लूक
५:१ आनी अशें जालें की, लोकांनी ताचेर दाबून आयकुपाक...
देवाचें उतर, तो गेनेसारेत तळ्या कुशीक उबो रावलो.
५:२ तळ्या कुशीक दोन तारवां उबीं आशिल्लीं पळेलीं, पूण नुस्तेकार भायर सरले
तांचें, आनी तांचीं जाळीं धुताले.
५:३ उपरांत तो सायमनाच्या एका तारवांत भितर सरून ताका मागणें केलो
तो जमनींतल्यान मात्सो भायर काडटलो अशें. आनी तो बसलो आनी...
तारवांतल्यान भायर सरून लोकांक शिकयलें.
5:4 उलोवंक सोंपतकच ताणें सायमनाक म्हणलें, “उदकांतल्यान भायर सर
खोल, आनी एक ड्रॉफ्ट खातीर तुमचीं जाळीं सकयल सोडचीं.
5:5 सायमनान ताका जाप दिली, “गुरू, आमी रातभर कश्ट केल्यात.
आनी कांयच घेतिल्लें ना, तरी तुज्या उतरान हांव सोडून दितलों
जाळें.
5:6 हें करतकच तांणी व्हड प्रमाणांत नुस्तें सांपडलें.
आनी तांचे निव्वळ ब्रेक.
5:7 आनी तांणी दुसऱ्या तारवांतल्या आपल्या वांगड्यांक इशारो केलो.
तांणी येवन तांकां आदार करचो अशें. आनी ते येवन दोगांकय भरले
तारवां, देखून तीं बुडपाक लागलीं.
5:8 सायमन पेद्रू तें पळोवन जेजूच्या मांडयेर पडलो आनी म्हळें: वच
म्हजे कडल्यान; कित्याक हांव पापी मनीस, हे प्रभू.
5:9 कित्याक तो आनी ताचे वांगडा आशिल्ले सगळे लोक, व्हांवून आयिल्ल्यान विस्मित जाले
तांणी घेतिल्लें नुस्तें:
5:10 तशेंच जेबेदीचे पूत जाकोब आनी जुांव
सायमन हाचे वांगडा भागीदारी करता. जेजून सिमोनाक म्हळें: भियेवंक नाका; कडल्यान
आतां सावन तूं मनशांक धरतलो.
5:11 आनी तांणी आपलीं तारवां जमनीर हाडून सगळें सोडून दिलें आनी
ताच्या फाटल्यान गेलो.
5:12 तो एका शारांत आसतना पळे लें, एक मनीस भरून गेल्लो
कुश्ठरोग: जेजूक पळोवन ताणें तोंडार पडलो आनी ताका विनवणी केली.
प्रभू, तुका जाय जाल्यार तूं म्हाका निवळ करुंक शकता.
5:13 ताणें हात वाडयलो आनी ताका हात लायलो आनी म्हळें: “हांव जाय, तूं जाव.”
नितळ. आनी रोखडोच कुश्ठरोग ताचे कडल्यान गेलो.
5:14 ताणें ताका कोणाक सांगूंक नाका म्हण सांगलें, पूण वचून लोकांक दाखोवंक
याजक, आनी मोयजेसान सांगिल्ले प्रमाण तुज्या शुध्दी खातीर अर्पण कर, अ
तांकां गवाय दिवप.
5:15 पूण तितलेंच ताची नामना वाडली आनी व्हडली
ताका आयकुपाक आनी ताच्या कडल्यान बरे जावपाक लोक एकठांय आयले
दुर्बलताय.
5:16 उपरांत तो रानांत फाटीं सरलो आनी मागणें केलें.
5:17 एका दिसा तो शिकयतालो तेन्ना थंय
फरीसी आनी कायद्याचे दोतोर बसून आशिल्ले, जे भायर सरले
गलील, जुदेया आनी जेरुसलेम हांगाच्या दर एका शाराक आनी सत्तेक
तांकां बरे करपाक प्रभु हाजीर आशिल्लो.
5:18 पळे, लोकांनी पक्षाघात जाल्ल्या मनशाक खाटीर हाडलो.
ताका भितर हाडपाक आनी ताचे मुखार दवरपाक तांणी साधनांचो सोद घेतलो.
