मॅथ्यू हांणी केला
13:1 त्याच दिसा जेजू घरांतल्यान भायर सरलो आनी दर्या कुशीक बसलो.
13:2 ताचे कडेन व्हड लोक जमले आनी तो गेलो
तारवांत बसून बसलो; आनी सगळो लोक देगेर उबो रावलो.
13:3 ताणें तांकां बोधकथांनी जायत्यो गजाली सांगल्यो: पळेयात, एक पेरपी
पेरणी करपाक भायर सरलो;
13:4 ताणें पेरली तेन्ना वाटेर कांय बीं पडलीं आनी सुकणीं आयलीं
आनी तांकां खावन उडयले.
13:5 कांय जाण फातराच्या सुवातींनी पडले, जंय तांकां चड माती नाशिल्ली
तांकां धर्तरेची खोलाय नाशिल्ल्यान ते रोखडेंच वाडले.
13:6 सुर्याचो उजवाड पडलो तेन्ना ते लासले; आनी तांकां ना आशिल्ल्यान
मुळां, तीं सुकून गेलीं.
13:7 कांय जाण कांट्यां मदीं पडले; कांटे उडून तांकां घुस्मटून उडयले.
13:8 पूण कांय जाण बऱ्या जमनींत पडले आनी फळां दिली, कांय जाण आनी
शंबर पटींनी, कांय साठ पटींनी, कांय तीस पटींनी.
13:9 कोणाक आयकुपाक कान आसात, ताणें आयकूंक जाय.
13:10 शिसांनी येवन ताका म्हणलें, तूं तांकां कित्याक उलयता
बोधकथ्यांनी?
13:11 ताणें तांकां जाप दिली, “कारण तुमकां कळपाक दिल्लें आसा
सर्गाच्या राज्याचे गूढ, पूण तांकां तें दिवंक ना.
13:12 कित्याक कोणाक आसा ताका दितले आनी ताका चड मेळटलें
भरपूर, पूण कोणाक ना, ताचे कडल्यान लेगीत काडून उडयतले
ताका आसा अशें.
13:13 देखून हांव तांकां बोधकथांनी उलयतां, कारण ते पळयनात; आनी
आयकून ते आयकना, आनी समजना.
13:14 तातूंत इजायासाची भाकीत पुराय जाली, ती म्हणटा, आयकून
तुमी आयकतले आनी समजचे नात; आनी पळोवन तुमी पळेतले आनी
कळचें ना: १.
13:15 कित्याक ह्या लोकांचें काळीज स्थूल जालां आनी तांचे कान जड जाल्यात
आयकून, आनी दोळे बंद केल्यात; खंयच्याय वेळार तांकां जावचें न्हय म्हणून
दोळ्यांनी पळयतात आनी कानान आयकतात आनी समजून घेवंक जाय
तांचें काळीज, आनी धर्मांतरीत जावंक जाय, आनी हांव तांकां बरे करुंक जाय.
13:16 पूण तुमचे दोळे धन्य, कारण ते पळयतात आनी तुमचे कान आयकतात.
13:17 कित्याक हांव तुमकां खरेंच सांगतां, जायत्या संदेष्ट्यांक आनी नितीमान मनशांक आसा
तुमी पळयतात तीं पळेवंक इत्सा केल्लीं, पूण तीं पळेल्लीं नात; आनी ते
तुमी आयकतात त्यो गजाली आयकात, पूण आयकूं नात.
13:18 देखून तुमी पेरपी मनशाची बोधकथा आयकात.
13:19 जेन्ना कोण राज्याचें उतर आयकता आनी तें समजना.
मागीर दुश्ट येवन आपल्यांत पेरल्लें धरता
काळीज. होच तो जाका वाटेर बीं मेळ्ळें.
