1 Սամուել
21:1 Այն ժամանակ Դաւիթը եկաւ Նոբ՝ Աքիմելէք քահանայի մօտ, եւ Աքիմելէքը վախեցաւ
Դավթի հանդիպման ժամանակ ասաց նրան. «Ինչո՞ւ ես մենակ, և ոչ»:
մարդ քեզ հետ?
21:2 Դաւիթն ասաց Աքիմելէք քահանային
գործը, և ինձ ասաց
գործը, թե որտեղ եմ ես քեզ ուղարկում, և ինչ պատվիրել եմ քեզ, և ես
իմ ծառաներին նշանակել եմ այսինչ տեղում։
21:3 Ուրեմն ի՞նչ կայ ձեռքիդ տակ. հինգ նկանակ հաց տուր ինձ
իմ ձեռքը, կամ այն, ինչ կա:
21:4 Քահանան պատասխանեց Դաւիթին ու ասաց
իմ ձեռքը, բայց կա սուրբ հաց. եթե երիտասարդները պահել են
իրենք գոնե կանանցից:
21:5 Պատասխան տուաւ Դաւիթ քահանային եւ ասեց նրան
մեզանից հետ պահեցին այս երեք օրից, երբ ես դուրս եկա, և
Երիտասարդների անոթները սուրբ են, և հացը՝ սովորական,
այո, թեև այն այսօր սրբացվել է անոթի մեջ:
21:6 Քահանան նրան սուրբ հաց տուեց, որովհետեւ այնտեղ հաց չկար
առաջի հացը, որ վերցված էր Տիրոջ առաջից՝ տաք հաց դնելու համար
այն օրը, երբ այն տարան:
21:7 Այն օրը Սաւուղի ծառաներից մի մարդ այնտեղ էր՝ կալանավորված
Տիրոջ առաջ. Նրա անունն էր Դոեգ, եդոմացի, նրանց գլխավորը
Հովիվներ, որոնք պատկանում էին Սավուղին։
21:8 Դաւիթն ասաց Աքիմելէքին
նիզակ, թե սուր. որովհետև ես ո՛չ իմ սուրն եմ բերել, ո՛չ էլ իմ զենքերը
ինձ, քանի որ թագավորի գործը շտապում էր։
21:9 Քահանան ասաց. «Փղշտացի Գողիաթի սուրը, որ դու
Էլայի հովտում ամենաաննշանն է, ահա այն այստեղ է կտորի մեջ փաթաթված
Եփոդի ետևում, եթե ուզում ես, վերցրու, որովհետև ուրիշ չկա
փրկիր այստեղ: Դավիթն ասաց. տուր ինձ:
21:10 Եվ Դավիթը վեր կացավ և փախավ այդ օրը Սավուղի վախից և գնաց դեպի Աքուս.
Գեթի թագավորը։
21:11 Աքուսի ծառաները նրան ասացին. Սա չէ՞ Դավիթ թագավորը
հողը? չե՞ն երգում իրար հետ պարերի մեջ՝ ասելով.
Սավուղն իր հազարավորներին սպանեց, իսկ Դավիթը՝ տասը հազարներին։
21:12 Դաւիթն այս խօսքերը դրեց իր սրտում ու սաստիկ վախեցաւ
Գեթի Աքուս թագավորը։
21:13 Նա փոխեց իր վարքը նրանց առջև և իրեն խելագար ձևացրեց
նրանց ձեռքերը, և խզբզեցին դարպասի դռների վրա, և թողեցին նրա թքը
ընկնել մորուքի վրա:
21:14 Այն ժամանակ Անքիսը ասաց իր ծառաներին. Ահա, դուք տեսնում եք, որ մարդը խելագարվել է
ապա բերեցի՞ք նրան ինձ մոտ։
21:15 Ես խելագարների կարիք ունե՞մ, որ այս մարդուն բերեցիք խելագար խաղալու
մարդ իմ ներկայությամբ? մի՞թե այս մարդը մտնի իմ տուն։