स्तोत्रां
५२:१ हे पराक्रमी, तूं कित्याक वायटपणाची अभिमान बाळगता? देवाचें बरेंपण
सतत सोंसता.
५२:२ तुजी जीब वायटपणाची कल्पना करता; तीक्ष्ण रेझरा सारकें, फटोवन काम करपी.
५२:३ तूं बऱ्या परस वायटाचो चड मोग करता; आनी उलोवपा परस फट उलोवप
धर्मीकता. सेलाह हांणी केला.
५२:४ तूं सगळ्या खावपी उतरांचो मोग करता, हे फटोवपी जिबे.
५२:५ तशेंच देव तुका सदांकाळ नाश करतलो, तुका व्हरतलो आनी
तुका तुज्या राबित्याच्या जाग्या थावन उखलून काड, आनी तुका मुळां उडोवंक
जियेवपी लोक. सेलाह हांणी केला.
५२:६ नितीमानय पळेतलो आनी भियेतलो आनी ताचेर हांसतलो.
52:7 पळे, हो मनीस, जांणी देवा कडेन आपलें बळगें केलें ना; पूण विस्वास दवरलो
ताच्या गिरेस्तकायेची भरपूर म्हायती मेळ्ळी आनी आपल्या वायटपणांत स्वताक बळगें मेळयलें.
52:8 पूण हांव देवाच्या घरांतल्या पाचव्या ऑलिव्ह झाडा सारको, हांव ताचेर विस्वास दवरतां
देवाची दया सदांकाळ आनी सदांकाळ.
५२:९ तुवें तें केलां म्हणून हांव तुजी सदांकाळ स्तुती करतलों आनी हांव वाट पळयतलों
तुज्या नांवाचेर; कित्याक तुज्या संतां मुखार तें बरें.