लूक 7:1 आतां ताणें आपलीं सगळीं उलोवपां लोकां मुखार सोंपयलीं आनी ताणें कफर्नाहूमांत प्रवेश केलो. 7:2 आनी ताच्या मोगाळ एका शतपतीचो नोकर दुयेंत पडलो आनी मरपाक तयार. 7:3 जेजूची खबर आयकून ताणें ज्यू लोकांच्या जाण्ट्यांक ताचे कडेन धाडले. ताका विनवणी करून आपूण येवन आपल्या नोकराक बरे कर. 7:4 जेजू कडेन पावतकच तांणी ताका रोखडेंच विनवणी केली, “अशें.” तो कोणा खातीर हें करुंक पात्र आशिल्लो: 7:5 कित्याक तो आमच्या राष्ट्राचो मोग करता आनी ताणें आमकां सभाघर बांदला. 7:6 मागीर जेजू तांचे वांगडा गेलो. आतां तो घरा थावन पयस नासताना, शतपतीन ताचे कडेन इश्ट धाडून ताका म्हळें: “प्रभु, त्रास करुंक नाका.” तूं म्हज्या छप्परा खाला भितर सरपाक हांव पात्र ना. 7:7 देखून हांव तुज्या कडेन येवंक फावो अशें समजूंक ना एक उतर, म्हजो नोकर बरो जातलो. 7:8 कित्याक हांवूय अधिकारा खाला आशिल्लो मनीस, म्हजे खाला सैनिक आसात आनी हांव एका मनशाक म्हणचें: वच, आनी तो वता; आनी दुसऱ्याक, येयात आनी तो येता; आनी म्हज्या नोकराक, हें कर आनी तो तें करता. 7:9 जेजून हीं गजाली आयकून ताका अजापीत जालो आनी ताका घुंवडायलो ताच्या फाटल्यान आयिल्ल्या लोकांक म्हणलें: हांव तुमकां सांगतां, हांव इतलो व्हडलो भावार्थ मेळूंक ना, ना, इज्रायलांत ना. 7:10 धाडिल्ल्या लोकांक घरांत परत येवन तो नोकर बरो दिसलो तें दुयेंत आशिल्लें. ७:११ उपरांतच्या दिसा तो नाईन नांवाच्या शारांत गेलो. ताचे जायते शिश्य आनी जायते लोक ताचे वांगडा गेले. 7:12 तो शाराच्या दाराक लागीं पावलो तेन्ना पळे, एक मेल्लो मनशान भायर काडलो, आवयचो एकलोच पूत आनी ती विधवा आशिल्ली: आनी शारांतले जायते लोक तिचे वांगडा आशिल्ले. 7:13 तेदनां सर्वेस्परान तिची दया आयली आनी तिका म्हळें: रडचें न्हय. 7:14 ताणें येवन मडक हात लायलो आनी ताका व्हरपी लोक उबे रावले. ताणें म्हणलें, तरणाटो, हांव तुका सांगतां उठ. 7:15 मेल्लो मनीस उठून बसलो आनी उलोवंक लागलो. आनी ताणें ताका हातांत दिलो ताची आवय. 7:16 आनी सगळ्यांक भंय जालो आनी तांणी देवाचो महिमा केलो आनी म्हणलें: “अ आमच्या मधें व्हडलो संदेष्टो उठला; आनी, देवान ताच्या भेट दिल्या अशें लोक. 7:17 ताचे विशीं ही उलोवणी सगळ्या जुदेयांत आनी सगळ्या वाठारांनी पातळ्ळी भोंवतणचो सगळो प्रदेश. 7:18 जुांवाच्या शिश्यांनी ताका हीं सगळीं गजालीं सांगलीं. 7:19 जुांवान आपल्या दोन शिश्यांक आपोवन जेजू कडेन धाडले. म्हणत: येवंक जाय तो तूं? वा आमी दुसऱ्याक सोदतात? ७:२० जेन्नां ते मनीस ताचे कडेन आयले तेन्ना तांणी म्हणलें: बाप्तिस्म दिवपी जुांवान आमकां धाडल्यात तुका म्हणलें, येवंक जाय तो तूं? वा आमी दुसऱ्याक सोदतात? 7:21 त्याच वेळार ताणें तांचीं जायत्या दुयेंसां आनी दुयेंसां बरी केली. आनी वायट आत्म्यांचो; आनी जायत्या कुड्ड्यांक ताणें नदर दिली. 7:22 जेजून तांकां जाप दिली: “तुमी वचून जुांवाक कितें सांगात.” तुमी पळेल्लीं आनी आयकल्लीं गजालीं; कुड्डे कशे पळयतात, लंगडे चलतात, कुश्ठरोगी शुध्द जातात, बहिरे आयकतात, मेले जिवंत जातात, गरीबांक सुवार्तेचो प्रचार जाता. 7:23 आनी जो कोण म्हजेर वायट दिसचो ना, तो धन्य. 7:24 जुांवाचे दूत गेले उपरांत तो उलोवंक लागलो जुांवा विशीं लोकांक, तुमी रानांत कितें करपाक गेल्ले पळोवप? वाऱ्यान हालोवन गेल्ली एक वेत? 7:25 पूण तुमी कितें पळोवपाक भायर सरले? मोव कपडे घाल्लो मनीस? पळय, . भव्य न्हेसून नाजूक जियेतात ते राजांनी'. न्यायालयांत. 7:26 पूण तुमी कितें पळोवपाक भायर सरले? एक संदेष्टो? हय, हांव तुमकां सांगतां, आनी संदेष्ट्या परस खूब चड. 7:27 होच, जाचे विशीं बरयलां: पळे, हांव म्हजो दूत मुखार धाडटां तुजें तोंड, जें तुज्या मुखार तुजी वाट तयार करतलें. 