म्हणी
17:1 घर भरून रावपा परस सुको कुडको आनी तातूंत शांतताय बरें
झगड्यांवांगडा बलिदान करतात.
17:2 बुद्धीमान नोकराक लज दिवपी पुताचेर राज्य करतलो आनी तो करतलो
भावांमदीं वारसोचो एक भाग आसचो.
17:3 बारीक पात्र रुप्या खातीर आनी भट्टी भांगराक, पूण सर्वेस्पर
काळजांचो यत्न करता.
17:4 वायटकार खोट्या ओंठांक लक्ष दिता; आनी फटींग मनशाक कान दिता अ
नटखट जीब.
17:5 जो कोण गरीबाची फकाणां करता तो आपल्या निर्मात्याचो निशेध करता आनी ताचेर खोशी जाल्लो
संकश्टांक ख्यास्त जावंक फावना.
17:6 भुरग्यांचीं भुरगीं जाण्ट्यांचो मुकूट; आनी भुरग्यांचो वैभव
तांचे बापूय आसात.
17:7 उत्कृश्ट उलोवप मूर्ख न्हय, फट उलोवपी ओंठ राजकुंवर कितलेशेच उणे.
17:8 दान हें मोलादीक फातराच्या दोळ्यां सारकें.
जंय जंय वळटा, थंय ती फुलता.
17:9 जो कोण पातक धांपता, तो मोगाक सोदता; पूण जो परत परत सांगता तो अ
द्रव्य वेगळे करता खूब इश्ट.
17:10 बुद्धीच्या मनशाक शंबर मारपा परस चड धिटाय मेळटा
पिसो.
17:11 वायट मनीस फकत बंड करपाक सोदता, देखून क्रूर दूत आसतलो
ताचे आड धाडलो.
17:12 तिच्या पिलांक लुटल्ल्या अस्वलाक मनशाक मेळूंक जाय, ताच्या मूर्खाक मेळचे परस
मूर्खपणाची गजाल.
17:13 जो कोण बरें बदला वायटाक इनाम दिता, ताच्या घरांतल्यान वायट भायर सरचें ना.
17:14 झगड्याची सुरवात उदक सोडटा तशें जाता
वाद सोडून दिवप, तातूंत हस्तक्षेप करचे पयलीं.
17:15 वायटकारांक नितीमान थारावपी आनी नितीमानांक दोशी थारावपी
ते दोगूय सर्वेस्पराक घृणास्पद आसात.
17:16 कित्याक मूर्खाच्या हातांत बुद्धी मेळोवपाक मोल आसा, पळय
ताका तें काळीज ना?
17:17 इश्ट सगळ्या वेळार मोग करता आनी संकश्टां खातीर भाव जल्मता.
17:18 समजूंक नाशिल्लो मनीस हात मारता आनी ताका खात्री जाता
ताच्या इश्टाची उपस्थिती.
17:19 झगड्याचो मोग करपी तो उल्लंघनाचो मोग करता आनी आपलो उंच करपी
दार नाश सोदता.
17:20 वायट काळजाच्या मनशाक बरें मेळना आनी ताका एक
विकृत जीब दुराचारांत पडटा.
17:21 मूर्ख जल्म दिता तो आपल्या दुख्खाक करता आनी एक
मूर्खाक खोस ना.
17:22 खुशाल काळीज वखदां सारकें बरें करता, पूण मोडून पडल्लो आत्मो सुकयता
हाडांचो आस्पाव जाता.
17:23 वायट मनीस मार्ग विकृत करपाक पोटांतल्यान दान काडटा
न्याय दिवप.
17:24 समजणी आशिल्ल्या मनशा मुखार बुद्धी आसता; पूण मूर्खाचे दोळे आसतात
धर्तरेच्या तोंकांनी.
17:25 मूर्ख पूत बापायक दुख्ख आनी जल्म दिवपी तिका कडूपण
तो.
17:26 तशेंच न्यायी मनशाक ख्यास्त दिवप बरें न्हय, तशेंच न्याया खातीर राजकुंवरांक मारप बरें न्हय.
17:27 गिन्यान आशिल्लो मनीस आपलीं उतरां वाचयता आनी समजून घेवपी मनीस आसता
उत्कृश्ट आत्म्याचें.
17:28 मूर्ख लेगीत जेन्नां तो शांत उरता, तेन्नां ताका बुद्धीमान मानतात आनी जो
ओंठ बंद करता ताका समजदार मनीस मानतात.