सफनिया 2:1 तुमी एकठांय येयात, हय, एकठांय जायात, हे इत्सा नाशिल्ल्या राष्ट्र; 2:2 फरमान भायर हाडचे पयलीं, दीस भूस सारको वचचे पयलीं, आदीं सर्वेस्पराच्या दिसा आदीं सर्वेस्पराचो खर राग तुमचेर येवचो राग तुजेर येता. 2:3 तुमी सगळे पृथ्वीचे नम्र, जे ताचें काम केलां, सर्वेस्पराक सोद न्याय दिवप; नीतिमत्व सोद, नम्रताय सोद, घडये तुमी लिपून उरतले सर्वेस्पराच्या रागाच्या दिसा. 2:4 कित्याक गाजा सोडून दितले आनी अश्केलोन उध्वस्त जातले, ते धांवडावन घालतले दनपारां अश्दोदांतल्यान भायर सरून एक्रोन मुळां उखलून उडयतले. 2:5 दर्या देगेर रावपी लोकांक, धिक्कार चेरेती लोक! सर्वेस्पराचें उतर तुमचे आड आसा; हे कनान, देशाची पलिस्तीनांक, हांव तुका नाश करतलों, जाका लागून ना रावपी. 2:6 आनी दर्यादेग गोठाणीं खातीर रावपाचीं आनी कुटीं आसतलीं आनी कळपांक गुठलायतात. 2:7 दर्यादेग जुदाच्या घराण्यांतल्या उरिल्ल्या लोकां खातीर आसतली; ते करतले ताचेर पोसप: अश्कलोनाच्या घरांनी ते न्हिदूंक शकतले सांजवेळा: कित्याक तांचो देव सर्वेस्पर तांकां भेट दितलो आनी तांकां वळयतलो बंदखणींत दवरप. 2:8 मोआबाची गाळी आनी लोकांची गाळी हांवें आयकल्या अम्मोन, जाचे वरवीं तांणी म्हज्या लोकांक धिटाय दिली आनी स्वताक व्हड केला तांच्या शिमे आड. 2:9 देखून हांव जियेतां तसोच, इज्रायलाचो देव, सैन्याचो सर्वेस्पर म्हणटा, खरेंच मोआब सदोम सारके आनी अम्मोनाचे लोक गमोरा सारके, ते नेटल, आनी मीठ खड्डे हांचे प्रजनन आनी सासणाचें उध्वस्तपण: द म्हज्या लोकांचे उरिल्ले लोक तांकां लुटतले आनी म्हज्या लोकांचे उरिल्ले लोक लुटतले तांकां ताब्यांत घेतले. 2:10 हें तांकां तांच्या अभिमानाक मेळटलें, कारण तांणी निंदा केला आनी सैन्याच्या सर्वेस्पराच्या लोकां आड व्हड केलें. 2:11 सर्वेस्पर तांकां भिरांकूळ जातलो, कारण तो सगळ्या देवांक उपाशीं घालतलो धर्तरेक; आनी मनीस दरेकल्यान आपल्या जाग्या थावन, सगळेच ताची पुजा करतले विधर्मी लोकांचे जुंवे. 2:12 हे इथिओपियाचेय, तुमी म्हज्या तलवारीन मारतले. 2:13 उत्तरेक हात वाडयतलो आनी अश्शूराचो नाश करतलो; आनी निनेव्हेक उध्वस्त जातलो आनी रानांतल्यान सुकतलो. 2:14 आनी कळप तिचे मदीं पडटले, सगळे जनावरां राश्ट्रां: कोमल आनी कडू दोगूय वयल्या भागांत रावपाक लागतले ताचे लिंटेल; तांचो आवाज जनेलां भितर गातलो; उध्वस्त जावप जातलें दारांत रावचें, कित्याक तो देवदाराचें काम उक्तें करतलो. 2:15 हें खोशीचें शार, जें बेपर्वा करून रावलें आनी तिच्यांत म्हणलें काळजाक, हांव आसां, आनी म्हजे बगर कोणूच ना: ती कशी जाल्या एक उध्वस्तपण, जनावरांक पडपाची सुवात! थंयच्यान वचपी दरेकल्याक ती शीट मारतली आनी ताचो हात हालयतली.