स्तोत्रां
१३१:१ प्रभू, म्हजें काळीज अभिमानी ना, आनी दोळे उंच नात, हांवूय ना
व्हडल्या गजालींनी, वा म्हजे खातीर चड उंचल्या गजालींनी व्यायाम करचो.
१३१:२ खरेंच हांवें दुदाक धरून दवरल्ल्या भुरग्या भशेन वागलां आनी शांत केलां
ताची आवय: म्हजो जीव दुदाक धरल्ल्या भुरग्या सारको लेगीत आसा.
131:3 इज्रायलान आतां सावन सदांकाळ सर्वेस्पराची आस्त बाळगूंक दिवची.