5:19 आनी जेन्ना तांकां खंयच्या मार्गान ताका भितर हाडपाक मेळूंक ना कारण
लोकां मदल्यान ते घराच्या माथ्यार वचून ताका सकयल देंवयलो
जेजू मुखार ताच्या सोफा वांगडा आशिल्ली टायलिंग.
5:20 तांचो भावार्थ पळोवन ताणें ताका म्हणलें: “मनीस, तुजीं पात्कां.”
तुका माफ केला.
5:21 तेदनां शास्त्रज्ञ आनी फरीसी विचार करपाक लागले: हो कोण
जो निंदा करता? पातकांक कोण माफ करूंक शकता, फकत देव सोडल्यार?
5:22 पूण जेजून तांचे विचार कळ्ळे उपरांत ताणें तांकां जाप दिली.
तुमी तुमच्या काळजांत कितें कारण?
5:23 तुज्या पात्कां माफ जाल्यात अशें म्हणप कितें सोंपें; वा उठ, म्हणणें
आनी चलप?
5:24 पूण मनशाच्या पुताक पृथ्वीचेर शक्त आसा हें तुमकां कळचें म्हणून
पातक माफ कर, (ताणें पक्षाघाती दुयेंतीक म्हणलें,) हांव तुका सांगतां.
उठून तुजी खांबो उखलून तुज्या घरांत वच.
5:25 रोखडेंच तो तांचे मुखार उठलो आनी आपूण पडलो तें उखलून घेतलो.
देवाची महिमा करून तो आपल्या घरा गेलो.
5:26 ते सगळे अजापीत जाले आनी देवाची महिमा केली आनी तांकां भरून गेले
भिये, म्हणत, आयज आमी विचित्र गजाली पळयल्यात.
5:27 ह्या गजालीं उपरांत तो भायर सरलो आनी लेवी नांवाचो एक करदातो पळेलो.
रिती मेळ्ळ्यार बसून ताणें ताका म्हळें: “म्हज्या फाटल्यान वच.”
5:28 आनी तो सगळें सोडून उठलो आनी ताच्या फाटल्यान गेलो.
५:२९ लेवीन ताका ताच्याच घरांत व्हड मेजवानी केली आनी व्हडली मेजवानी जाली
करदातो आनी तांचे वांगडा बसपी हेर लोकांची संगत.
5:30 पूण तांचे शास्त्रज्ञ आनी फरीसी ताच्या शिसांचेर गुरगुरले.
कर घेवप्यां वांगडा आनी पापी लोकां वांगडा कित्याक जेवतात आनी पितात?
5:31 जेजून तांकां जाप दिली, “भगवानांक अ
वैज; पूण दुयेंत आशिल्ले.
5:32 हांव नितीमानांक आपोवपाक आयलां ना, पूण पापी लोकांक पश्चात्ताप करपाक आयलां.
5:33 तांणी ताका म्हळें: जुांवाचे शिश्य जायते फावटीं उपास कित्याक करतात आनी...
तशेंच फरीसींचे शिश्य मागणें करतात; पूण तुजें खावप
आनी पियेवप?
5:34 ताणें तांकां म्हळें: “तुमी न्हवऱ्याच्या कुडींतलीं भुरगीं करुंक शकतले?”
उपास, न्हवरो तांचे वांगडा आसतना?
5:35 पूण न्हवऱ्याक व्हरून व्हरतले ते दीस येतले
तांकां आनी मागीर त्या दिसांनी उपास करतले.
५:३६ आनी ताणें तांकां एक बोधकथाय सांगली; कोणूच नव्याचो कुडको घालना
पोरन्या वस्त्राचेर वस्त्र; ना जाल्यार, मागीर दोगांय नवे भाडें करतात, आनी
नव्यान काडिल्लो कुडको पोरन्या कडेन जुळना.
5:37 आनी कोणूच नवो सोरो पोरन्या बाटल्यांनी घालना; नाजाल्यार नवो सोरो जातलो
बाटली फुटून उडयतात आनी बाटली नाश जातली.
5:38 पूण नवो सोरो नव्या बाटल्यांनी घालचो पडटलो; आनी दोनूय सांबाळून दवरल्यात.
5:39 पोरनो सोरो पियेल्लो कोणूच रोखडोच नवो सोरो सोदना, कारण ताका
म्हणटा, पोरणें बरें.