म्हणी 17:1 घर भरून रावपा परस सुको कुडको आनी तातूंत शांतताय बरें झगड्यांवांगडा बलिदान करतात. 17:2 बुद्धीमान नोकराक लज दिवपी पुताचेर राज्य करतलो आनी तो करतलो भावांमदीं वारसोचो एक भाग आसचो. 17:3 बारीक पात्र रुप्या खातीर आनी भट्टी भांगराक, पूण सर्वेस्पर काळजांचो यत्न करता. 17:4 वायटकार खोट्या ओंठांक लक्ष दिता; आनी फटींग मनशाक कान दिता अ नटखट जीब. 17:5 जो कोण गरीबाची फकाणां करता तो आपल्या निर्मात्याचो निशेध करता आनी ताचेर खोशी जाल्लो संकश्टांक ख्यास्त जावंक फावना. 17:6 भुरग्यांचीं भुरगीं जाण्ट्यांचो मुकूट; आनी भुरग्यांचो वैभव तांचे बापूय आसात. 17:7 उत्कृश्ट उलोवप मूर्ख न्हय, फट उलोवपी ओंठ राजकुंवर कितलेशेच उणे. 17:8 दान हें मोलादीक फातराच्या दोळ्यां सारकें. जंय जंय वळटा, थंय ती फुलता. 17:9 जो कोण पातक धांपता, तो मोगाक सोदता; पूण जो परत परत सांगता तो अ द्रव्य वेगळे करता खूब इश्ट. 17:10 बुद्धीच्या मनशाक शंबर मारपा परस चड धिटाय मेळटा पिसो. 17:11 वायट मनीस फकत बंड करपाक सोदता, देखून क्रूर दूत आसतलो ताचे आड धाडलो. 17:12 तिच्या पिलांक लुटल्ल्या अस्वलाक मनशाक मेळूंक जाय, ताच्या मूर्खाक मेळचे परस मूर्खपणाची गजाल. 17:13 जो कोण बरें बदला वायटाक इनाम दिता, ताच्या घरांतल्यान वायट भायर सरचें ना. 17:14 झगड्याची सुरवात उदक सोडटा तशें जाता वाद सोडून दिवप, तातूंत हस्तक्षेप करचे पयलीं. 17:15 वायटकारांक नितीमान थारावपी आनी नितीमानांक दोशी थारावपी ते दोगूय सर्वेस्पराक घृणास्पद आसात. 17:16 कित्याक मूर्खाच्या हातांत बुद्धी मेळोवपाक मोल आसा, पळय ताका तें काळीज ना? 17:17 इश्ट सगळ्या वेळार मोग करता आनी संकश्टां खातीर भाव जल्मता. 17:18 समजूंक नाशिल्लो मनीस हात मारता आनी ताका खात्री जाता ताच्या इश्टाची उपस्थिती. 17:19 झगड्याचो मोग करपी तो उल्लंघनाचो मोग करता आनी आपलो उंच करपी दार नाश सोदता. 17:20 वायट काळजाच्या मनशाक बरें मेळना आनी ताका एक विकृत जीब दुराचारांत पडटा. 17:21 मूर्ख जल्म दिता तो आपल्या दुख्खाक करता आनी एक मूर्खाक खोस ना. 17:22 खुशाल काळीज वखदां सारकें बरें करता, पूण मोडून पडल्लो आत्मो सुकयता हाडांचो आस्पाव जाता. 17:23 वायट मनीस मार्ग विकृत करपाक पोटांतल्यान दान काडटा न्याय दिवप. 17:24 समजणी आशिल्ल्या मनशा मुखार बुद्धी आसता; पूण मूर्खाचे दोळे आसतात धर्तरेच्या तोंकांनी. 17:25 मूर्ख पूत बापायक दुख्ख आनी जल्म दिवपी तिका कडूपण तो. 17:26 तशेंच न्यायी मनशाक ख्यास्त दिवप बरें न्हय, तशेंच न्याया खातीर राजकुंवरांक मारप बरें न्हय. 17:27 गिन्यान आशिल्लो मनीस आपलीं उतरां वाचयता आनी समजून घेवपी मनीस आसता उत्कृश्ट आत्म्याचें. 17:28 मूर्ख लेगीत जेन्नां तो शांत उरता, तेन्नां ताका बुद्धीमान मानतात आनी जो ओंठ बंद करता ताका समजदार मनीस मानतात.