7:28 कित्याक हांव तुमकां सांगतां, बायलां कडल्यान जल्मल्ल्या लोकां मदीं एक बाप्तिस्म दिवपी जुांव परस व्हडलो संदेष्टो, पूण जो सगळ्यांत उणो देवाचें राज्य ताचे परस व्हडलें. 7:29 ताचें आयकून घेवपी सगळे लोक आनी कर घेवपी देवाक नितीमान थारायले. जुांवाच्या बाप्तिस्म्यान बाप्तिस्म घेतिल्लो. 7:30 पूण फरीसी आनी वकीलांनी देवाचो सल्लो न्हयकारलो स्वता ताचे कडल्यान बाप्तिस्म घेवंक नासतना. 7:31 आनी सर्वेस्परान म्हणलें, “तेन्ना हांव ह्या मनशांची तुळा कित्याक करतलों.” पिळगी? आनी ते कशे आसात? 7:32 ते बाजारांत बसून एका मनशाक आपोवपी भुरग्यां सारके आसात दुसर् याक म्हणलें: आमी तुमकां नळयो वाजयल्यात आनी तुमी नाचूंक नात; आमी तुमकां शोक केल्यात आनी तुमी रडले नात. 7:33 कित्याक बाप्तिस्म दिवपी जुांव भाकरी खावन आनी सोरो पियेवंक ना; आनी तुमी म्हणचें, ताका सैतान आसा. 7:34 मनशाचो पूत खावन पियेवन आयला; आनी तुमी म्हणटात, पळय अ खावपी मनीस, आनी सोरो पियेवपी, करदातो आनी पापी लोकांचो इश्ट! 7:35 पूण बुद्धी तिच्या सगळ्या भुरग्यांक नितीमान थारता. 7:36 एका फरीसीन ताका आपल्या वांगडा जेवपाची विनंती केली. आनी तो फरीसीच्या घरांत वचून जेवपाक बसलो. ७:३७ आनी पळे वन, शारांत एक बायल, ती पापी आशिल्ली, ती कळ्ळें जेजू फरीसीच्या घरांत जेवणा वेळार बसलो, एक अलाबास्टराची पेटी हाडली मलम, २. 7:38 ताच्या फाटल्यान रडत ताच्या पांयांक उबो रावलो आनी ताचे पांय धुवपाक लागलो दुकांन, आनी तिच्या तकलेच्या केंसांनी तीं पुसलीं आनी ताचें चुंबन घेतलें पांय, आनी तांकां मलमाचो अभिषेक केलो. 7:39 ताका आपयल्ल्या फरीसीन तें पळोवन भितरल्यान उलयलो स्वताक म्हणत, हो मनीस संदेष्टो आसलो जाल्यार कोणाक कळटलें आनी ताका स्पर्श करपी ही बायल कसली, कित्याक ती पापी. 7:40 जेजून ताका जाप दिली, “सायमन, म्हाका कितें सांगपाचें आसा.” तुका. आनी तो म्हणटा, गुरू, फुडें सांग. 7:41 एक खाशेलो रिणकार आशिल्लो, ताका दोन रिणकार आशिल्ले: एकल्याक पांच रिण आशिल्ले शंबर पेन्स, आनी हेर पन्नास. 7:42 आनी तांकां फारीक करपाक कांयच नासतना ताणें दोगांयक उक्त्या मनान माफ केली. म्हाका सांगात देखून तातूंतलो खंयचो ताचेर चड मोग करतलो? 7:43 सायमनान जाप दिली, “म्हाका दिसता, जाका ताणें चड माफ केलो.” आनी ताणें ताका म्हळें: “तुवें बरोबर न्याय केला.” 7:44 आनी ताणें त्या बायले कडेन वळून सायमनाक म्हणलें, “तुका ही बायल दिसता? हांव तुज्या घरांत भितर सरलो, तुवें म्हाका म्हज्या पांयांक उदक दिवंक ना, पूण ती दुकांन म्हजे पांय धुवन तिच्या केंसांनी पुसल्यात तकली. 7:45 तूं म्हाका चुंबन दिवंक ना, पूण हांव भितर आयिल्ल्या काळासावन हे बायलेन चुंबन दिवंक ना पांयांक चुंबन घेवप बंद केलें. 7:46 तुवें म्हज्या तकलेक तेलान अभिषेक केलो ना, पूण हे बायलेन म्हजो अभिषेक केला पांय मलम घालून. 7:47 देखून हांव तुका सांगतां, तिचीं जायतीं पात्कां माफ जाल्यांत; खातीर तिणें खूब मोग केलो, पूण ताका थोडें माफ जाता, तोच उणो मोग करता. 7:48 ताणें तिका म्हणलें, तुजीं पात्कां माफ जाल्यांत. 7:49 ताचे वांगडा जेवपाक बसपी लोक मनांत म्हणपाक लागले: कोण पातकांकय माफ करपी होच? ७:५० ताणें त्या बायलेक म्हळें: तुज्या भावार्थान तुका वाचयला; शांती जावन वचप.