मॅथ्यू हांणी केला 17:1 स दिसांनी जेजून पेद्रू, जाकोब आनी ताचो भाव जुांव हांकां घेवन तांकां वेगळे उंच दोंगरार व्हरता, 17:2 आनी तांचे मुखार ताचो स्वरूप बदललो आनी ताचें तोंड सुर्या सारकें चकचकीत जालें आनी ताचो वस्त्र उजवाडा सारको धवो आशिल्लो. 17:3 आनी पळे, मोयजेस आनी एलियास ताचे कडेन उलयतना तांकां दिसले. 17:4 तेदनां पेद्रून जेजूक म्हळें: प्रभू, आमकां हें बरें हांगासर: तुका जाय जाल्यार हांगा तीन तंबू बांदूंया; तुज्या खातीर एक, २. आनी एक मोयजेसाक आनी एक एलियासाक. 17:5 तो उलयताना पळे, एक उजवाड मेघ तांकां सावळी घालतालो आनी पळय मेघा थावन एक आवाज आयलो, “हो म्हजो मोगाळ पूत, जाचे भितर हांव बरोच खोशी जालां; तुमी ताचें आयकून घेयात. 17:6 शिसांक तें आयकून तोंडार पडले आनी दुखले भियेल्लें. 17:7 जेजून तांकां हात लायलो आनी म्हणलें: उठ, आनी भियेवंक नाका. 17:8 दोळे उबारून जेजू सोडल्यार तांकां कोणूच दिसलो ना फकत. 17:9 ते दोंगरांतल्यान देंवतना जेजून तांकां आज्ञा केली. मनशाचो पूत जिवंत जावचे मेरेन कोणाकूच दर्शन सांगूंक नाकात मृत. 17:10 ताच्या शिसांनी ताका विचारलें, “म्हळ्यार शास्त्रकारांक एलियास कित्याक म्हणटात?” पयलीं येवंक जाय? 17:11 जेजून तांकां जाप दिली, “खरेंच एलियास पयलीं येतलो आनी... सगळ्यो वस्तू परतून हाडप. 17:12 पूण हांव तुमकां सांगतां, एलियास आयला, पूण तांणी ताका वळखूंक ना. पूण तांणी जें कितें सांगलां तें ताका केलां. तशेंच तशेंच जातलें मनशाचो पूत तांचो त्रास सोंसचो. 17:13 तेन्ना शिसांक कळ्ळें की तो तांकां जुांवा विशीं उलयतालो बाप्तिस्मा दिवपी. 17:14 ते लोकां कडेन पावले उपरांत एक मनीस ताचे कडेन आयलो मनीस, ताचे कडेन घुंवळ येवन म्हणटालो: 17:15 प्रभू, म्हज्या पुताची दया कर, कित्याक तो पिसो आनी त्रासांत आसा, कारण जायते फावटीं तो उज्यांत आनी जायते फावटीं उदकांत पडटा. 17:16 हांव ताका तुज्या शिश्यां कडेन हाडलो आनी तांकां बरे करपाक मेळ्ळें ना. 17:17 तेन्ना जेजून जाप दिली, “हे अविश्वासी आनी विकृत पिळगी, कशी हांव तुज्या बरोबर चड काळ रावतां? कितलो तेंप तुका त्रास दितलों? ताका हांगा हाडून दिवप म्हाका. 17:18 जेजून सैतानाक धिटाय दिली; आनी तो भुरगो भायर सरलो त्याच वरां सावन बरे जालो. 17:19 तेदनां शिश्य जेजू कडेन आयले आनी म्हणपाक लागले: आमी कित्याक उडोवंक शकले नात ताका भायर सरलो? 17:20 जेजून तांकां म्हळें, “तुमच्या अविश्वासाक लागून; तुमकां सांगात, तुमकां मोसंबीच्या कणसा सारको विस्वास आसल्यार, तुमी म्हणटले हो दोंगर, हांगाच्यान थंयच्यान काडून उडोव; आनी तो काडून उडयतलो; आनी तुमकां कांयच अशक्य जावचें ना. 17:21 पूण हो प्रकार भायर सरना, फकत मागणें आनी उपास करून. 17:22 ते गलीलांत रावताना जेजून तांकां म्हळें: “मनशाचो पूत.” मनशांच्या हातांत विश्वासघात जातलो. 17:23 ताका मारतले आनी तिसऱ्या दिसा तो जिवंत जातलो. आनी ते चड दुख्खी आशिल्ले. 17:24 ते कफर्नहूमाक पावले उपरांत कर घेवपी लोक पेद्रू कडेन येवन म्हणलें, “तुजो मालक कर भरना?” 17:25 तो म्हणटा, हय. घरांत भितर सरतना जेजून ताका आडायलो. म्हणत: सायमन, तुका कितें दिसता? ज्यांचे धर्तरेचे राजा करतात रिती घेवप वा कर घेवप? स्वताच्या भुरग्यांचो, वा परक्यांचो? 17:26 पेद्रू ताका म्हळें: परकी लोकां कडल्यान. जेजून ताका म्हळें, “तेन्नां... भुरगीं फुकट. 17:27 तरी आमी तांकां त्रास दिवचे न्हय म्हणून तूं दर्यांत वचून एक हुक घालून, पयली वयर येवपी नुस्तें उखलून घेयात; आनी जेन्ना तूं ताचें तोंड उगडलें, तुका पयशांचो कुडको मेळटलो: तो घेवप, आनी तांकां म्हजे खातीर आनी तुज्या खातीर दिव.