इजायास
47:1 सकयल ये, हे बाबिलोनाची कुमारी धूव, सकयल ये आनी धुळिंत बस,
जमनींत: सिंहासन ना, हे खाल्दी लोकांची धूव, कित्याक तूं जाय
आतां कोमल आनी नाजूक म्हणूंक जायना.
47:2 गिरणीचे फातर घेवन पिठो दळ, तुजीं कुलूप उक्तीं कर, उक्ते कर
पांय, मांडयो उक्ती करप, न्हंयांचेर वचप.
47:3 तुजी नग्नताय उक्ती जातली, हय, तुजी लज दिसतली, हांव करतलों
सूड घे, आनी हांव तुका मनशा भशेन मेळचो ना.
47:4 आमच्या सोडवणदारा विशीं, सैन्याचो सर्वेस्पर ताचें नांव, पवित्र
इझ्राएल.
47:5 तूं ओगी बस, आनी तुका काळखांत वच, हे धूव
खाल्दी: कित्याक तुका आतां राज्यांची बायल म्हणचें ना.
47:6 म्हज्या लोकां कडेन राग आयलो, म्हजें वारसो हांवें दूषित केला आनी दिलो
तांकां तुज्या हातांत घालें, तुवें तांकां कसलीच दया केली ना; पुर्विल्ल्याचेर
तुवें तुजो जूंव खूब जडपणान घाला.
47:7 आनी तूं म्हणलें, हांव सदांकाळ बायल जातली
हीं गजाली तुज्या काळजाक, आनी ताच्या निमाण्या शेवटाक याद जाली ना.
47:8 देखून आतां हें आयक, भोगांक दिल्लें, रावपी
बेपर्वा करून, तुज्या काळजांत म्हणपी, हांव आसां आनी म्हजे सोडून हेर कोणूच ना; हांव
विधवेवरी बसची ना आनी भुरगीं गमावपाची गजाल म्हाका कळची ना.
४७:९ पूण हीं दोन गजाली तुका एकाच दिसा खिणाक येतलीं, लुकसाण
भुरगीं आनी विधवापणाचीं, तीं तुजेर आपल्या
तुज्या जादूच्या भरपूरपणाक आनी व्हडल्यांक परिपूर्णताय
तुज्या मंत्रांचो भरपूर प्रमाण.
४७:१० कित्याक तुज्या वायटपणाचेर तुवें विस्वास दवरला, तुवें म्हणलां, म्हाका कोणूच पळयना.
तुजी बुद्धी आनी तुजें गिन्यान, ताणें तुका विकृत केलां; आनी तुवें सांगलां
तुज्या काळजांत हांव आसां आनी म्हजे सोडून हेर कोणूच ना.
47:11 देखून तुजेर वायट येतलें; खंयच्यान तें तुका कळचें ना
उठता आनी तुजेर वायटपण पडटलें; तुका घालपाक मेळचें ना
it off: आनी तुजेर अचकीत उध्वस्तपण येतलें, जें तूं करपाक मेळटलें
कळना ना.
47:12 आतां तुज्या मंत्रमुग्धांनी आनी तुज्या गर्देन उबो राव
जादूटोणो, जातूंत तूं तरणाट्यापणा सावन कश्ट केला; तशें आसल्यार तूं
फायदो जावंक शकतलो, अशें आसल्यार तुका जैत मेळोवंक मेळटलें.
47:13 तुज्या सल्लागारांच्या भरपूरपणांत तूं थकला. आतां द
ज्योतिशशास्त्रज्ञ, नखेत्र पळोवपी, म्हयन्याळें अदमास करपी, उबे रावतात आनी
तुजेर येवपी ह्या गजालीं पासून तुका वाटाव.
47:14 पळे, ते कोंड्यां सारके जातले; उजो तांकां लासतलो; ते करतले
ज्वालाच्या बळग्या थावन स्वताक सोडवंक ना, एक
कोळसो उबें करपाक, तशेंच ताचे मुखार बसपाक उजो.
47:15 तुवें, जाचे वांगडा कश्ट केल्यात, ते तुजे अशेच आसतले
वेपारी, तुज्या तरणाट्यापणा सावन, ते दरेकले आपल्या वाठारांत भोंवतले;
तुका कोणूच वाचवचो ना.