स्तोत्रां
६२:१ खरेंच म्हजो जीव देवा कडेन वाट पळयता, ताचे कडल्यान म्हजें मोक्ष येता.
६२:२ फकत तो म्हजो खडप आनी म्हजो मोक्ष; तो म्हजो बचाव; हांव जावचो ना
खूब हालयलें.
62:3 तुमी कितलो तेंप मनशाचेर वायटपणाची कल्पना करतले? तुमी सगळ्यांक मारून उडयतले
तुमचे कडल्यान: तुमी नमस्कार वण्टी सारके आनी वळवळपी कुंडो सारके आसतले.
62:4 ते फकत ताका ताच्या उत्कृश्टपणांतल्यान सकयल देंवोवपाचो सल्लो घेतात: ते तातूंत खोशी जातात
फट: तोंडान आशीर्वाद दितात, पूण भितरल्यान गाळी घालतात. सेलाह हांणी केला.
62:5 म्हज्या जिवाक, तूं फकत देवाची वाट पळय; कारण म्हजी अपेक्षा ताचे कडल्यान आसा.
६२:६ तो फकत म्हजो खडप आनी म्हजो मोक्ष, तो म्हजी राखण; हांव जावचो ना
हालयलो.
62:7 देवांत म्हजें मोक्ष आनी म्हजो महिमा आसा: म्हज्या बळग्याचो खडप आनी म्हजो
आलाशिरो, देवांत आसा.
62:8 सगळ्या वेळार ताचेर विस्वास दवरात; तुमी लोकांनो, तुमचें काळीज ताचे मुखार उडोवचें.
देव आमकां आलाशिरो. सेलाह हांणी केला.
६२:९ खरेंच उण्या पांवड्याचे मनीस आडखळ आनी उंचेल्या पांवड्यावेले मनीस फट.
तुळयेंत दवरपाक, ते एकूणच आडखळ परस हळुवार आसतात.
62:10 जुलूमाचेर विस्वास दवरूं नाकात, आनी लुटमारांत व्यर्थ जावंक नाकात, गिरेस्तकाय आसल्यार
वाडात, तुमचें काळीज तांचेर दवरूंक नाकात.
६२:११ देवान एक पावटीं उलयलां; दोन फावटीं हांवें हें आयकलां; ती सत्ता ताचीच आसता
देव.
62:12 हे प्रभू, दया तुजीच, कित्याक तूं दरेकल्याक फारीक करता
ताच्या वावराप्रमाण.