स्तोत्रां ५२:१ हे पराक्रमी, तूं कित्याक वायटपणाची अभिमान बाळगता? देवाचें बरेंपण सतत सोंसता. ५२:२ तुजी जीब वायटपणाची कल्पना करता; तीक्ष्ण रेझरा सारकें, फटोवन काम करपी. ५२:३ तूं बऱ्या परस वायटाचो चड मोग करता; आनी उलोवपा परस फट उलोवप धर्मीकता. सेलाह हांणी केला. ५२:४ तूं सगळ्या खावपी उतरांचो मोग करता, हे फटोवपी जिबे. ५२:५ तशेंच देव तुका सदांकाळ नाश करतलो, तुका व्हरतलो आनी तुका तुज्या राबित्याच्या जाग्या थावन उखलून काड, आनी तुका मुळां उडोवंक जियेवपी लोक. सेलाह हांणी केला. ५२:६ नितीमानय पळेतलो आनी भियेतलो आनी ताचेर हांसतलो. 52:7 पळे, हो मनीस, जांणी देवा कडेन आपलें बळगें केलें ना; पूण विस्वास दवरलो ताच्या गिरेस्तकायेची भरपूर म्हायती मेळ्ळी आनी आपल्या वायटपणांत स्वताक बळगें मेळयलें. 52:8 पूण हांव देवाच्या घरांतल्या पाचव्या ऑलिव्ह झाडा सारको, हांव ताचेर विस्वास दवरतां देवाची दया सदांकाळ आनी सदांकाळ. ५२:९ तुवें तें केलां म्हणून हांव तुजी सदांकाळ स्तुती करतलों आनी हांव वाट पळयतलों तुज्या नांवाचेर; कित्याक तुज्या संतां मुखार तें बरें.