इजायास 47:1 सकयल ये, हे बाबिलोनाची कुमारी धूव, सकयल ये आनी धुळिंत बस, जमनींत: सिंहासन ना, हे खाल्दी लोकांची धूव, कित्याक तूं जाय आतां कोमल आनी नाजूक म्हणूंक जायना. 47:2 गिरणीचे फातर घेवन पिठो दळ, तुजीं कुलूप उक्तीं कर, उक्ते कर पांय, मांडयो उक्ती करप, न्हंयांचेर वचप. 47:3 तुजी नग्नताय उक्ती जातली, हय, तुजी लज दिसतली, हांव करतलों सूड घे, आनी हांव तुका मनशा भशेन मेळचो ना. 47:4 आमच्या सोडवणदारा विशीं, सैन्याचो सर्वेस्पर ताचें नांव, पवित्र इझ्राएल. 47:5 तूं ओगी बस, आनी तुका काळखांत वच, हे धूव खाल्दी: कित्याक तुका आतां राज्यांची बायल म्हणचें ना. 47:6 म्हज्या लोकां कडेन राग आयलो, म्हजें वारसो हांवें दूषित केला आनी दिलो तांकां तुज्या हातांत घालें, तुवें तांकां कसलीच दया केली ना; पुर्विल्ल्याचेर तुवें तुजो जूंव खूब जडपणान घाला. 47:7 आनी तूं म्हणलें, हांव सदांकाळ बायल जातली हीं गजाली तुज्या काळजाक, आनी ताच्या निमाण्या शेवटाक याद जाली ना. 47:8 देखून आतां हें आयक, भोगांक दिल्लें, रावपी बेपर्वा करून, तुज्या काळजांत म्हणपी, हांव आसां आनी म्हजे सोडून हेर कोणूच ना; हांव विधवेवरी बसची ना आनी भुरगीं गमावपाची गजाल म्हाका कळची ना. ४७:९ पूण हीं दोन गजाली तुका एकाच दिसा खिणाक येतलीं, लुकसाण भुरगीं आनी विधवापणाचीं, तीं तुजेर आपल्या तुज्या जादूच्या भरपूरपणाक आनी व्हडल्यांक परिपूर्णताय तुज्या मंत्रांचो भरपूर प्रमाण. ४७:१० कित्याक तुज्या वायटपणाचेर तुवें विस्वास दवरला, तुवें म्हणलां, म्हाका कोणूच पळयना. तुजी बुद्धी आनी तुजें गिन्यान, ताणें तुका विकृत केलां; आनी तुवें सांगलां तुज्या काळजांत हांव आसां आनी म्हजे सोडून हेर कोणूच ना. 47:11 देखून तुजेर वायट येतलें; खंयच्यान तें तुका कळचें ना उठता आनी तुजेर वायटपण पडटलें; तुका घालपाक मेळचें ना it off: आनी तुजेर अचकीत उध्वस्तपण येतलें, जें तूं करपाक मेळटलें कळना ना. 47:12 आतां तुज्या मंत्रमुग्धांनी आनी तुज्या गर्देन उबो राव जादूटोणो, जातूंत तूं तरणाट्यापणा सावन कश्ट केला; तशें आसल्यार तूं फायदो जावंक शकतलो, अशें आसल्यार तुका जैत मेळोवंक मेळटलें. 47:13 तुज्या सल्लागारांच्या भरपूरपणांत तूं थकला. आतां द ज्योतिशशास्त्रज्ञ, नखेत्र पळोवपी, म्हयन्याळें अदमास करपी, उबे रावतात आनी तुजेर येवपी ह्या गजालीं पासून तुका वाटाव. 47:14 पळे, ते कोंड्यां सारके जातले; उजो तांकां लासतलो; ते करतले ज्वालाच्या बळग्या थावन स्वताक सोडवंक ना, एक कोळसो उबें करपाक, तशेंच ताचे मुखार बसपाक उजो. 47:15 तुवें, जाचे वांगडा कश्ट केल्यात, ते तुजे अशेच आसतले वेपारी, तुज्या तरणाट्यापणा सावन, ते दरेकले आपल्या वाठारांत भोंवतले; तुका कोणूच वाचवचो ना.