उपदेशक
12:1 आतां तुज्या तरणाट्या काळांत, वायट दिसांनी तुज्या रचणाराचो उगडास कर
येवंक नाका, आनी वर्सां लागीं वचूंक नाका, जेन्ना तूं म्हणटलो, ‘म्हाका ना
तातूंतलें सुख;
12:2 सूर्य वा उजवाड, चंद्र वा नखेत्रां काळोख जावंक नासतना.
तशेंच पावसा उपरांत मेघ परत येतात:
12:3 जेन्ना घराचे राखणदार कांपतले आनी बळिश्ट लोक कांपतले त्या दिसा
मनीस नमस्कार करतले आनी ग्राइंडर थोडे आशिल्ल्यान बंद जातात.
आनी जनेलां भायर पळेवंक काळोख जावचो,
12:4 आनी रस्त्यार दारां बंद आसतलीं, जेन्नां आवाजाचो आवाज येतलो
दळप उणें आसता आनी तो सुकण्याच्या आवाजान उठतलो आनी सगळ्यांक
संगीताच्या धुवांक उण्या पांवड्यार हाडटले;
12:5 तशेंच जेन्ना ते उंचल्या गजालींक भियेतले आनी भंय दिसतले
वाटेर बदामाचें झाड आनी टिळक फुलतलें
भार जातलो आनी इत्सा उणी जातली, कारण मनीस आपल्या लांब काळाक वता
घरांत, आनी शोक करपी लोक रस्त्यार भोंवतात:
12:6 वा केन्ना केन्नाय रुप्याची दोरी सोडची, वा भांगराची बाटी मोडची वा
फव्वाऱ्याकडेन घडो मोडप, वा टांकयेक चाक मोडप.
12:7 मागीर धुल्ल धर्तरेचेर आदले भशेन परत येतली आनी आत्मो परत येतलो
तें दिवपी देवा कडेन परत वचचें.
12:8 व्यर्थपण, प्रचारक म्हणटा; सगळें आडखळ.
12:9 आनी ताचे परस चड, प्रचारक बुद्धीमान आशिल्ल्यान, तो अजूनय लोकांक शिकयतालो
ज्ञान; होंय, ताणें बरें लक्ष दिलें आनी सोदलो आनी जायत्यांक वेवस्थीत केलो
म्हणी.
12:10 प्रचारक मान्य उतरां सोदून काडपाक सोदतालो, आनी जें आशिल्लें तें सोदून काडपाक
बरयल्लें उबे आशिल्लें, सत्याचीं उतरां लेगीत.
12:11 ज्ञानी लोकांचीं उतरां कोंड्या सारकीं आनी मालकांनी बांदिल्ल्या खिळ्यां सारकीं
सभा, जीं एका गोठाणीकडल्यान दितात.
12:12 आनी फुडें ह्यां वरवीं म्हज्या पुता, थंय जायतीं पुस्तकां करुंक सल्लो दिव
शेवट ना; आनी चड अभ्यास म्हणल्यार मासाचो थकवा येवप.
12:13 ह्या सगळ्या गजालींचो निश्कर्श आयकूंया: देवा कडेन भियेव आनी ताचो पाळो दवर
आज्ञा: कारण हें मनशाचें सगळें कर्तव्य.
12:14 कित्याक देव सगळ्या कामां वांगडा, सगळ्या गुपीत गजालीं वांगडा न्यायांत हाडटलो.
बरें आसूं वा वायट आसूं.