स्तोत्रां
10:1 हे सर्वेस्पर, तूं पयस कित्याक उबो आसा? कित्याक तूं स्वताक लिपून रावता च्या काळांत
त्रास?
10:2 वायटकार आपल्या अभिमानान गरीबांक छळ करता, तांकां भितर धरूंक जाय
तांणी कल्पना केल्लीं साधनां.
10:3 कित्याक वायटकार आपल्या काळजाच्या इत्सेचो अभिमान बाळगता आनी ताका आशीर्वाद दिता
लोभी, जाका सर्वेस्पर तिरस्कार करता.
10:4 वायट मनीस आपल्या मुखामळाच्या अभिमानान सोदचो ना
देव : देव ताच्या सगळ्या विचारांत ना.
10:5 ताचीं मार्गां सदांच दुख्खाचीं आसतात; तुजे निर्णय ताचे परस खूब वयर आसात
sight: सगळ्या दुस्मानां विशीं तो तांकां फुगता.
10:6 ताणें काळजांत म्हळां, हांव हालचो ना, कित्याक हांव केन्नाच भितर रावचो ना
संकश्टांचो आस्पाव जाता.
10:7 ताचें तोंड गाळी आनी फटवणूक आनी फटवणूक भरून आसा, ताचे जिबे सकयल आसा
दुराचार आनी आडखळ.
10:8 तो गांवांतल्या गुप्त सुवातींनी आनी गुपीत सुवातींनी बसता
तो निरपराधीचो खून करता, ताचे दोळे गुप्तपणान गरीबांचेर दवरतात.
10:9 तो आपल्या गुहेंत शींव सारको गुपीतपणान रावता आनी तो आडखळून रावता
गरीबांक धरप: गरीबांक धरता, जेन्नां तो ताका आपल्या भितर ओडटा
जाळें.
10:10 तो कुरकुरीत रावता आनी नम्र जाता, ताका लागून गरीब आपल्या बळग्यान पडूंक शकता
एक.
10:11 ताणें आपल्या काळजांत म्हणलां, देव विसरलो; तो
तें केन्नाच पळोवचें ना.
10:12 हे सर्वेस्पर, उठ; हे देवा, तुजो हात उखल, नम्रांक विसरूं नाका.
10:13 वायट मनीस देवाचो कित्याक तिरस्कार करता? ताणें काळजांत म्हणलां, तूं
विल्ट ताची गरज ना.
10:14 तुवें तें पळयलां; कारण तूं दुश्टपण आनी तिरस्कार पळयता, ताची भरपाय करपाक
तुज्या हातान: गरीब तुज्या हातांत सोंपता; तूं हें
बापूय नाशिल्ल्यांचो सहाय्यक.
10:15 वायट आनी वायट मनशाचो हात फोड, ताचो सोद
तुका कोणूच मेळना तो मेरेन वायटपण.
10:16 सर्वेस्पर सदांकाळ राजा, ताच्यांतल्यान विजातीय नाश जाल्यात
जमीन.
10:17 सर्वेस्पर, तुवें नम्र लोकांची इत्सा आयकल्या, तूं तांची तयारी करतलो
काळजाक, तूं तुज्या कानाक आयकून दितलो.
10:18 पृथ्वीचेर मनशाक मेळचो म्हूण, बापूय आनी जुलमी लोकांचो न्याय करप
आतां जुलूम करचो ना.