मॅथ्यू हांणी केला 13:1 त्याच दिसा जेजू घरांतल्यान भायर सरलो आनी दर्या कुशीक बसलो. 13:2 ताचे कडेन व्हड लोक जमले आनी तो गेलो तारवांत बसून बसलो; आनी सगळो लोक देगेर उबो रावलो. 13:3 ताणें तांकां बोधकथांनी जायत्यो गजाली सांगल्यो: पळेयात, एक पेरपी पेरणी करपाक भायर सरलो; 13:4 ताणें पेरली तेन्ना वाटेर कांय बीं पडलीं आनी सुकणीं आयलीं आनी तांकां खावन उडयले. 13:5 कांय जाण फातराच्या सुवातींनी पडले, जंय तांकां चड माती नाशिल्ली तांकां धर्तरेची खोलाय नाशिल्ल्यान ते रोखडेंच वाडले. 13:6 सुर्याचो उजवाड पडलो तेन्ना ते लासले; आनी तांकां ना आशिल्ल्यान मुळां, तीं सुकून गेलीं. 13:7 कांय जाण कांट्यां मदीं पडले; कांटे उडून तांकां घुस्मटून उडयले. 13:8 पूण कांय जाण बऱ्या जमनींत पडले आनी फळां दिली, कांय जाण आनी शंबर पटींनी, कांय साठ पटींनी, कांय तीस पटींनी. 13:9 कोणाक आयकुपाक कान आसात, ताणें आयकूंक जाय. 13:10 शिसांनी येवन ताका म्हणलें, तूं तांकां कित्याक उलयता बोधकथ्यांनी? 13:11 ताणें तांकां जाप दिली, “कारण तुमकां कळपाक दिल्लें आसा सर्गाच्या राज्याचे गूढ, पूण तांकां तें दिवंक ना. 13:12 कित्याक कोणाक आसा ताका दितले आनी ताका चड मेळटलें भरपूर, पूण कोणाक ना, ताचे कडल्यान लेगीत काडून उडयतले ताका आसा अशें. 13:13 देखून हांव तांकां बोधकथांनी उलयतां, कारण ते पळयनात; आनी आयकून ते आयकना, आनी समजना. 13:14 तातूंत इजायासाची भाकीत पुराय जाली, ती म्हणटा, आयकून तुमी आयकतले आनी समजचे नात; आनी पळोवन तुमी पळेतले आनी कळचें ना: १. 13:15 कित्याक ह्या लोकांचें काळीज स्थूल जालां आनी तांचे कान जड जाल्यात आयकून, आनी दोळे बंद केल्यात; खंयच्याय वेळार तांकां जावचें न्हय म्हणून दोळ्यांनी पळयतात आनी कानान आयकतात आनी समजून घेवंक जाय तांचें काळीज, आनी धर्मांतरीत जावंक जाय, आनी हांव तांकां बरे करुंक जाय. 13:16 पूण तुमचे दोळे धन्य, कारण ते पळयतात आनी तुमचे कान आयकतात. 13:17 कित्याक हांव तुमकां खरेंच सांगतां, जायत्या संदेष्ट्यांक आनी नितीमान मनशांक आसा तुमी पळयतात तीं पळेवंक इत्सा केल्लीं, पूण तीं पळेल्लीं नात; आनी ते तुमी आयकतात त्यो गजाली आयकात, पूण आयकूं नात. 13:18 देखून तुमी पेरपी मनशाची बोधकथा आयकात. 13:19 जेन्ना कोण राज्याचें उतर आयकता आनी तें समजना. मागीर दुश्ट येवन आपल्यांत पेरल्लें धरता काळीज. होच तो जाका वाटेर बीं मेळ्ळें. 13:20 पूण फातराच्या सुवातींनी बीं घेवपी तोच उतर आयकता आनी खोशीन तें स्वीकारता; 13:21 तरी ताका स्वताक मुळां रुजूंक ना, पूण थोड्या वेळा खातीर टिकून उरता, केन्ना खातीर उतराक लागून संकश्ट वा छळ निर्माण जाता, तो आनी ताका लागून अपमानीत जालो. 