मॅथ्यू हांणी केला
17:1 स दिसांनी जेजून पेद्रू, जाकोब आनी ताचो भाव जुांव हांकां घेवन
तांकां वेगळे उंच दोंगरार व्हरता,
17:2 आनी तांचे मुखार ताचो स्वरूप बदललो आनी ताचें तोंड सुर्या सारकें चकचकीत जालें आनी
ताचो वस्त्र उजवाडा सारको धवो आशिल्लो.
17:3 आनी पळे, मोयजेस आनी एलियास ताचे कडेन उलयतना तांकां दिसले.
17:4 तेदनां पेद्रून जेजूक म्हळें: प्रभू, आमकां हें बरें
हांगासर: तुका जाय जाल्यार हांगा तीन तंबू बांदूंया; तुज्या खातीर एक, २.
आनी एक मोयजेसाक आनी एक एलियासाक.
17:5 तो उलयताना पळे, एक उजवाड मेघ तांकां सावळी घालतालो आनी पळय
मेघा थावन एक आवाज आयलो, “हो म्हजो मोगाळ पूत, जाचे भितर हांव
बरोच खोशी जालां; तुमी ताचें आयकून घेयात.
17:6 शिसांक तें आयकून तोंडार पडले आनी दुखले
भियेल्लें.
17:7 जेजून तांकां हात लायलो आनी म्हणलें: उठ, आनी भियेवंक नाका.
17:8 दोळे उबारून जेजू सोडल्यार तांकां कोणूच दिसलो ना
फकत.
17:9 ते दोंगरांतल्यान देंवतना जेजून तांकां आज्ञा केली.
मनशाचो पूत जिवंत जावचे मेरेन कोणाकूच दर्शन सांगूंक नाकात
मृत.
17:10 ताच्या शिसांनी ताका विचारलें, “म्हळ्यार शास्त्रकारांक एलियास कित्याक म्हणटात?”
पयलीं येवंक जाय?
17:11 जेजून तांकां जाप दिली, “खरेंच एलियास पयलीं येतलो आनी...
सगळ्यो वस्तू परतून हाडप.
17:12 पूण हांव तुमकां सांगतां, एलियास आयला, पूण तांणी ताका वळखूंक ना.
पूण तांणी जें कितें सांगलां तें ताका केलां. तशेंच तशेंच जातलें
मनशाचो पूत तांचो त्रास सोंसचो.
17:13 तेन्ना शिसांक कळ्ळें की तो तांकां जुांवा विशीं उलयतालो
बाप्तिस्मा दिवपी.
17:14 ते लोकां कडेन पावले उपरांत एक मनीस ताचे कडेन आयलो
मनीस, ताचे कडेन घुंवळ येवन म्हणटालो:
17:15 प्रभू, म्हज्या पुताची दया कर, कित्याक तो पिसो आनी त्रासांत आसा, कारण
जायते फावटीं तो उज्यांत आनी जायते फावटीं उदकांत पडटा.
17:16 हांव ताका तुज्या शिश्यां कडेन हाडलो आनी तांकां बरे करपाक मेळ्ळें ना.
17:17 तेन्ना जेजून जाप दिली, “हे अविश्वासी आनी विकृत पिळगी, कशी
हांव तुज्या बरोबर चड काळ रावतां? कितलो तेंप तुका त्रास दितलों? ताका हांगा हाडून दिवप
म्हाका.
17:18 जेजून सैतानाक धिटाय दिली; आनी तो भुरगो भायर सरलो
त्याच वरां सावन बरे जालो.
17:19 तेदनां शिश्य जेजू कडेन आयले आनी म्हणपाक लागले: आमी कित्याक उडोवंक शकले नात
ताका भायर सरलो?
17:20 जेजून तांकां म्हळें, “तुमच्या अविश्वासाक लागून;
तुमकां सांगात, तुमकां मोसंबीच्या कणसा सारको विस्वास आसल्यार, तुमी म्हणटले
हो दोंगर, हांगाच्यान थंयच्यान काडून उडोव; आनी तो काडून उडयतलो; आनी
तुमकां कांयच अशक्य जावचें ना.
17:21 पूण हो प्रकार भायर सरना, फकत मागणें आनी उपास करून.
17:22 ते गलीलांत रावताना जेजून तांकां म्हळें: “मनशाचो पूत.”
मनशांच्या हातांत विश्वासघात जातलो.
17:23 ताका मारतले आनी तिसऱ्या दिसा तो जिवंत जातलो. आनी
ते चड दुख्खी आशिल्ले.
17:24 ते कफर्नहूमाक पावले उपरांत कर घेवपी लोक
पेद्रू कडेन येवन म्हणलें, “तुजो मालक कर भरना?”
17:25 तो म्हणटा, हय. घरांत भितर सरतना जेजून ताका आडायलो.
म्हणत: सायमन, तुका कितें दिसता? ज्यांचे धर्तरेचे राजा करतात
रिती घेवप वा कर घेवप? स्वताच्या भुरग्यांचो, वा परक्यांचो?
17:26 पेद्रू ताका म्हळें: परकी लोकां कडल्यान. जेजून ताका म्हळें, “तेन्नां...
भुरगीं फुकट.
17:27 तरी आमी तांकां त्रास दिवचे न्हय म्हणून तूं दर्यांत वचून
एक हुक घालून, पयली वयर येवपी नुस्तें उखलून घेयात; आनी जेन्ना तूं
ताचें तोंड उगडलें, तुका पयशांचो कुडको मेळटलो: तो घेवप, आनी
तांकां म्हजे खातीर आनी तुज्या खातीर दिव.