उपदेशक १०:१ मेल्लीं माशीं वखदां विकपी मनशाच्या मलमाक दुर्गंधी भायर धाडटात savour: तशें थोडें मूर्खपण करता जो बुद्धी आनी भौमान. 10:2 ज्ञानी मनशाचें काळीज ताच्या उजव्या हातांत आसता; पूण ताच्या उजव्यान मूर्खाचें काळीज. 10:3 होंय, मूर्ख वाटेर चलता तेन्ना ताची बुद्धी उणी जाता ताका, आनी तो सगळ्यांक सांगता, आपूण मूर्ख. 10:4 राज्यकर्त्याचो आत्मो तुजे आड उबो रावलो जाल्यार, तुजी सुवात सोडची न्हय; कारण सोडून दिवप व्हड गुन्यांवांक शांत करता. 10:5 एक वायट आसा जें हांवें सुर्या सकयल पळयलां, एक चूक म्हणून जें शासकाकडल्यान भायर सरता: 10:6 मूर्खपण व्हड मानान दवरतात आनी गिरेस्त लोक उण्या सुवातेर बसतात. 10:7 घोड्याचेर बसून नोकर आनी नोकर म्हणून चलपी राजकुंवर हांवें पळयल्यात धर्तरी हें नांव. 10:8 खड्डो खणपी तो तातूंत पडटलो; आनी जो कोण हेज मोडटा, अ नाग ताका चाबतलो. 10:9 जो कोण फातर काडता ताका तातूंतल्यान त्रास जातलो; आनी लांकूड फाडपी ताका लागून धोक्यांत पडटले. 10:10 लोखण कुड्डें आसत जाल्यार आनी तो धार चोळना जाल्यार ताणें घालचें पडटलें चड बळगें: पूण बुद्धी दिग्दर्शन करपाक फायदेशीर आसता. 10:11 खरेंच सोरोप मंत्रमुग्ध करिनासतना चाबतलो; आनी एक बडबडपी म्हणल्यार ना उत्तम. 10:12 ज्ञानी मनशाच्या तोंडाचीं उतरां कृपाळू आसतात; पूण मूर्खाचे ओंठ स्वताक गिळटलो. 10:13 ताच्या तोंडांतल्या उतरांची सुरवात मूर्खपण, आनी शेवट ताचें उलोवप हें दुश्ट पिशेंपण. 10:14 मूर्खूय उतरांनी भरिल्लो आसता, मनशाक कितें जातलें तें सांगूंक मेळना; आनी कितें ताच्या फाटल्यान आसतलो, ताका कोण सांगूंक शकता? 10:15 मूर्खांचो श्रम तांकां दरेकल्याक थकयता, कारण तो जाणता शारांत कशें वचप हें न्हय. 10:16 तुजो राजा भुरगो आसताना आनी तुजे मुखेली भितर जेवतात तेन्ना तुका धिक्कार सकाळीं! 10:17 धन्य, हे देश, जेन्ना तुजो राजा कुलीन लोकांचो पूत आनी तुजो राजकुंवर फावो त्या वेळार जेवतात, बळग्या खातीर, आनी मद्यपा खातीर न्हय! 10:18 खूब आळशीपणान इमारत कुसता; आनी निश्क्रीयपणांतल्यान हात घरांतल्यान सोडून वता. 10:19 मेजवानी हांसपाक जाता आनी सोरो खोशी करता, पूण पयशे जाप दितात सगळ्यो वस्तू. 10:20 राजाक शाप दिवंक नाका, तुज्या विचारांत न्हय; आनी तुज्या गिरेस्तांक शाप दिवंक नाका न्हिदपाची खोंप: कारण हवेंतलें सुकणें आवाज व्हरतलें आनी तें जें hath wings हें गजाल सांगतले.