स्तोत्रां 10:1 हे सर्वेस्पर, तूं पयस कित्याक उबो आसा? कित्याक तूं स्वताक लिपून रावता च्या काळांत त्रास? 10:2 वायटकार आपल्या अभिमानान गरीबांक छळ करता, तांकां भितर धरूंक जाय तांणी कल्पना केल्लीं साधनां. 10:3 कित्याक वायटकार आपल्या काळजाच्या इत्सेचो अभिमान बाळगता आनी ताका आशीर्वाद दिता लोभी, जाका सर्वेस्पर तिरस्कार करता. 10:4 वायट मनीस आपल्या मुखामळाच्या अभिमानान सोदचो ना देव : देव ताच्या सगळ्या विचारांत ना. 10:5 ताचीं मार्गां सदांच दुख्खाचीं आसतात; तुजे निर्णय ताचे परस खूब वयर आसात sight: सगळ्या दुस्मानां विशीं तो तांकां फुगता. 10:6 ताणें काळजांत म्हळां, हांव हालचो ना, कित्याक हांव केन्नाच भितर रावचो ना संकश्टांचो आस्पाव जाता. 10:7 ताचें तोंड गाळी आनी फटवणूक आनी फटवणूक भरून आसा, ताचे जिबे सकयल आसा दुराचार आनी आडखळ. 10:8 तो गांवांतल्या गुप्त सुवातींनी आनी गुपीत सुवातींनी बसता तो निरपराधीचो खून करता, ताचे दोळे गुप्तपणान गरीबांचेर दवरतात. 10:9 तो आपल्या गुहेंत शींव सारको गुपीतपणान रावता आनी तो आडखळून रावता गरीबांक धरप: गरीबांक धरता, जेन्नां तो ताका आपल्या भितर ओडटा जाळें. 10:10 तो कुरकुरीत रावता आनी नम्र जाता, ताका लागून गरीब आपल्या बळग्यान पडूंक शकता एक. 10:11 ताणें आपल्या काळजांत म्हणलां, देव विसरलो; तो तें केन्नाच पळोवचें ना. 10:12 हे सर्वेस्पर, उठ; हे देवा, तुजो हात उखल, नम्रांक विसरूं नाका. 10:13 वायट मनीस देवाचो कित्याक तिरस्कार करता? ताणें काळजांत म्हणलां, तूं विल्ट ताची गरज ना. 10:14 तुवें तें पळयलां; कारण तूं दुश्टपण आनी तिरस्कार पळयता, ताची भरपाय करपाक तुज्या हातान: गरीब तुज्या हातांत सोंपता; तूं हें बापूय नाशिल्ल्यांचो सहाय्यक. 10:15 वायट आनी वायट मनशाचो हात फोड, ताचो सोद तुका कोणूच मेळना तो मेरेन वायटपण. 10:16 सर्वेस्पर सदांकाळ राजा, ताच्यांतल्यान विजातीय नाश जाल्यात जमीन. 10:17 सर्वेस्पर, तुवें नम्र लोकांची इत्सा आयकल्या, तूं तांची तयारी करतलो काळजाक, तूं तुज्या कानाक आयकून दितलो. 10:18 पृथ्वीचेर मनशाक मेळचो म्हूण, बापूय आनी जुलमी लोकांचो न्याय करप आतां जुलूम करचो ना.