13:22 कांट्यां मदीं बीं मेळ्ळीं तोच उतर आयकपी; आनी ह्या संवसाराची काळजी आनी गिरेस्तकायेची फटवणूक, घुस्मटून उडयता उतर, आनी तो निष्फळ जाता. 13:23 पूण बऱ्या जमनींत बीं घेवन आयिल्लो तोच आयकता उतर, आनी तें समजता; तें फळां दिता आनी हाडटा फुडें कांय शंबर पटींनी, कांय साठ, कांय तीस. 13:24 ताणें तांकां आनीक एक बोधकथा मांडली: “सर्गाचें राज्य आसा.” ताच्या शेतांत बरें बीं पेरपी मनशाची तुळा केल्ली. 13:25 पूण मनीस न्हिदिल्ले आसतना ताच्या दुस्मानान येवन गंवांत तण पेरलें आनी ताच्या वाटेर गेलो. 13:26 पूण ती पाखें फुलून फळां जालीं तेन्नां ती दिसली तणूय. 13:27 तेदनां घरमालकाच्या नोकरांनी येवन ताका म्हणलें, “साहेब, केलें.” तुज्या शेतांत बरें बीं पेरना? मागीर खंयच्यान ताका तण पडटा? 13:28 ताणें तांकां म्हणलें, दुस्मानान हें केलां. नोकरांनी ताका म्हळें: मागीर आमी वचून तांकां एकठांय करपाक जाय? 13:29 पूण ताणें म्हणलें, ना; तुमी तण एकठांय करतना, तुमी मुळां उडोवंक नाकात तांचे वांगडा गंव. 13:30 कापणी जायसर दोगांय एकठांय वाडूंक जाय, आनी कापणीच्या वेळार हांव कापणी करप्यांक म्हणटलो: पयलीं तण एकठांय करात आनी बांदून दवरात तांकां लासपाक गुठल्यांनी घालून, पूण गंव म्हज्या गोठ्यांत एकठांय कर. 13:31 ताणें तांकां आनीक एक बोधकथा मांडली: “सर्गाचें राज्य आसा.” मोसंबीच्या कणसा सारकें, जें मनशान घेवन ताच्या बियांत पेरलें शेत: 13:32 हें खरेंच सगळ्या बियां परस ल्हान, पूण वाडटना तें वनस्पतींमदीं सगळ्यांत व्हडलें आनी झाड जाता, देखून हवेंतल्या सुकण्यांक येवन ताच्या फांट्यांनी रावचें. 13:33 ताणें तांकां आनीक एक बोधकथा उलयली; स्वर्गाचें राज्य सारकें आसा खमीर, जें बायलेन घेवन तीन माप जेवणांत लिपोवन दवरलें, जो मेरेन पुराय खमीर घाल्लें. 13:34 हीं सगळीं गजाली जेजून लोकांक बोधकथांनी उलयली; आनी ताचेबगर ताणें तांकां एक बोधकथा उलयली ना. 13:35 संदेष्ट्यान सांगिल्लें तें पुराय जावचें म्हणून: हांव बोधकथांनी म्हजें तोंड उगडटलो; दवरून दवरिल्लीं गजाली हांव उचारतलों संवसाराच्या बुन्यादीसावन गुपीत. 13:36 तेदनां जेजून लोकांक धाडून घरांत भितर सरलो आनी ताचो शिश्य ताचे कडेन येवन म्हणपाक लागले: “आमकां सांगात शेतांतले तण. 13:37 ताणें तांकां जाप दिली, “बरें बीं पेरपी तो पूत.” मनशाचें; 13:38 शेत म्हळ्यार संवसार; बरें बीं राज्याचीं भुरगीं; पूण तण दुश्टाचीं भुरगीं; 13:39 तांकां पेरपी दुस्मान म्हणल्यार सैतान; कापणी हो शेवट संवसार; आनी कापणी करपी देवदूत. 13:40 जशें तण एकठांय करून उज्यांत जळयतात; तशें जातलें ह्या संवसाराच्या शेवटाक आसचें. 