सोलोमनाची बुद्धी
2:1 कित्याक अभक्त म्हणटात, स्वता कडेन तर्क करतात, पूण बरोबर न्हय, आमचे
जिवीत ल्हान आनी थकबाकीचें आसता आनी मनशाच्या मरणांत ताचेर उपाय ना:
तशेंच थडग्यांतल्यान परतून आयिल्लो कोणूच कळूंक नाशिल्लो.
2:2 कित्याक आमी सगळ्या साहसांत जल्माक आयल्यात आनी फुडें आमी आमचे भशेन जातले
केन्नाच जावंक नाशिल्लो: कारण आमच्या नाकाच्या पोकळ्यांचो स्वास धुंवर सारको, आनी थोडो
आमच्या काळजाच्या हालचालींत स्पार्क: १.
2:3 ती निवळ जातकच आमची कूड भस्म जातली आनी आमची
आत्मो मृदु हवे प्रमाण ना जातलो,
2:4 आनी आमचें नांव काळा प्रमाण विसरतलें आनी आमचीं कर्तुबां कोणाकूच मेळचीं नात
याद करून आमचें जिवीत मेघाच्या निशा सारकें वचतलें.
आनी धुकें भशेन शिंपडून वचतले, जें च्या तुळ्यांनी धांवडावन घालतात
सुर्याक, आनी ताच्या उश्णतेन जैत मेळयलें.
2:5 आमचो काळ एक सावळी जावन वता; आनी थंय आमचो शेवट जाले उपरांत
परत येवंक ना, कित्याक तो बेगीन मुद्रीत आसा आनी कोणूच परत येवचो ना.
2:6 देखून येयात, आमी हाजीर आशिल्ल्या बऱ्या गजालींचो आस्वाद घेवया: आनी
तरणाट्यापणांतल्या सारके प्राणी बेगीन वापरूंया.
2:7 आमी मोलादीक सोरो आनी मलम भरूंया, आनी फुलूं नाकात
आमच्या कडेन वसंत ऋतूंतल्यान वचपाचो:
2:8 गुलाबाच्या कणांचो मुकूट घालूंया, तीं सुकचे आदीं.
2:9 आमच्यांतल्या कोणाकूच आमच्या कामुकतेच्या भागा बगर वचूंक नाकात: आमी वचूंया
सगळ्या जाग्यार आमच्या खोशेचीं चिन्नां, कारण हो आमचो वांटो आनी
आमचें भाग्य हें.
2:10 आमी गरीब नितीमान मनशाक जुलूम करुया, विधवेकय आमी दयाळूया ना
जाण्ट्या लोकांच्या पुर्विल्ल्या करड्या केंसांक आदर दिवप.
2:11 आमची बळगें न्यायाचो कायदो जावंक जाय, कित्याक दुबळो तो आसा
कांयच मोलाचें नाशिल्लें मेळ्ळें.
2:12 देखून आमी नितीमानांची वाट पळोवया; कारण तो खातीर न्हय
आमची पाळी, आनी तो आमच्या कर्तुबां विरुद्ध निवळ आसता: तो आमकां धिटाय दिता
आमचो कायद्याचो गुन्यांव करप, आनी आमच्या बदनामीक आक्षेप घेता
आमचें शिक्षण.
2:13 तो देवाचें गिन्यान आसा अशें सांगता आनी तो स्वताक ‘
प्रभूचें भुरगें.
2:14 ताका आमच्या विचारांक धिटाय दिवंक तयार केल्लो.
2:15 तो आमकां पळेवंक लेगीत त्रास दिता, कित्याक ताचो जीव हेरां सारको ना
दादल्यांचीं, ताचीं मार्गां दुसरे पद्दतीचीं.
2:16 आमी ताका नकली मानतात, तो आमच्या मार्गांतल्यान पयस रावता तसो
गंदगी थावन: तो धन्यांचो शेवट उचारता, आनी
देव आपलो बापूय असो अभिमान बाळगता.
2:17 ताचीं उतरां खरींच आसात काय ना तें पळोवया आनी तातूंत कितें घडटलें तें पळोवया
ताचो शेवट.
2:18 नितीमान मनीस देवाचो पूत जाल्यार तो ताका आदार करतलो आनी ताका सोडयतलो
दुस्मानाच्या हातांतल्यान.
2:19 ताची वळख करून घेवंक आमी ताची तिरस्कार आनी त्रास दिवया
नम्रताय, आनी ताची धीर सिध्द करप.
2:20 ताका लज्जास्पद मरण दिवया, कित्याक तो ताच्याच उलोवपान करतलो
मान मेळचो.
2:21 अशीं गजाली तांणी कल्पना केली आनी फटोवन घेतलीं
वायटान तांकां कुड्डे केल्यात.
2:22 देवाच्या गूढ गजालीं विशीं तांकां कळ्ळें ना
धर्माचें पगार, तशेंच निर्दोश जिवांक इनाम दिसूंक ना.
2:23 कित्याक देवान मनशाक अमर जावंक रचलो आनी ताका आपली प्रतिमा करुंक केलो
स्वताचें अनंतकाळ.
2:24 तरी सैतानाच्या मत्सरांतल्यान संवसारांत मरण आयलें
ताची बाजू धरपी लोकांक ती मेळटा.