13:20 पूण फातराच्या सुवातींनी बीं घेवपी तोच
उतर आयकता आनी खोशीन तें स्वीकारता;
13:21 तरी ताका स्वताक मुळां रुजूंक ना, पूण थोड्या वेळा खातीर टिकून उरता, केन्ना खातीर
उतराक लागून संकश्ट वा छळ निर्माण जाता, तो आनी ताका लागून
अपमानीत जालो.
13:22 कांट्यां मदीं बीं मेळ्ळीं तोच उतर आयकपी;
आनी ह्या संवसाराची काळजी आनी गिरेस्तकायेची फटवणूक, घुस्मटून उडयता
उतर, आनी तो निष्फळ जाता.
13:23 पूण बऱ्या जमनींत बीं घेवन आयिल्लो तोच आयकता
उतर, आनी तें समजता; तें फळां दिता आनी हाडटा
फुडें कांय शंबर पटींनी, कांय साठ, कांय तीस.
13:24 ताणें तांकां आनीक एक बोधकथा मांडली: “सर्गाचें राज्य आसा.”
ताच्या शेतांत बरें बीं पेरपी मनशाची तुळा केल्ली.
13:25 पूण मनीस न्हिदिल्ले आसतना ताच्या दुस्मानान येवन गंवांत तण पेरलें आनी
ताच्या वाटेर गेलो.
13:26 पूण ती पाखें फुलून फळां जालीं तेन्नां ती दिसली
तणूय.
13:27 तेदनां घरमालकाच्या नोकरांनी येवन ताका म्हणलें, “साहेब, केलें.”
तुज्या शेतांत बरें बीं पेरना? मागीर खंयच्यान ताका तण पडटा?
13:28 ताणें तांकां म्हणलें, दुस्मानान हें केलां. नोकरांनी ताका म्हळें:
मागीर आमी वचून तांकां एकठांय करपाक जाय?
13:29 पूण ताणें म्हणलें, ना; तुमी तण एकठांय करतना, तुमी मुळां उडोवंक नाकात
तांचे वांगडा गंव.
13:30 कापणी जायसर दोगांय एकठांय वाडूंक जाय, आनी कापणीच्या वेळार हांव
कापणी करप्यांक म्हणटलो: पयलीं तण एकठांय करात आनी बांदून दवरात
तांकां लासपाक गुठल्यांनी घालून, पूण गंव म्हज्या गोठ्यांत एकठांय कर.
13:31 ताणें तांकां आनीक एक बोधकथा मांडली: “सर्गाचें राज्य आसा.”
मोसंबीच्या कणसा सारकें, जें मनशान घेवन ताच्या बियांत पेरलें
शेत:
13:32 हें खरेंच सगळ्या बियां परस ल्हान, पूण वाडटना तें
वनस्पतींमदीं सगळ्यांत व्हडलें आनी झाड जाता, देखून हवेंतल्या सुकण्यांक
येवन ताच्या फांट्यांनी रावचें.
13:33 ताणें तांकां आनीक एक बोधकथा उलयली; स्वर्गाचें राज्य सारकें आसा
खमीर, जें बायलेन घेवन तीन माप जेवणांत लिपोवन दवरलें, जो मेरेन
पुराय खमीर घाल्लें.
13:34 हीं सगळीं गजाली जेजून लोकांक बोधकथांनी उलयली; आनी ताचेबगर
ताणें तांकां एक बोधकथा उलयली ना.
13:35 संदेष्ट्यान सांगिल्लें तें पुराय जावचें म्हणून: हांव
बोधकथांनी म्हजें तोंड उगडटलो; दवरून दवरिल्लीं गजाली हांव उचारतलों
संवसाराच्या बुन्यादीसावन गुपीत.
13:36 तेदनां जेजून लोकांक धाडून घरांत भितर सरलो आनी ताचो
शिश्य ताचे कडेन येवन म्हणपाक लागले: “आमकां सांगात
शेतांतले तण.
13:37 ताणें तांकां जाप दिली, “बरें बीं पेरपी तो पूत.”