13:41 मनशाचो पूत आपले देवदूत धाडटलो आनी ते भायर एकठांय जातले ताचें राज्य सगळें वायट करपी आनी अधर्म करपी; 13:42 आनी तांकां उज्याच्या भट्टेंत उडयतले, थंय रडप आनी... दांत किर्र किर्र करप. 13:43 मागीर नितीमान आपल्या राज्यांत सुर्या भशेन उजवाडाक येतले बापूय. कोणाक आयकुपाक कान आसात, तें आयकूंक जाय. 13:44 परतून सर्गाचें राज्य शेतांत लिपून दवरल्ल्या खजिन्या सारकें; दी जी मनशाक मेळ्ळी म्हणटकच तो लिपून रावता आनी ताच्या खोशीन वता आनी आपले कडेन आशिल्लें सगळें विकून तें शेत विकतें घेता. 13:45 परतून सर्गाचें राज्य बरें सोदपी वेपारी मनशा सारकें मोतयां : १. 13:46 ताका व्हड मोलाचो एक मोती मेळ्ळो आनी ताणें तें सगळें विकलें ताचे कडेन आशिल्लें, आनी विकतें घेतिल्लें. 13:47 परतून सर्गाचें राज्य जाळें सारकें, जें जाळें घालून दिल्लें दर्या, आनी सगळ्या तरांचे जमले. 13:48 तें भरून गेले उपरांत ते देगेर ओडून बसले आनी जमले बऱ्याक आयदनांत घालतात, पूण वायट उडयतात. 13:49 संवसाराच्या शेवटाक अशें जातलें: देवदूत भायर येतले आनी वायटकारांक नितीमान लोकां मदल्यान कापून उडोवप, 13:50 आनी तांकां उज्याच्या भट्टेंत उडयतले, थंय रडप आनी... दांत किर्र किर्र करप. 13:51 जेजून तांकां म्हळें, “तुमकां हीं सगळीं गजालीं समजल्यांत? म्हणटात ताका, हय, प्रभू. 13:52 तेन्ना ताणें तांकां म्हळें, “म्हणून दर एका शास्त्रज्ञाक शिकयतात.” सर्गाचें राज्य घरमालक मनशा सारकें, जें आपल्या खजिन्यांतल्यान नवी आनी पोरणी वस्तू भायर काडटा. 13:53 जेजून हीं बोधकथां सोंपयतकच ताणें थंयच्यान भायर सरलो. 13:54 आनी तो आपल्या देशांत येतकच तांकां तांच्या देशांत शिकयतालो सभाघरांत, ते विस्मित जाले आनी म्हणपाक लागले: “खंयच्यान आयलां.” ह्या मनशाक ही बुद्धी आनी हीं पराक्रमीं? 13:55 हो सुताराचो पूत न्हय? ताचे आवयचें नांव मरियम्मा न्हय? आनी ताचो भाव, जाकोब, जोसेफ, सायमन आनी जुदास? 13:56 आनी ताचीं भयणीं, तीं सगळीं आमचे वांगडा न्हय? मागीर ह्या मनशाक सगळें खंयच्यान आयलां ह्यो गजाली? 13:57 ताचेर तांकां वायट दिसलें. पूण जेजून तांकां म्हळें: संदेष्टो आसा मान नासतना न्हय, फकत आपल्याच देशांत आनी स्वताच्या घरांत सोडल्यार. 13:58 आनी तांच्या अविश्वासाक लागून ताणें थंय जायतीं पराक्रमीं केल्लीं नात.