इजायास
५७:१ नीतिमान नाश जाता आनी कोणूच तें काळजाक दवरना आनी दयाळ मनीस
व्हरतात, कोणूच धर्मी मनशाक काडून उडयतात अशें मानना
येवपाचें वायट.
५७:२ तो शांती मेळटलो, ते दरेकल्याक आपल्या खाटीर आराम करतले
ताच्या उब्यापणांत चलपी.
57:3 पूण तुमी जादूगाराचे पूत, इतले संतती, हांगा लागीं येयात
व्यभिचारी आनी वेश्या.
57:4 तुमी कोणा आड खेळटात? जाचे आड तुमी रूंद तोंड करतात.
आनी जीब भायर काडप? तुमी उल्लंघनाचीं भुरगीं न्हय, एक बीं
खोटें, ४.
57:5 दर एका पाचव्या झाडा सकयल मूर्तींनी ज्वालामुखी करून, मारून
फातरांच्या उंच फातरांच्या सकयल देगणांनी भुरगीं?
५७:६ व्हाळाच्या गुळगुळीत फातरां मदीं तुजो वांटो आसा; ते, ते तुजे
lot: तांकां लेगीत तूं पेय बळी ओतला, अर्पण केला
मांसाचो अर्पण करप. हातूंतल्यान म्हाका सांत्वन मेळूंक जाय?
५७:७ उंच आनी उंच दोंगराचेर तुवें तुजी खाट दवरल्या, थंयच
तूं बळी दिवपाक वयर गेलो.
57:8 दारां फाटल्यान आनी खांब्यां फाटल्यान तुवें तुजी याद दवरल्या.
कित्याक तुका म्हजे परस दुसऱ्याक सोदून काडला आनी वयर गेला;
तुवें तुजी खाट व्हड केल्या आनी तुका तांचे कडेन करार केला; तूं
तुवें पळयलें थंय तांच्या खाटीचो मोग केलो.
५७:९ आनी तूं मलम घेवन राजा कडेन गेलो आनी तुजें वाडयलें
अत्तर घालून तुज्या दूतांक पयस धाडले आनी नीच केलें
स्वताक नरकासूर मेरेन.
५७:१० तुज्या वाटेच्या व्हडपणांत तूं थकला; तरी तूं म्हणलें ना, थंय
आशा ना, तुका तुज्या हाताचो जीव मेळ्ळा; देखून तूं आशिल्लो
दुख्खी जावंक ना.
57:11 आनी कोणाक भियेला वा भियेला, की तूं फट उलयली आनी
म्हाका याद करूंक ना आनी तुज्या काळजाक घालूंक ना? ना हांवें म्हजें धरलां
आदल्या काळांतली शांती, आनी तूं म्हाका भियेना?
57:12 तुजें नीतिमत्व आनी तुजीं कर्तुबां हांव सांगतलों; कारण तांकां जावचें ना
तुका फायदो कर.
57:13 जेन्ना तूं रडटा, तेन्ना तुज्या पंगडांनी तुका सोडव; पूण वारें जातलें
तांकां सगळ्यांक व्हरून व्हरून व्हरप; आडखळ तांकां धरतलें, पूण आपलें घालता
म्हजेर विस्वास दवरून देश मेळटलो आनी म्हजो पवित्र दोंगर वारसो मेळटलो;
57:14 आनी म्हणटले, उडोव, उडोव, वाट तयार करात, उखलून घेयात
म्हज्या लोकांच्या वाटेर आडखळ.
57:15 कित्याक अशें म्हणटा ऊंच आनी उंच, जो अनंतकाळांत रावता, जाचो
नांव पवित्र आसा; हांव उंच आनी पवित्र जाग्यार रावतां, ताचे वांगडाय म्हणल्यार
पश्चात्तापशील आनी नम्र आत्म्याचो, नम्रांच्या आत्म्याक परतून जिवो करपाक आनी
पश्चात्ताप केल्ल्या लोकांचें काळीज परतून जिवीत करपाक.
57:16 कित्याक हांव सदांकाळ झगडचो ना आनी सदांच राग येवचो ना
आत्मो म्हजे मुखार आनी हांवें तयार केल्ल्या आत्म्यांक अपेसांत पडूंक जाय.
57:17 ताच्या लोभाच्या वायटाक लागून हांव राग आयलो आनी ताका मारलो, हांव लिपलो
म्हाका, आनी राग आयलो आनी तो काळजाच्या वाटेर खरखरीतपणान फुडें सरलो.
57:18 ताचीं मार्गां हांवें पळयल्यात आनी ताका बरे करतलों, ताकाय हांव फुडाकार दितलों आनी
ताका आनी ताच्या शोक करप्यांक सांत्वन परतून दिवची.
57:19 हांव ओंठांचें फळ रचतां; पयस आशिल्ल्याक शांती, शांती आनी
लागीं आशिल्ल्याक, सर्वेस्पर म्हणटा; आनी हांव ताका बरे करतलों.
57:20 पूण वायट लोक त्रासांत पडल्ल्या दर्या सारके आसतात, जेन्ना तो आराम करूंक शकना, जाचो
उदकान गाळ आनी घाण उडयता.
57:21 वायटांक शांती ना, अशें म्हजो देव म्हणटा.