काम
2:1 परत एक दीस आयलो, जेन्ना देवाचे पूत सादर जावंक आयले
सर्वेस्पराच्या मुखार सैतानय तांचे मदें आयलो
सर्वेस्परा मुखार.
2:2 आनी सर्वेस्परान सैतानाक म्हळें: “तुमी खंयच्यान आयल्यात?” आनी सैतान
सर्वेस्परान जाप दिली आनी म्हळें: पृथ्वीचेर भोंवतना आनी
तातूंत वयर सकयल चलपापसून.
2:3 आनी सर्वेस्परान सैतानाक म्हणलें, “तुवें म्हजो सेवक जोब मानला काय?
पृथ्वीचेर ताचे सारको कोणूच ना, परिपूर्ण आनी उदार मनीस, एक
देवाक भियेता आनी वायटाक टाळटा? आनी तरी लेगीत तो आपलें खरें धरता
प्रामाणीकपण, जरी तूं म्हाका ताचे आड हालयलो तरी ताका भायर नाश करपाक
कारण.
2:4 सैतानान सर्वेस्पराक जाप दिली आनी म्हळें: काती बदला कात, हय, सगळें अ
मनशाक ताच्या जिवा खातीर दिवपाची इत्सा आसा.
2:5 पूण आतां हात वाडोवन ताच्या हाडाक आनी ताच्या मासाक आनी ताका हात ला
तुज्या तोंडार तुका शाप दितलो.
2:6 आनी सर्वेस्परान सैतानाक म्हळें: पळे, तो तुज्या हातांत आसा; पूण ताचो वाचवचो
जिवीत.
2:7 अशें सैतान सर्वेस्पराच्या मुखार भायर सरलो आनी जोबाक मारलो
ताच्या पांयाच्या तळव्यासावन मुकुटामेरेन दुखपी फोड.
2:8 ताणें ताका एक मातयेचो कुडको घेतलो, ताका कुस्करून घेवंक; आनी तो बसलो
भस्मसां मदीं.
2:9 तेन्ना ताचे बायलेन ताका म्हळें: “तुमी अजूनय तुजी प्रामाणीकपण तिगोवन दवरता काय?”
देवाक शाप दिवन मर.
2:10 पूण ताणें तिका म्हळें, “तुमी मूर्ख बायलां मदल्या एका बायले भशेन उलयता.”
उलयता. किदें? देवाच्या हातांतल्यान आमकां बरें मेळटलें आनी मेळटलें
वायट मेळूंक ना? ह्या सगळ्यांत जोबान आपल्या ओंठान पातक केलें ना.
2:11 जेन्नां जोबाच्या तीन इश्टांनी हें सगळें वायट घडलां तें आयकलें
ताका, ते दरेकले आपल्या जाग्या थावन आयले; एलिफाज तो तेमानी आनी
शुही बिल्दाद आनी नामातीचो सोफर, कित्याक तांणी एक
ताचे वांगडा शोक करपाक आनी ताका सांत्वन दिवपाक एकठांय नेमणूक.
2:12 जेन्नां तांणी पयसुल्ल्यान दोळे उबारून ताका वळखलो ना, तेन्नां ते
तांचो आवाज वाडयलो आनी रडलो; आनी दरेकल्याक आपलें कपडे फाडटात आनी
तांच्या तकलेचेर धुल्ल शिंपडली सर्गाचे वटेन.
2:13 ते उपरांत सात दीस आनी सात राती ताचे वांगडा जमनीर बसले.
आनी कोणेंच ताका एक उतर उलयलें ना, कित्याक तांकां दिसलें की ताचें दुख्ख खूब आसा
खूप बरें.