स्तोत्रां १३१:१ प्रभू, म्हजें काळीज अभिमानी ना, आनी दोळे उंच नात, हांवूय ना व्हडल्या गजालींनी, वा म्हजे खातीर चड उंचल्या गजालींनी व्यायाम करचो. १३१:२ खरेंच हांवें दुदाक धरून दवरल्ल्या भुरग्या भशेन वागलां आनी शांत केलां ताची आवय: म्हजो जीव दुदाक धरल्ल्या भुरग्या सारको लेगीत आसा. 131:3 इज्रायलान आतां सावन सदांकाळ सर्वेस्पराची आस्त बाळगूंक दिवची.