स्तोत्रां ६१:१ म्हजें रडप आयक, देवा; म्हज्या प्रार्थनेक लक्ष दिवचें. 61:2 म्हजें काळीज आसतना, पृथ्वीच्या शेवटाक हांव तुका रडटलो overwhelmed: म्हाका म्हजे परस उंच आशिल्ल्या खडपा कडेन व्हर. ६१:३ कित्याक तूं म्हजे खातीर आलाशिरो आनी दुस्माना कडल्यान एक घटमूट गोपुर जाला. 61:4 हांव सदांकाळ तुज्या तंबूंत रावतां, हांव गुप्तपणान विस्वास दवरतलों तुजीं पांखां. सेलाह हांणी केला. ६१:५ कित्याक, हे देवा, तुवें म्हजीं व्रत आयकल्यांत, तुवें म्हाका चें दायज दिलां तुज्या नांवाक भियेतात ते. 61:6 तूं राजाचें आयुश्य लांब करतले आनी ताचीं वर्सां जायत्या पिळग्यां इतलींच वाडयतले. 61:7 तो सदांकाळ देवा मुखार रावतलो: हे दया आनी सत्य तयार कर, जें मेळटा ताका सांबाळून दवरप. 61:8 अशें हांव सदांकाळ तुज्या नांवाची स्तुती गायतलों, जाका लागून हांव दर दिसा पुराय करूंक शकता माझ्या व्रतांनीं.