स्तोत्रां
137:1 बाबिलोनाच्या न्हंयांच्या कुशीक, थंय आमी बसले, हय, आमी रडले, जेन्ना आमी
झीओनाची याद जाली.
137:2 आमी आमचीं वीणां ताच्या मदीं विलो झाडांचेर लावलीं.
137:3 कित्याक थंय आमकां बंदखणींत व्हरपी लोक आमकां एक गीत मागताले; आनी
आमकां वाया घालपी लोकांनी आमकां खोशी मागली, आमकां एक गावचें
झीओनाचीं गितां.
137:4 आमी परकी देशांत सर्वेस्पराचें गीत कशें गायतले?
137:5 हे जेरुसलेम, हांव तुका विसरलो जाल्यार म्हजो उजवो हात तिची धूर्तताय विसरूं.
137:6 तुजी याद ना जाल्यार म्हजी जीब म्हज्या तोंडाच्या छप्पराक चिकटून वच;
म्हज्या मुखेल आनंदा परस जेरुसलेम पसंत ना जाल्यार.
137:7 हे सर्वेस्पर, जेरुसलेमाच्या दिसांनी एदोमाच्या भुरग्यांचो उगडास कर; कोण
म्हणलें, तो उबो कर, उबो कर, ताच्या बुन्यादी मेरेन.
137:8 हे बाबिलोनाची धूव, जी नाश जावपाची आसा; सुखी जातलो तो, की
तुवें आमची सेवा केल्ल्या प्रमाणें तुका इनाम दिता.
137:9 जो तुज्या ल्हान भुरग्यांक घेवन ताका आडखळ घालता तो सुखी आसतलो
फातरांचो आस्पाव जाता.