स्तोत्रां
६१:१ म्हजें रडप आयक, देवा; म्हज्या प्रार्थनेक लक्ष दिवचें.
61:2 म्हजें काळीज आसतना, पृथ्वीच्या शेवटाक हांव तुका रडटलो
overwhelmed: म्हाका म्हजे परस उंच आशिल्ल्या खडपा कडेन व्हर.
६१:३ कित्याक तूं म्हजे खातीर आलाशिरो आनी दुस्माना कडल्यान एक घटमूट गोपुर जाला.
61:4 हांव सदांकाळ तुज्या तंबूंत रावतां, हांव गुप्तपणान विस्वास दवरतलों
तुजीं पांखां. सेलाह हांणी केला.
६१:५ कित्याक, हे देवा, तुवें म्हजीं व्रत आयकल्यांत, तुवें म्हाका चें दायज दिलां
तुज्या नांवाक भियेतात ते.
61:6 तूं राजाचें आयुश्य लांब करतले आनी ताचीं वर्सां जायत्या पिळग्यां इतलींच वाडयतले.
61:7 तो सदांकाळ देवा मुखार रावतलो: हे दया आनी सत्य तयार कर, जें मेळटा
ताका सांबाळून दवरप.
61:8 अशें हांव सदांकाळ तुज्या नांवाची स्तुती गायतलों, जाका लागून हांव दर दिसा पुराय करूंक शकता
माझ्या व्रतांनीं.