उपदेशक ७:१ मोलादीक मलमा परस बरें नांव बरें; आनी मरणाच्या दिसा परस आपल्या जल्माचो दीस. 7:2 शोक घरांत वचप बरें, घरांत वचपा परस मेजवानी करप: कित्याक सगळ्या मनशांचो शेवट असोच; आनी जिवे लोक ताका घालतले ताचें काळीज. 7:3 हासपा परस दुख्ख बरें, कारण मुखामळाच्या दुख्खान काळीज बरें जाता. ७:४ ज्ञानी मनशाचें काळीज शोकाच्या घरांत आसता; पूण काळजाचें मूर्ख उल्लासाच्या घरांत आसता. 7:5 मनशान आयकुपा परस, ज्ञानी मनशांची फटवणूक आयकप बरें मूर्खांचें गीत. 7:6 कित्याक जशी कुंड्याच्या सकयल कांट्यांची खरखरीत आवाज, तशीच हांसप मूर्ख: हेंय आडखळ. 7:7 खरें म्हणल्यार जुलूम ज्ञानी मनशाक पिशें करता; आनी एक दान नाश करता काळीज. 7:8 वस्तूच्या सुरवाती परस ताचो शेवट बरो, आनी धीर धरपी आत्म्यांत अभिमानी मनशापरस आत्म्यांत बरें. 7:9 राग येवपाक तुज्या आत्म्यान बेगीन करुंक नाका, कित्याक राग पोटाक रावता मूर्खांचें. 7:10 तूं म्हणूं नाका, आदले दीस कित्याक बरे जाले? हे? कित्याक तूं हे विशीं बुद्धीन विचारना. 7:11 बुद्धी वारसा वांगडा बरी आसता आनी तातूंतल्यान तांकां फायदो जाता कि सूर्य पळयता. 7:12 कित्याक बुद्धी ही राखण आनी पयसो राखण, पूण उत्कृश्टताय गिन्यान म्हणल्यार, बुद्धी आपल्या कडेन आशिल्ल्यांक जिवीत दिता. 7:13 देवाच्या वावराचेर विचार करात, कित्याक ताचे कडेन आशिल्लें तें कोण सरळ करूंक शकता वांकडें केलें? 7:14 समृध्दीच्या दिसा खोशी जा, पूण संकश्टाच्या दिसा विचार करात: देवानय एकल्याक दुसऱ्या आड, शेवटाक दवरला त्या मनशाक ताचे उपरांत कांयच मेळूंक फावना. 7:15 म्हज्या व्यर्थ काळार हांवें सगळें पळयलां, एक नितीमान मनीस आसा जो ताच्या नीतिमत्वांत नाश जाता आनी एक वायट मनीस आसा जो आपल्या वायटपणांत ताचें आयुश्य लांब करता. 7:16 चड गजालींचेर नितीमान जावंक नाकात; आनी स्वताक चड बुद्धीमान करुंक नाका: कित्याक तुवें स्वताचो नाश करुंक जाय ? 7:17 चड वायट जावंक नाका, आनी मूर्ख जावंक नाका, तूं कित्याक मरतलो तुज्या काळा पयलीं? 7:18 हें तुवें धरप बरें; हय, हातूंतल्यानय हात फाटीं घेवंक नाका, कित्याक देवाक भियेता तो भायर सरतलो तांकां सगळ्यांक. 7:19 बुद्धी बुदवंतांक बळगें दिता, जे धा पराक्रमी मनशां परस चड शार. 7:20 कित्याक पृथ्वीचेर एकूय नितीमान मनीस ना, जो बरें करता आनी पातक करता ना. 7:21 तशेंच सांगिल्ल्या सगळ्या उतरांक लक्ष दिवंक नाकात; तुजें आयकूंक नाका म्हणून सेवक तुका शाप दिवचो: 7:22 कित्याक तुजें स्वताचें काळीजूय जायते फावटीं कळटा की तूंय तसोच दुसऱ्यांक शाप दिला. 7:23 हें सगळें हांवें बुद्धीन सिध्द केलां: हांव बुद्धीमान जातलों; पूण तें पयस आशिल्लें म्हजे कडल्यान. 7:24 पयस आनी चड खोल आसा, तें कोण सोदून काडूंक शकता? 7:25 हांवें म्हजें काळीज जाणून घेवंक, सोदपाक आनी बुद्धी सोदपाक आनी... गजालींचें कारण, आनी मूर्खपणाचें वायटपण जाणून घेवप, चें लेगीत मूर्खपण आनी पिशेंपण: १. 7:26 आनी म्हाका मरणा परस चड कडू दिसता ती बायल, तिचें काळीज जाळें आनी जाळें आनी तिचे हात पट्टे सारके, देवाक आवडटा तो तिचे कडल्यान सुटतलो; पूण पापी मनशाक तिच्या हातांत घेतलो. 7:27 पळे, हें म्हाका मेळ्ळां, अशें प्रचारक म्हणटा, एक एक करून मेजता खातें सोदून काडात: 7:28 तें म्हजो जीव अजून सोदता, पूण म्हाका मेळना, हजारां मदल्या एका मनशाक आसा म्हाका मेळ्ळें; पूण त्या सगळ्यां मदीं एक बायल म्हाका मेळूंक ना. 7:29 पळे, म्हाका फकत हें मेळ्ळां, देवान मनशाक उबो केला; पूण ते जायते आविश्कार सोदून काडल्यात.