उपदेशक
७:१ मोलादीक मलमा परस बरें नांव बरें; आनी मरणाच्या दिसा परस
आपल्या जल्माचो दीस.
7:2 शोक घरांत वचप बरें, घरांत वचपा परस
मेजवानी करप: कित्याक सगळ्या मनशांचो शेवट असोच; आनी जिवे लोक ताका घालतले
ताचें काळीज.
7:3 हासपा परस दुख्ख बरें, कारण मुखामळाच्या दुख्खान
काळीज बरें जाता.
७:४ ज्ञानी मनशाचें काळीज शोकाच्या घरांत आसता; पूण काळजाचें
मूर्ख उल्लासाच्या घरांत आसता.
7:5 मनशान आयकुपा परस, ज्ञानी मनशांची फटवणूक आयकप बरें
मूर्खांचें गीत.
7:6 कित्याक जशी कुंड्याच्या सकयल कांट्यांची खरखरीत आवाज, तशीच हांसप
मूर्ख: हेंय आडखळ.
7:7 खरें म्हणल्यार जुलूम ज्ञानी मनशाक पिशें करता; आनी एक दान नाश करता
काळीज.
7:8 वस्तूच्या सुरवाती परस ताचो शेवट बरो, आनी धीर धरपी
आत्म्यांत अभिमानी मनशापरस आत्म्यांत बरें.
7:9 राग येवपाक तुज्या आत्म्यान बेगीन करुंक नाका, कित्याक राग पोटाक रावता
मूर्खांचें.
7:10 तूं म्हणूं नाका, आदले दीस कित्याक बरे जाले?
हे? कित्याक तूं हे विशीं बुद्धीन विचारना.
7:11 बुद्धी वारसा वांगडा बरी आसता आनी तातूंतल्यान तांकां फायदो जाता
कि सूर्य पळयता.
7:12 कित्याक बुद्धी ही राखण आनी पयसो राखण, पूण उत्कृश्टताय
गिन्यान म्हणल्यार, बुद्धी आपल्या कडेन आशिल्ल्यांक जिवीत दिता.
7:13 देवाच्या वावराचेर विचार करात, कित्याक ताचे कडेन आशिल्लें तें कोण सरळ करूंक शकता
वांकडें केलें?
7:14 समृध्दीच्या दिसा खोशी जा, पूण संकश्टाच्या दिसा
विचार करात: देवानय एकल्याक दुसऱ्या आड, शेवटाक दवरला
त्या मनशाक ताचे उपरांत कांयच मेळूंक फावना.
7:15 म्हज्या व्यर्थ काळार हांवें सगळें पळयलां, एक नितीमान मनीस आसा
जो ताच्या नीतिमत्वांत नाश जाता आनी एक वायट मनीस आसा जो
आपल्या वायटपणांत ताचें आयुश्य लांब करता.
7:16 चड गजालींचेर नितीमान जावंक नाकात; आनी स्वताक चड बुद्धीमान करुंक नाका: कित्याक
तुवें स्वताचो नाश करुंक जाय ?
7:17 चड वायट जावंक नाका, आनी मूर्ख जावंक नाका, तूं कित्याक मरतलो
तुज्या काळा पयलीं?
7:18 हें तुवें धरप बरें; हय, हातूंतल्यानय
हात फाटीं घेवंक नाका, कित्याक देवाक भियेता तो भायर सरतलो
तांकां सगळ्यांक.
7:19 बुद्धी बुदवंतांक बळगें दिता, जे धा पराक्रमी मनशां परस चड
शार.
7:20 कित्याक पृथ्वीचेर एकूय नितीमान मनीस ना, जो बरें करता आनी पातक करता
ना.
7:21 तशेंच सांगिल्ल्या सगळ्या उतरांक लक्ष दिवंक नाकात; तुजें आयकूंक नाका म्हणून
सेवक तुका शाप दिवचो:
7:22 कित्याक तुजें स्वताचें काळीजूय जायते फावटीं कळटा की तूंय तसोच
दुसऱ्यांक शाप दिला.
7:23 हें सगळें हांवें बुद्धीन सिध्द केलां: हांव बुद्धीमान जातलों; पूण तें पयस आशिल्लें
म्हजे कडल्यान.
7:24 पयस आनी चड खोल आसा, तें कोण सोदून काडूंक शकता?
7:25 हांवें म्हजें काळीज जाणून घेवंक, सोदपाक आनी बुद्धी सोदपाक आनी...
गजालींचें कारण, आनी मूर्खपणाचें वायटपण जाणून घेवप, चें लेगीत
मूर्खपण आनी पिशेंपण: १.
7:26 आनी म्हाका मरणा परस चड कडू दिसता ती बायल, तिचें काळीज जाळें आनी
जाळें आनी तिचे हात पट्टे सारके, देवाक आवडटा तो तिचे कडल्यान सुटतलो;
पूण पापी मनशाक तिच्या हातांत घेतलो.
7:27 पळे, हें म्हाका मेळ्ळां, अशें प्रचारक म्हणटा, एक एक करून मेजता
खातें सोदून काडात:
7:28 तें म्हजो जीव अजून सोदता, पूण म्हाका मेळना, हजारां मदल्या एका मनशाक आसा
म्हाका मेळ्ळें; पूण त्या सगळ्यां मदीं एक बायल म्हाका मेळूंक ना.
7:29 पळे, म्हाका फकत हें मेळ्ळां, देवान मनशाक उबो केला; पूण ते
जायते आविश्कार सोदून काडल्यात.