सफनिया
2:1 तुमी एकठांय येयात, हय, एकठांय जायात, हे इत्सा नाशिल्ल्या राष्ट्र;
2:2 फरमान भायर हाडचे पयलीं, दीस भूस सारको वचचे पयलीं, आदीं
सर्वेस्पराच्या दिसा आदीं सर्वेस्पराचो खर राग तुमचेर येवचो
राग तुजेर येता.
2:3 तुमी सगळे पृथ्वीचे नम्र, जे ताचें काम केलां, सर्वेस्पराक सोद
न्याय दिवप; नीतिमत्व सोद, नम्रताय सोद, घडये तुमी लिपून उरतले
सर्वेस्पराच्या रागाच्या दिसा.
2:4 कित्याक गाजा सोडून दितले आनी अश्केलोन उध्वस्त जातले, ते धांवडावन घालतले
दनपारां अश्दोदांतल्यान भायर सरून एक्रोन मुळां उखलून उडयतले.
2:5 दर्या देगेर रावपी लोकांक, धिक्कार
चेरेती लोक! सर्वेस्पराचें उतर तुमचे आड आसा; हे कनान, देशाची
पलिस्तीनांक, हांव तुका नाश करतलों, जाका लागून ना
रावपी.
2:6 आनी दर्यादेग गोठाणीं खातीर रावपाचीं आनी कुटीं आसतलीं आनी
कळपांक गुठलायतात.
2:7 दर्यादेग जुदाच्या घराण्यांतल्या उरिल्ल्या लोकां खातीर आसतली; ते करतले
ताचेर पोसप: अश्कलोनाच्या घरांनी ते न्हिदूंक शकतले
सांजवेळा: कित्याक तांचो देव सर्वेस्पर तांकां भेट दितलो आनी तांकां वळयतलो
बंदखणींत दवरप.
2:8 मोआबाची गाळी आनी लोकांची गाळी हांवें आयकल्या
अम्मोन, जाचे वरवीं तांणी म्हज्या लोकांक धिटाय दिली आनी स्वताक व्हड केला
तांच्या शिमे आड.
2:9 देखून हांव जियेतां तसोच, इज्रायलाचो देव, सैन्याचो सर्वेस्पर म्हणटा, खरेंच
मोआब सदोम सारके आनी अम्मोनाचे लोक गमोरा सारके, ते
नेटल, आनी मीठ खड्डे हांचे प्रजनन आनी सासणाचें उध्वस्तपण: द
म्हज्या लोकांचे उरिल्ले लोक तांकां लुटतले आनी म्हज्या लोकांचे उरिल्ले लोक लुटतले
तांकां ताब्यांत घेतले.
2:10 हें तांकां तांच्या अभिमानाक मेळटलें, कारण तांणी निंदा केला आनी
सैन्याच्या सर्वेस्पराच्या लोकां आड व्हड केलें.
2:11 सर्वेस्पर तांकां भिरांकूळ जातलो, कारण तो सगळ्या देवांक उपाशीं घालतलो
धर्तरेक; आनी मनीस दरेकल्यान आपल्या जाग्या थावन, सगळेच ताची पुजा करतले
विधर्मी लोकांचे जुंवे.
2:12 हे इथिओपियाचेय, तुमी म्हज्या तलवारीन मारतले.
2:13 उत्तरेक हात वाडयतलो आनी अश्शूराचो नाश करतलो;
आनी निनेव्हेक उध्वस्त जातलो आनी रानांतल्यान सुकतलो.
2:14 आनी कळप तिचे मदीं पडटले, सगळे जनावरां
राश्ट्रां: कोमल आनी कडू दोगूय वयल्या भागांत रावपाक लागतले
ताचे लिंटेल; तांचो आवाज जनेलां भितर गातलो; उध्वस्त जावप जातलें
दारांत रावचें, कित्याक तो देवदाराचें काम उक्तें करतलो.
2:15 हें खोशीचें शार, जें बेपर्वा करून रावलें आनी तिच्यांत म्हणलें
काळजाक, हांव आसां, आनी म्हजे बगर कोणूच ना: ती कशी जाल्या एक
उध्वस्तपण, जनावरांक पडपाची सुवात! थंयच्यान वचपी दरेकल्याक
ती शीट मारतली आनी ताचो हात हालयतली.