उपदेशक
6:1 एक वायट आसा, जें हांवें सुर्या सकयल पळयलां आनी तें लोकां मदीं सामान्य आसा
दादले: १.
6:2 ज्या मनशाक देवान गिरेस्तकाय, गिरेस्तकाय आनी मान दिला, ताका लागून तो
ताच्या जिवाक ताका जाय तें सगळें कांयच उणें ना, तरी लेगीत देव ताका दिता
तातूंतल्यान खावपाची सत्ता ना, पूण परकी मनीस ती खाता, हें व्यर्थ आनी
तो एक वायट रोग.
6:3 मनशाक शंबर भुरगीं जालीं आनी जायतीं वर्सां जियेल्यार, ताका
ताच्या वर्सांचे दीस जायते आसूं, ताचो जीव बऱ्यांनी भरूंक ना आनी
तशेंच ताका पुरप ना अशें; हांव म्हणटां, अकाली जल्म चड बरें
ताचेपरस ताचेपरस.
6:4 कित्याक तो व्यर्थपणान भितर सरता आनी काळखांत वता आनी ताचें नांव
काळखांत व्यापून उरतले.
6:5 आनी ताणें सुर्याक पळोवंक ना आनी कांयच कळूंक ना, हाचे परस चड आसा
दुसऱ्यापरस विश्रांती घेवप.
6:6 हय, तो दोन फावटीं सांगून हजार वर्सां जियेलो तरी ताणें पळोवंक ना
बरें: सगळे एकाच सुवातेर वचना?
6:7 मनशाचो सगळो श्रम ताच्या तोंडा खातीर, पूण भूक ना
भरप.
6:8 कित्याक मूर्खा परस बुदवंत मनशाक कितें चड? गरीबांक कितें आसा, तें
जिव्यां मुखार चलपाक कळटा?
6:9 इत्सेच्या भटक्या परस दोळ्यांचें दर्शन बरें: हें
तशेंच आडखळ आनी आत्म्याचें त्रास.
6:10 जें आसा तें पयलींच नांव दिलां आनी तें मनीस आसा हें कळ्ळां.
आनी ताचे परस चड बळगें आशिल्ल्या मनशा कडेन ताका झगडूंक मेळचें ना.
6:11 आडखळ वाडोवपी जायत्यो गजाली पळोवन, मनीस कितें
उत्तम?
6:12 कित्याक ह्या जिवितांत मनशाक कितें बरें तें कोण जाणां, ताच्या सगळ्या दिसांनी
तो सावळे भशेन घालता तें व्यर्थ जिवीत? कारण कोण मनशाक कितें सांगूंक शकता
ताच्या फाटल्यान सुर्यापोंदा आसतलो?