• फाटीं


• साइट घर

स्तोत्रां
४९:१ तुमी सगळे लोक, हें आयकात; तुमी संवसारांतले सगळे लोक, कान करात.
४९:२ सकयल आनी उंच, गिरेस्त आनी गरीब दोगांय एकठांय.
४९:३ म्हजें तोंड बुद्धी विशीं उलयतलें; आनी म्हज्या काळजाचें ध्यान आसतलें
समजून घेवपाचें.
49:4 हांव म्हजो कान बोधकथाक वळयतलों, म्हजी काळी उतर उगडटलो
वीणा हें नांव.
49:5 वायटाच्या दिसांनी हांव कित्याक भियेतलों, जेन्नां म्हजें वायट
टाळयो म्हाका होकायंत्र करतले?
49:6 जे आपल्या गिरेस्तकायेचेर विस्वास दवरतात आनी लोकां मदीं अभिमान बाळगतात
तांच्या गिरेस्तकायेचें;
४९:७ तातूंतलो कोणूच आपल्या भावाक सोडवंक शकना आनी देवा कडेन दिवंक शकना अ
ताचे खातीर खंडणी: १.
४९:८ (कारण तांच्या जिवाची सोडवण मोलादीक आसा आनी ती सदांकाळ सोंपता.)
49:9 तो अजूनय सदांकाळ जियेवंक आनी भ्रश्टाचार पळेवंक ना.
49:10 कित्याक ताका दिसता की बुदवंत मनीस मरतात, तशेंच मूर्ख आनी क्रूर मनीस मरतात
नाश जातात आनी आपली संपत्ती दुसऱ्याचेर सोडटात.
49:11 तांचो भितरलो विचार असो आसा, तांचीं घरां सदांकाळ तिगून उरतलीं आनी
सगळ्या पिळग्यांक तांचें राबितो; ते आपल्या जमनींक उपरांत म्हणटात
स्वताचीं नांवां.
४९:१२ तरी मनीस मानान रावना, तो जनावरां सारको
नाश जावप.
49:13 तांची वाट ही तांची मूर्खपण, तरी तांची वंशज तांकां मान्य करता
म्हणणें. सेलाह हांणी केला.
49:14 मेंढरां भशेन तांकां थडग्यांत घालतात; मरण तांकां पोसटलें; आनी द
सकाळीं उजवे लोक तांचेर शेक दवरतले; आनी तांची सोबीतकाय
आपल्या राबित्या थावन थडग्यांत भस्म करतले.
४९:१५ पूण देव म्हज्या जिवाक कबराच्या बळग्या थावन सोडयतलो, कित्याक तो सोडटलो
म्हाका घेवचो. सेलाह हांणी केला.
49:16 जेन्ना मनीस गिरेस्त जाता आनी ताच्या घराची वैभव आसता तेन्ना तूं भियेवंक नाका
वाडिल्लें;
49:17 कित्याक तो मेतलो तेन्ना तो कांयच व्हरचो ना, ताचो वैभव येवचो ना
ताच्या फाटल्यान देंवप.
49:18 जियेताना ताणें आपल्या जिवाक आशीर्वाद दिलो आनी मनीस तुजी स्तुती करतले.
जेन्ना तूं स्वताक बरें करता.
49:19 तो आपल्या बापायच्या पिळगेक वचतलो; तांकां केन्नाच दिसचें ना
उजवाड.
49:20 मानान भरिल्लो मनीस आनी समजना तो जनावरां सारको
नाश जावप.