लूक
17:1 तेन्ना ताणें शिसांक म्हळें, “अपराध करचे बगर अशक्य आसा.”
येयात, पूण जाचे वरवीं ते येतात ताका धिक्कार!
17:2 ताच्या गळ्यांत गिरणीचो फातर लावप बरें, आनी
ह्या ल्हान ल्हानांतल्या एका मनशाक अपमान करचे परस ताणें दर्यांत उडयलो
एक.
17:3 तुमी स्वताची जतनाय घेयात: तुमचो भाव तुमचेर गुन्यांव करता जाल्यार, धिटाय दिवची
तो; आनी तो पश्चात्ताप करता जाल्यार ताका माफ करात.
17:4 आनी तो तुजेर दिसांत सात फावटीं आनी सात फावटीं गुन्यांव केल्यार
एक दीस परत तुजे कडेन वळून म्हणत: हांव पश्चात्ताप करतां; तूं ताका माफ करतलो.
17:5 प्रेषितांनीं प्रभूक म्हणलें, आमचो भावार्थ वाड.
17:6 आनी सर्वेस्परान म्हळें, “तुमकां मोसंबीच्या कणसा सारको विस्वास आसलो जाल्यार तुमकां शक्य जालें.”
ह्या सायकामिन झाडाक म्हण, तूं मुळान उखलून घे, आनी तूं जा
दर्यांत लायिल्लें; आनी ताणें तुमचें आज्ञा पाळूंक जाय.
17:7 पूण तुमच्यांतलो खंयचो नोकर नांगरता वा गोरवां पोसता तो सांगतलो
शेतांतल्यान येतकच ताका ल्हवू ल्हवू, वचून बस
मास?
17:8 ताका म्हणचें ना: ‘हांव जेवपाक शकता तें तयार कर आनी
हांव जेवंक आनी पिवंक जाय मेरेन तुका बांदून दवर आनी म्हजी सेवा कर; आनी उपरांत
तूं जेवप आनी पिवप?
17:9 तो त्या नोकराक उपकार मानता, कारण ताणें सांगिल्लें काम केलें
तो? मी ट्रॉय ना.
17:10 तशें तुमी, जेन्ना तुमी आसात तीं सगळीं कामां केल्या उपरांत
तुमकां आज्ञा दिली, आमी फायद्याचे नोकर, आमी तशें केलां
जें आमचें कर्तव्य आशिल्लें.
17:11 जेरुसलेमांत वताना तो 17:11
सामरिया आनी गलीलाच्या मदीं.
17:12 एका गांवांत भितर सरतना ताका धा मनीस मेळ्ळे की
पयस उबे आशिल्ले कुश्ठरोगी आशिल्ले.
17:13 तेन्ना तांणी आवाज वाडयलो आनी म्हणलें: “जेजू, गुरू, दया कर.”
आमकां.
17:14 तांकां पळोवन ताणें तांकां म्हळें, “जावून तुमी लोकांक दाखोवंक वचात
पाद्री हांणी केला. ते वतना ते शुध्द जाले.
17:15 तातूंतलो एकलो बरो जाला तें पळोवन फाटीं वळलो आनी ताणें एक
मोठ्या आवाजान देवाची महिमा केली,
17:16 ताच्या पांयांक तोंडार पडून ताका उपकार मानलो आनी तो एक
सामरीयन.
17:17 जेजून जाप दिली, “धा जाण शुध्द जाले नात? पूण खंय आसात तें
णव?
17:18 देवाचो महिमा करपाक परतून आयिल्ले मेळूंक नात, फकत हें सोडल्यार
परकी.
17:19 ताणें ताका म्हणलें, उठ, वच, तुज्या भावार्थान तुका बरे केल्यात.
17:20 आनी जेन्नां ताका फरीसी लोकांनी मागलें, तेन्नां देवाचें राज्य
येवंक जाय, ताणें तांकां जाप दिली आनी म्हणलें, देवाचें राज्य येना
निरिक्षणासयत: १.
17:21 तशेंच ते म्हणचे नात: हांगा पळय! वा, लो थंय! कित्याक, पळय, राज्य
देवाचें तुमच्या भितर आसा.
17:22 ताणें शिसांक म्हणलें, “तुमी इत्सा करतले ते दीस येतले.”
मनशाच्या पुताचो एक दीस पळोवंक मेळचो आनी तो तुमकां दिसचो ना.
17:23 आनी ते तुमकां म्हणटले: हांगा पळय; वा, थंय पळय: तांचे फाटल्यान वचूं नाकात,
तशेंच तांचे फाटल्यान वचूंकय ना.
17:24 सर्गा सकयल एका भागांतल्यान वीज उजवाडा सारको.
सर्गा सकयल दुसऱ्या भागा मेरेन चकचकीत जाता; तशेंच मनशाचो पूतय करतलो
ताच्या काळांत आसचें.
17:25 पूण पयलीं ताका जायते त्रास सोंसचे पडटले आनी ताका न्हयकार दिवंक जाय
पिळगी.
17:26 नोयाच्या काळार जशें जालें, तशें 17:26 नोयाच्या काळारय तशें जातलें
मनशाचो पूत.
17:27 ते जेवले, पियेले, बायलांक लग्न जाले, तांकां सोडून दिले
लग्न, नोय तारवांत भितर सरलो त्या दिसा मेरेन आनी हुंवार
येवन सगळ्यांचो नाश केलो.
17:28 तशेंच लोटाच्या काळार जाल्लें तशें; ते जेवले, पियेले, .
विकतें घेतलें, विकलें, रोयलें, बांदलें;
17:29 पूण लोत सदोमांतल्यान भायर सरलो त्याच दिसा उजो आनी गंधक पडलो
सर्गा थावन, सगळ्यांचो नाश केलो.
17:30 मनशाचो पूत प्रगट जातलो त्या दिसा अशें जातलें.
17:31 त्या दिसा, जो घराच्या माथ्यार आसतलो आनी ताची वस्तू घरांत
घरांत, तें व्हरपाक सकयल येवंक नाकात, आनी जो भितर आसा
शेत, ताणें तशेंच परत परत येवंक नाकात.
17:32 लोटाच्या बायलेचो उगडास कर.
17:33 जो कोण आपलो जीव वाटावंक सोदता तो गमावतलो; आनी कोणाक जाय
ताचो जीव गमावप तो सांबाळटलो.
17:34 हांव तुमकां सांगतां, त्या राती एकाच खाटीर दोन मनीस आसतले; एक
घेतले आनी दुसरो सोडून दितले.
17:35 दोन बायलो एकठांय दळटल्यो; एक घेतलो आनी तो
हेर उजवे वटेन गेले.
17:36 दोन मनीस शेतांत आसतले; एक घेतलो आनी दुसरो
दावें.
17:37 तांणी ताका जाप दिली: “खंय प्रभू? ताणें तांकां म्हळें:
जंय जंय कूड आसतली थंय थंय गरुड एकठांय जातले.