सिराच हें नांव
22:1 आळशी मनशाची तुळा घाण फातराची जाता आनी दरेकलो शीट मारता
ताका ताची बदनामी करपाक भायर सरलो.
22:2 आळशी मनशाची तुळा गोबराच्या गंदगी कडेन जाता: दरेक मनीस की
तो वयर घेतलो ताचो हात हालयतलो.
22:3 वायट पोसपी मनीस ताका जल्म दिवपी बापायचो अपमान, आनी अ
[मूर्ख] धूव ताच्या लुकसाणाक जल्मता.
22:4 बुद्धीमान धूव आपल्या घोवाक वारसो दितली, पूण ती ती
बेईमान जियेवप हें तिच्या बापायचें जडपण.
22:5 धाडसी मनीस आपल्या बापायचो आनी घोवाचो अपमान करता, पूण ते
दोगांय तिका तिरस्कार करतले.
22:6 हंगामा भायर एक कथा शोकांत संगीता सारकी, पूण पट्ट्यो आनी
बुद्धीची दुरुस्ती केन्नाच काळाभायर जायना.
22:7 मूर्खाक शिकयता तो मातयेचो कुडको चिकटवपी मनशा सारको आनी सारको
जो मनशाक खर न्हिदेंतल्यान जागो करता.
22:8 मूर्खाक कथा सांगपी मनीस न्हिदेंत उलयता
आपली कथा सांगल्या, तो म्हणटलो, कितें जालां?
22:9 भुरगीं प्रामाणीकपणान जियेतात आनी तातूंत साधनसुविधा आसत जाल्यार, तांणी न्हेसयतले
तांच्या आवय-बापायची नीचताय.
22:10 पूण भुरगीं अभिमानी जावन, तिरस्कार आनी पोशणाच्या उणावाक लागून करतात
आपल्या नात्यांतल्या कुलीनपणाचेर दाग घालतात.
22:11 मेल्ल्या मनशा खातीर रडात, ताणें उजवाड गमायला आनी मूर्खाक रडात.
कित्याक ताका समजून घेवपाची गरज ना, ताका लागून मेल्ल्या मनशां खातीर उणें रडचें
सुशेगाद आसा: पूण मूर्खाचें जिवीत मरणापरस वायट.
22:12 सात दीस मनीस मेल्ल्या मनशा खातीर शोक करतात; पूण मूर्ख आनी एक
अभक्त मनीस जिणेंतले सगळे दीस.
22:13 मूर्खाक चड उलोवंक नाकात, आनी समज नाशिल्ल्या मनशा कडेन वचूंक नाकात.
ताचे कडेन सावधान राव, तुका त्रास जावचो न्हय आनी तुका केन्नाच भ्रश्ट जावचो ना
ताच्या मूर्खपणांनी: ताचे कडल्यान पयस वच, आनी तुका विसव मेळटलो, आनी केन्नाच
पिशेंपणान अस्वस्थ जावप.
22:14 शिंशें परस जड कितें? आनी मूर्ख सोडून ताचें नांव कितें?
22:15 रेंव, मीठ आनी लोखणाचो एक चोमो मनशा परस सोंसपाक सोंपें
समजून घेनासतना.
22:16 जशें इमारतींत बांदिल्लें आनी एकठांय बांदिल्लें लांकूड सोडून दिवंक मेळना
हालोवप: अशें सल्लो दिल्ल्या सल्ल्यान स्थीर जाल्लें काळीज भियेतलें
खंयच्याच वेळार.
22:17 समजून घेवपाच्या विचाराचेर स्थीर जाल्लें काळीज हें गोरे प्लास्टर करपा सारकें
गॅलरीच्या वण्टीचेर.
22:18 उंच सुवातेर बसयल्ले पाले केन्नाच वाऱ्या आड उबे रावचे नात: म्हणून अ
मूर्खाच्या कल्पनेंतलें भंयकर काळीज खंयच्याच आड उबें रावंक शकना
भंय.
22:19 दोळ्याक चोळपी दुकां पडटलो आनी चोळपी दुकां पडटलो
काळीज तिचें गिन्यान दाखोवंक तयार करता.
22:20 जो कोण सुकण्यांक फातर उडयता, तो सुकण्यांक काडटा आनी जो
धिटाय दिता ताच्या इश्टाक इश्टागत मोडटा.
22:21 तुज्या इश्टाचेर तलवार काडली तरी निराश जावंक नाका, कारण थंय
एक परत येवप [अनुग्रहाक] आसूं येता.
22:22 तुज्या इश्टा आड तुवें तोंड उगडलां जाल्यार, भियेवंक नाका; थंय खातीर
समेट आसूं येता: धिटाय, वा अभिमान, वा उक्तावण सोडल्यार
गुपीत, वा विश्वासघातकी जखम, कारण ह्या गजालीं खातीर दरेक इश्ट
प्रस्थान करतले.
22:23 शेजाऱ्याक ताच्या गरिबींत विस्वासू राव, जाका लागून तुका खोशी जातली
ताची समृध्दी: ताच्या संकश्टाच्या वेळार ताचे कडेन खर राव, की
ताच्या दायजांत तूं ताचे वांगडा वारसदार जावंक शकता, कारण नीच संपत्ती न्हय
सदांच तिरस्कार करपासारको: नाच जाल्यार गिरेस्त जो मूर्खपणांत आसचो
तोखणाय करप.
22:24 जशें भट्टेचो वाफ आनी धुंवर उज्या मुखार वता; इतलें निंदा करपी
रगताच्या आदीं.
22:25 इश्टाची राखण करपाक म्हाका लज दिसची ना; तशेंच हांव स्वताक लिपोवंक ना
ताचे कडल्यान.
22:26 आनी ताचे वरवीं म्हजेर कसलेंय वायट घडलें जाल्यार, तें आयकपी दरेकल्याक तें मेळटलें
ताचेविशीं सावधान रावचें.
22:27 कोण म्हज्या तोंडा मुखार पळोवणी आनी म्हज्या बुद्धीचो मुद्रांक दवरतलो
ओंठ, हांव अचकीत तांचे कडेन पडचो न्हय आनी म्हजी जीब म्हाका नश्ट करता
ना?