1 Սամուել 21:1 Այն ժամանակ Դաւիթը եկաւ Նոբ՝ Աքիմելէք քահանայի մօտ, եւ Աքիմելէքը վախեցաւ Դավթի հանդիպման ժամանակ ասաց նրան. «Ինչո՞ւ ես մենակ, և ոչ»: մարդ քեզ հետ? 21:2 Դաւիթն ասաց Աքիմելէք քահանային գործը, և ինձ ասաց գործը, թե որտեղ եմ ես քեզ ուղարկում, և ինչ պատվիրել եմ քեզ, և ես իմ ծառաներին նշանակել եմ այսինչ տեղում։ 21:3 Ուրեմն ի՞նչ կայ ձեռքիդ տակ. հինգ նկանակ հաց տուր ինձ իմ ձեռքը, կամ այն, ինչ կա: 21:4 Քահանան պատասխանեց Դաւիթին ու ասաց իմ ձեռքը, բայց կա սուրբ հաց. եթե երիտասարդները պահել են իրենք գոնե կանանցից: 21:5 Պատասխան տուաւ Դաւիթ քահանային եւ ասեց նրան մեզանից հետ պահեցին այս երեք օրից, երբ ես դուրս եկա, և Երիտասարդների անոթները սուրբ են, և հացը՝ սովորական, այո, թեև այն այսօր սրբացվել է անոթի մեջ: 21:6 Քահանան նրան սուրբ հաց տուեց, որովհետեւ այնտեղ հաց չկար առաջի հացը, որ վերցված էր Տիրոջ առաջից՝ տաք հաց դնելու համար այն օրը, երբ այն տարան: 21:7 Այն օրը Սաւուղի ծառաներից մի մարդ այնտեղ էր՝ կալանավորված Տիրոջ առաջ. Նրա անունն էր Դոեգ, եդոմացի, նրանց գլխավորը Հովիվներ, որոնք պատկանում էին Սավուղին։ 21:8 Դաւիթն ասաց Աքիմելէքին նիզակ, թե սուր. որովհետև ես ո՛չ իմ սուրն եմ բերել, ո՛չ էլ իմ զենքերը ինձ, քանի որ թագավորի գործը շտապում էր։ 21:9 Քահանան ասաց. «Փղշտացի Գողիաթի սուրը, որ դու Էլայի հովտում ամենաաննշանն է, ահա այն այստեղ է կտորի մեջ փաթաթված Եփոդի ետևում, եթե ուզում ես, վերցրու, որովհետև ուրիշ չկա փրկիր այստեղ: Դավիթն ասաց. տուր ինձ: 21:10 Եվ Դավիթը վեր կացավ և փախավ այդ օրը Սավուղի վախից և գնաց դեպի Աքուս. Գեթի թագավորը։ 21:11 Աքուսի ծառաները նրան ասացին. Սա չէ՞ Դավիթ թագավորը հողը? չե՞ն երգում իրար հետ պարերի մեջ՝ ասելով. Սավուղն իր հազարավորներին սպանեց, իսկ Դավիթը՝ տասը հազարներին։ 21:12 Դաւիթն այս խօսքերը դրեց իր սրտում ու սաստիկ վախեցաւ Գեթի Աքուս թագավորը։ 21:13 Նա փոխեց իր վարքը նրանց առջև և իրեն խելագար ձևացրեց նրանց ձեռքերը, և խզբզեցին դարպասի դռների վրա, և թողեցին նրա թքը ընկնել մորուքի վրա: 21:14 Այն ժամանակ Անքիսը ասաց իր ծառաներին. Ահա, դուք տեսնում եք, որ մարդը խելագարվել է ապա բերեցի՞ք նրան ինձ մոտ։ 21:15 Ես խելագարների կարիք ունե՞մ, որ այս մարդուն բերեցիք խելագար խաղալու մարդ իմ ներկայությամբ? մի՞թե այս մարդը մտնի իմ տուն։