով է, որովհետեւ դուք ալ չարչարուեցիք ինչպէս
ձեր հայրենակիցները, ինչպէս որ ունեն հրեաների մէջ:
2:15 Ով սպանել է Տեր Հիսուսին և նրանց մարգարեներին, և նրանք սպանել են
հալածեցին մեզ; եւ նրանք չեն հաճոյացնում Աստծուն, եւ հակառակ են բոլոր մարդկանց:
2:16 Արգելում է մեզ խոսել հեթանոսների հետ, որպեսզի նրանք փրկվեն, լցվեն
Իրենց մեղքերը միշտ բարձրացնեն, քանզի բարկությունը հասավ նրանց վրա մինչև վերջ:
2:17 Բայց մենք, եղբայրնե՛ր, ձեզնից կարճ ժամանակով վերցուելով ներկայութեամբ, ոչ
սրտով ջանում էի ավելի առատորեն տեսնել քո դեմքը մեծով
ցանկություն.
2:18 Ուստի մենք կամենայինք գալ ձեզ մոտ, ես՝ Պողոսը, մեկ անգամ ևս. բայց
Սատանան խանգարեց մեզ։
2:19 Որովհետեւ ի՞նչ է մեր յոյսը, կամ ուրախութիւնը, կամ ցնծութեան պսակը. Դուք նույնիսկ ներս չեք
մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի ներկայությունը նրա գալստյան ժամանակ.
2:20 Որովհետև դուք եք մեր փառքն ու ուրախությունը.