एस्थेर हांणी केला ५:१ तिसऱ्या दिसा एस्थेर आपली राजघराण घाली कपडे घालून राजाच्या घराच्या भितरल्या आंगणांत, आडवें उबो रावलो राजाच्या घरांत आनी राजा राजसिंहासनाचेर बसलो घर, घराच्या दाराच्या आडवें. 5:2 तेन्ना राजान एस्थेर राणी आंगणांत उबी आशिल्ली पळोवन. ताच्या मुखार तिका कृपा मेळ्ळी आनी राजान एस्थेराक हात लायलो ताच्या हातांत आशिल्लो भांगराचो राजदंड. देखून एस्थेर लागीं पावली आनी राजदंडाच्या माथ्याक हात लायलो. 5:3 तेन्ना राजान तिका म्हळें: राणी एस्थेर तुका कितें जाय? आनी कितें आसा तुजी विनंती? तें तुका राज्याच्या अर्दाक लेगीत दितलें. 5:4 एस्थेरान जाप दिली, “राजाक बरें दिसलें जाल्यार राजान आनी... हामान आयज हांव ताचे खातीर तयार केल्ल्या मेजवानीक येता. 5:5 तेदनां राजान म्हणलें, “हामानाक बेगीन कर, ताका एस्थेर सारकें करुंक.” म्हणलां. देखून राजा आनी हामान एस्थेराच्या मेजवानीक आयले तयारी केल्या. 5:6 सोऱ्याच्या मेजवानींत राजान एस्थेराक म्हळें: “तुजें कितें?” याचिका करप? आनी तें तुका मेळटलें आनी तुजी विनंती कितें? लेगीत करपाक राज्याचो अर्दो भाग तो पुराय जातलो. 5:7 तेन्ना एस्थेरान जाप दिली, “म्हजी विनवणी आनी म्हजी विनंती; 5:8 जर म्हाका राजाच्या नदरेक अनुग्रह मेळ्ळा आनी ताका आवडटा जाल्यार राजान म्हजी याचिका मान्य करपाक, आनी म्हजी विनंती पुराय करपाक राजा आनी तांकां हांव तयार करतलों त्या मेजवानीक हामान येतलो आनी हांव करतलों फाल्यां राजान सांगिल्ले प्रमाणें. ५:९ त्या दिसा हामान खोशी आनी खोशीन काळजान भायर सरलो, पूण केन्ना हामान राजाच्या दारांत मोर्देकाक पळेलो, तो उबो रावलो ना आनी हाललो ना ताचे खातीर तो मोर्देकाचेर रागान भरिल्लो. 5:10 तरी हामान स्वताक आडखळून गेलो आनी घरा येतकच ताणें आनी ताच्या इश्टांक आनी ताचे बायलेक जेरेशाक आपयलो. 5:11 हामानान तांकां आपल्या गिरेस्तकायेची महिमा आनी ताची गर्दी सांगली भुरगीं, आनी राजान ताका बडटी दिल्ल्या सगळ्यो गजाली आनी कशीं ताणें ताका राजाच्या राजकुंवर आनी नोकरांपरस फुडें व्हेल्लो. 5:12 हामानान म्हणलें, “हय, एस्थेर राणीन कोणाकूच ताचे वांगडा भितर येवंक दिवंक ना.” राजान तिणें तयार केल्ल्या मेजवानीक, हांव सोडून; आनी ते फाल्यां म्हाकाय राजा वांगडा तिचे कडेन आपयलां. 5:13 तरी हें सगळें म्हाका कांयच फायद्याचें ना, जो मेरेन हांव मोर्देक ज्यू पळयतलों राजाच्या दारांत बसून. 5:14 तेन्ना ताची बायल जेरेशान आनी ताच्या सगळ्या इश्टांनी ताका म्हळें: फांशी आसूं पन्नास हात उंचायेची तयार केल्ली आनी फाल्यां तूं राजा कडेन उलो की मोर्देकाक फांशी दिवंक मेळटा, मागीर तूं राजा वांगडा खोशीन राव मेजवानी मेरेन. आनी ती गजाल हामानाक खोशी जाली; आनी ताणें फांशी घाली करपाक जाय.