म्हणी 30:1 जाकेचो पूत आगुराचीं उतरां, भाकीत: तो मनीस उलयलो इथियेलाक, इथिएल आनी उकाळ मेरेन. 30:2 खरेंच हांव खंयच्याय मनशा परस चड क्रूर, आनी म्हाका समजना एक मनीस. 30:3 हांवें बुद्धी शिकली ना आनी पवित्राची जाणविकाय ना. 30:4 कोण सर्गार चडलो वा देंवलो? ज्यांनी एकठांय केला ताच्या मुठींनी वारो? उदक कोणे वस्त्रांत बांदलां? कोणाक आसा धर्तरेचे सगळे तोंक स्थापन केले? ताचें नांव कितें आनी ताचें कितें पुताचें नांव, सांगूंक मेळ्ळें जाल्यार? 30:5 देवाचें सगळें उतर शुध्द आसा, विस्वास दवरप्यांक तो एक ढाल तातूंत. 30:6 ताच्या उतरांनी तूं जोडूंक नाका, नाजाल्यार तो तुका धिटाय दिवंक ना आनी तुका मेळूंक ना फटींगपण करपी. 30:7 हांवें तुजे कडल्यान दोन गजाली मागल्यात; हांव मरचे आदीं म्हाका तीं नाकारूं नाकात: 30:8 म्हाका आडखळ आनी फट पयस कर, म्हाका गरिबी आनी गिरेस्तकाय दिवंक नाका; म्हाका सोयीचें जेवण म्हाका पोसप: 30:9 हांव भरून वचूंक ना आनी तुका नाकारून म्हणूंक नाका, सर्वेस्पर कोण? वा हांव जावंक नाका म्हणून गरीब, आनी चोर, आनी म्हज्या देवाचें नांव व्यर्थ. 30:10 नोकराचेर ताच्या धनयाचेर आरोप करुंक नाका, नाजाल्यार तो तुका शाप दिवचो ना आनी तूं जातलो गुन्यांवकार थारलो. 30:11 एक पिळगी आसा जी आपल्या बापायक शाप दिता आनी आशीर्वाद दिना तांची आवय. 30:12 एक पिळगी आसा जी आपल्या दोळ्यां मुखार शुध्द आसा, पूण ना तांच्या गंदगींतल्यान धुवन गेल्ले. 30:13 एक पिळगी आसा, हे तांचे दोळे कितले उंच! आनी तांचे दोळ्यांचे पळोवणे अशे आसात उखलून घेतलें. 30:14 एक पिळगी आसा, तिचे दांत तलवारीं सारके आनी जबड्याचे दांत सारके सुरी, धर्तरेवयल्यान गरीबांक आनी मदल्यान गरजेवंतांक खावपाक दादले. 30:15 घोड्याक दोन धुवो आसात, तीं रडटात, दिव, दी. तीन आसात केन्नाच तृप्त जायनातल्लीं गजालीं, हय, चार गजालींनी म्हणनात: पुरो. 30:16 थडगें; आनी वांझ गर्भ; उदकान भरनाशिल्ली धर्तरी; आनी “पुरो” म्हणनाशिल्लो उजो. 30:17 जो दोळो आपल्या बापायची फकाणां करता आनी आवयचें आज्ञा पाळपाक तिरस्कार करता. देगणांतले कावळे ताका काडून उडयतले आनी गरुड तरणाटे काडटले तें खावप. 30:18 तीन गजाली म्हजे खातीर चड अद्भुत आसात, हय, चार गजाली हांव जाणात ना: १. 30:19 हवेंतल्या गरुडाची वाट; खडपाचेर नागाची वाट; दी दर्याच्या मदीं तारवाची वाट; आनी दासी आशिल्ल्या मनशाची वाट. 30:20 व्यभिचारी बायलेची वाट अशी; ती जेवता आनी तिका पुसता तोंडाक तोंड दिवन म्हणटा, “हांवें कसलेंच वायट केलें ना.” 30:21 धर्तरेक तीन गजालीं खातीर त्रास जाता आनी चार गजालीं खातीर तिका शक्य ना वास्वेल: 30:22 नोकर राज्य करतना; आनी मांसान भरिल्लो मूर्ख; 30:23 घृणास्पद बायलेक लग्न जातकच; आनी वारसदार आशिल्ली एक दासी तिची मालकिन. 30:24 पृथ्वीचेर चार गजाली ल्हान आसात, पूण तीं आसात अतिशय बुद्धीमान: १. 30:25 मुंगूस एक लोक बळिश्ट न्हय, तरी ते आपलें मांस तयार करतात गीम; 30:26 कोनी फकत दुबळे लोक, तरी तांकां आपलीं घरां करतात खडपां; 30:27 टोळयांक राजा ना, तरी लेगीत ते सगळे पंगडांनी भायर सरतात; 30:28 कोळी हातांनी धरता आनी राजांच्या राजवाड्यांत आसता. 30:29 तीन गजाली बऱ्यो जातात, चार गजाली चलतात. 30:30 एक शींव जो जनावरां मदीं सगळ्यांत बळिश्ट आसता आनी खंयच्याच मनशा खातीर वळना; 30:31 एक ग्रेहाउंड; एक तो बोकडोय; आनी एक राजा, जाचे आड ना वयर उठून वचप. 30:32 तुवें स्वताक उबारून मूर्खपण केलां जाल्यार वा केलां जाल्यार वायट विचारलें, तोंडार हात घाल. 30:33 खरेंच दुदाचें मंथन लोणी आनी कुरकुरीत नाकांतल्यान रगत येता, अशें रागाच्या जबरदस्तीन रगत येता झगडीं जावप.