मनशाचें;
13:38 शेत म्हळ्यार संवसार; बरें बीं राज्याचीं भुरगीं;
पूण तण दुश्टाचीं भुरगीं;
13:39 तांकां पेरपी दुस्मान म्हणल्यार सैतान; कापणी हो शेवट
संवसार; आनी कापणी करपी देवदूत.
13:40 जशें तण एकठांय करून उज्यांत जळयतात; तशें जातलें
ह्या संवसाराच्या शेवटाक आसचें.
13:41 मनशाचो पूत आपले देवदूत धाडटलो आनी ते भायर एकठांय जातले
ताचें राज्य सगळें वायट करपी आनी अधर्म करपी;
13:42 आनी तांकां उज्याच्या भट्टेंत उडयतले, थंय रडप आनी...
दांत किर्र किर्र करप.
13:43 मागीर नितीमान आपल्या राज्यांत सुर्या भशेन उजवाडाक येतले
बापूय. कोणाक आयकुपाक कान आसात, तें आयकूंक जाय.
13:44 परतून सर्गाचें राज्य शेतांत लिपून दवरल्ल्या खजिन्या सारकें; दी
जी मनशाक मेळ्ळी म्हणटकच तो लिपून रावता आनी ताच्या खोशीन वता आनी
आपले कडेन आशिल्लें सगळें विकून तें शेत विकतें घेता.
13:45 परतून सर्गाचें राज्य बरें सोदपी वेपारी मनशा सारकें
मोतयां : १.
13:46 ताका व्हड मोलाचो एक मोती मेळ्ळो आनी ताणें तें सगळें विकलें
ताचे कडेन आशिल्लें, आनी विकतें घेतिल्लें.
13:47 परतून सर्गाचें राज्य जाळें सारकें, जें जाळें घालून दिल्लें
दर्या, आनी सगळ्या तरांचे जमले.
13:48 तें भरून गेले उपरांत ते देगेर ओडून बसले आनी जमले
बऱ्याक आयदनांत घालतात, पूण वायट उडयतात.
13:49 संवसाराच्या शेवटाक अशें जातलें: देवदूत भायर येतले आनी
वायटकारांक नितीमान लोकां मदल्यान कापून उडोवप,
13:50 आनी तांकां उज्याच्या भट्टेंत उडयतले, थंय रडप आनी...
दांत किर्र किर्र करप.
13:51 जेजून तांकां म्हळें, “तुमकां हीं सगळीं गजालीं समजल्यांत? म्हणटात
ताका, हय, प्रभू.
13:52 तेन्ना ताणें तांकां म्हळें, “म्हणून दर एका शास्त्रज्ञाक शिकयतात.”
सर्गाचें राज्य घरमालक मनशा सारकें, जें
आपल्या खजिन्यांतल्यान नवी आनी पोरणी वस्तू भायर काडटा.
13:53 जेजून हीं बोधकथां सोंपयतकच ताणें
थंयच्यान भायर सरलो.
13:54 आनी तो आपल्या देशांत येतकच तांकां तांच्या देशांत शिकयतालो
सभाघरांत, ते विस्मित जाले आनी म्हणपाक लागले: “खंयच्यान आयलां.”
ह्या मनशाक ही बुद्धी आनी हीं पराक्रमीं?
13:55 हो सुताराचो पूत न्हय? ताचे आवयचें नांव मरियम्मा न्हय? आनी ताचो
भाव, जाकोब, जोसेफ, सायमन आनी जुदास?
13:56 आनी ताचीं भयणीं, तीं सगळीं आमचे वांगडा न्हय? मागीर ह्या मनशाक सगळें खंयच्यान आयलां
ह्यो गजाली?
13:57 ताचेर तांकां वायट दिसलें. पूण जेजून तांकां म्हळें: संदेष्टो आसा
मान नासतना न्हय, फकत आपल्याच देशांत आनी स्वताच्या घरांत सोडल्यार.
13:58 आनी तांच्या अविश्वासाक लागून ताणें थंय जायतीं पराक्रमीं केल्लीं नात.