लूक 17:1 तेन्ना ताणें शिसांक म्हळें, “अपराध करचे बगर अशक्य आसा.” येयात, पूण जाचे वरवीं ते येतात ताका धिक्कार! 17:2 ताच्या गळ्यांत गिरणीचो फातर लावप बरें, आनी ह्या ल्हान ल्हानांतल्या एका मनशाक अपमान करचे परस ताणें दर्यांत उडयलो एक. 17:3 तुमी स्वताची जतनाय घेयात: तुमचो भाव तुमचेर गुन्यांव करता जाल्यार, धिटाय दिवची तो; आनी तो पश्चात्ताप करता जाल्यार ताका माफ करात. 17:4 आनी तो तुजेर दिसांत सात फावटीं आनी सात फावटीं गुन्यांव केल्यार एक दीस परत तुजे कडेन वळून म्हणत: हांव पश्चात्ताप करतां; तूं ताका माफ करतलो. 17:5 प्रेषितांनीं प्रभूक म्हणलें, आमचो भावार्थ वाड. 17:6 आनी सर्वेस्परान म्हळें, “तुमकां मोसंबीच्या कणसा सारको विस्वास आसलो जाल्यार तुमकां शक्य जालें.” ह्या सायकामिन झाडाक म्हण, तूं मुळान उखलून घे, आनी तूं जा दर्यांत लायिल्लें; आनी ताणें तुमचें आज्ञा पाळूंक जाय. 17:7 पूण तुमच्यांतलो खंयचो नोकर नांगरता वा गोरवां पोसता तो सांगतलो शेतांतल्यान येतकच ताका ल्हवू ल्हवू, वचून बस मास? 17:8 ताका म्हणचें ना: ‘हांव जेवपाक शकता तें तयार कर आनी हांव जेवंक आनी पिवंक जाय मेरेन तुका बांदून दवर आनी म्हजी सेवा कर; आनी उपरांत तूं जेवप आनी पिवप? 17:9 तो त्या नोकराक उपकार मानता, कारण ताणें सांगिल्लें काम केलें तो? मी ट्रॉय ना. 17:10 तशें तुमी, जेन्ना तुमी आसात तीं सगळीं कामां केल्या उपरांत तुमकां आज्ञा दिली, आमी फायद्याचे नोकर, आमी तशें केलां जें आमचें कर्तव्य आशिल्लें. 17:11 जेरुसलेमांत वताना तो 17:11 सामरिया आनी गलीलाच्या मदीं. 17:12 एका गांवांत भितर सरतना ताका धा मनीस मेळ्ळे की पयस उबे आशिल्ले कुश्ठरोगी आशिल्ले. 17:13 तेन्ना तांणी आवाज वाडयलो आनी म्हणलें: “जेजू, गुरू, दया कर.” आमकां. 17:14 तांकां पळोवन ताणें तांकां म्हळें, “जावून तुमी लोकांक दाखोवंक वचात पाद्री हांणी केला. ते वतना ते शुध्द जाले. 17:15 तातूंतलो एकलो बरो जाला तें पळोवन फाटीं वळलो आनी ताणें एक मोठ्या आवाजान देवाची महिमा केली, 17:16 ताच्या पांयांक तोंडार पडून ताका उपकार मानलो आनी तो एक सामरीयन. 17:17 जेजून जाप दिली, “धा जाण शुध्द जाले नात? पूण खंय आसात तें णव? 17:18 देवाचो महिमा करपाक परतून आयिल्ले मेळूंक नात, फकत हें सोडल्यार परकी. 17:19 ताणें ताका म्हणलें, उठ, वच, तुज्या भावार्थान तुका बरे केल्यात. 17:20 आनी जेन्नां ताका फरीसी लोकांनी मागलें, तेन्नां देवाचें राज्य येवंक जाय, ताणें तांकां जाप दिली आनी म्हणलें, देवाचें राज्य येना निरिक्षणासयत: १. 17:21 तशेंच ते म्हणचे नात: हांगा पळय! वा, लो थंय! कित्याक, पळय, राज्य देवाचें तुमच्या भितर आसा. 17:22 ताणें शिसांक म्हणलें, “तुमी इत्सा करतले ते दीस येतले.” मनशाच्या पुताचो एक दीस पळोवंक मेळचो आनी तो तुमकां दिसचो ना. 17:23 आनी ते तुमकां म्हणटले: हांगा पळय; वा, थंय पळय: तांचे फाटल्यान वचूं नाकात, तशेंच तांचे फाटल्यान वचूंकय ना. 17:24 सर्गा सकयल एका भागांतल्यान वीज उजवाडा सारको. सर्गा सकयल दुसऱ्या भागा मेरेन चकचकीत जाता; तशेंच मनशाचो पूतय करतलो ताच्या काळांत आसचें. 17:25 पूण पयलीं ताका जायते त्रास सोंसचे पडटले आनी ताका न्हयकार दिवंक जाय पिळगी. 17:26 नोयाच्या काळार जशें जालें, तशें 17:26 नोयाच्या काळारय तशें जातलें मनशाचो पूत. 17:27 ते जेवले, पियेले, बायलांक लग्न जाले, तांकां सोडून दिले लग्न, नोय तारवांत भितर सरलो त्या दिसा मेरेन आनी हुंवार येवन सगळ्यांचो नाश केलो. 17:28 तशेंच लोटाच्या काळार जाल्लें तशें; ते जेवले, पियेले, . विकतें घेतलें, विकलें, रोयलें, बांदलें; 17:29 पूण लोत सदोमांतल्यान भायर सरलो त्याच दिसा उजो आनी गंधक पडलो सर्गा थावन, सगळ्यांचो नाश केलो. 17:30 मनशाचो पूत प्रगट जातलो त्या दिसा अशें जातलें. 17:31 त्या दिसा, जो घराच्या माथ्यार आसतलो आनी ताची वस्तू घरांत घरांत, तें व्हरपाक सकयल येवंक नाकात, आनी जो भितर आसा शेत, ताणें तशेंच परत परत येवंक नाकात. 17:32 लोटाच्या बायलेचो उगडास कर. 17:33 जो कोण आपलो जीव वाटावंक सोदता तो गमावतलो; आनी कोणाक जाय ताचो जीव गमावप तो सांबाळटलो. 17:34 हांव तुमकां सांगतां, त्या राती एकाच खाटीर दोन मनीस आसतले; एक घेतले आनी दुसरो सोडून दितले. 17:35 दोन बायलो एकठांय दळटल्यो; एक घेतलो आनी तो हेर उजवे वटेन गेले. 17:36 दोन मनीस शेतांत आसतले; एक घेतलो आनी दुसरो दावें. 17:37 तांणी ताका जाप दिली: “खंय प्रभू? ताणें तांकां म्हळें: जंय जंय कूड आसतली थंय थंय गरुड एकठांय जातले.