उपदेशक
१०:१ मेल्लीं माशीं वखदां विकपी मनशाच्या मलमाक दुर्गंधी भायर धाडटात
savour: तशें थोडें मूर्खपण करता जो बुद्धी आनी
भौमान.
10:2 ज्ञानी मनशाचें काळीज ताच्या उजव्या हातांत आसता; पूण ताच्या उजव्यान मूर्खाचें काळीज.
10:3 होंय, मूर्ख वाटेर चलता तेन्ना ताची बुद्धी उणी जाता
ताका, आनी तो सगळ्यांक सांगता, आपूण मूर्ख.
10:4 राज्यकर्त्याचो आत्मो तुजे आड उबो रावलो जाल्यार, तुजी सुवात सोडची न्हय;
कारण सोडून दिवप व्हड गुन्यांवांक शांत करता.
10:5 एक वायट आसा जें हांवें सुर्या सकयल पळयलां, एक चूक म्हणून जें
शासकाकडल्यान भायर सरता:
10:6 मूर्खपण व्हड मानान दवरतात आनी गिरेस्त लोक उण्या सुवातेर बसतात.
10:7 घोड्याचेर बसून नोकर आनी नोकर म्हणून चलपी राजकुंवर हांवें पळयल्यात
धर्तरी हें नांव.
10:8 खड्डो खणपी तो तातूंत पडटलो; आनी जो कोण हेज मोडटा, अ
नाग ताका चाबतलो.
10:9 जो कोण फातर काडता ताका तातूंतल्यान त्रास जातलो; आनी लांकूड फाडपी
ताका लागून धोक्यांत पडटले.
10:10 लोखण कुड्डें आसत जाल्यार आनी तो धार चोळना जाल्यार ताणें घालचें पडटलें
चड बळगें: पूण बुद्धी दिग्दर्शन करपाक फायदेशीर आसता.
10:11 खरेंच सोरोप मंत्रमुग्ध करिनासतना चाबतलो; आनी एक बडबडपी म्हणल्यार ना
उत्तम.
10:12 ज्ञानी मनशाच्या तोंडाचीं उतरां कृपाळू आसतात; पूण मूर्खाचे ओंठ
स्वताक गिळटलो.
10:13 ताच्या तोंडांतल्या उतरांची सुरवात मूर्खपण, आनी शेवट
ताचें उलोवप हें दुश्ट पिशेंपण.
10:14 मूर्खूय उतरांनी भरिल्लो आसता, मनशाक कितें जातलें तें सांगूंक मेळना; आनी कितें
ताच्या फाटल्यान आसतलो, ताका कोण सांगूंक शकता?
10:15 मूर्खांचो श्रम तांकां दरेकल्याक थकयता, कारण तो जाणता
शारांत कशें वचप हें न्हय.
10:16 तुजो राजा भुरगो आसताना आनी तुजे मुखेली भितर जेवतात तेन्ना तुका धिक्कार
सकाळीं!
10:17 धन्य, हे देश, जेन्ना तुजो राजा कुलीन लोकांचो पूत आनी तुजो
राजकुंवर फावो त्या वेळार जेवतात, बळग्या खातीर, आनी मद्यपा खातीर न्हय!
10:18 खूब आळशीपणान इमारत कुसता; आनी निश्क्रीयपणांतल्यान
हात घरांतल्यान सोडून वता.
10:19 मेजवानी हांसपाक जाता आनी सोरो खोशी करता, पूण पयशे जाप दितात
सगळ्यो वस्तू.
10:20 राजाक शाप दिवंक नाका, तुज्या विचारांत न्हय; आनी तुज्या गिरेस्तांक शाप दिवंक नाका
न्हिदपाची खोंप: कारण हवेंतलें सुकणें आवाज व्हरतलें आनी तें जें
hath wings हें गजाल सांगतले.