उपदेशक
4:1 म्हणून हांव परतलो आनी ताचे खाला जावपी सगळ्या जुलूमांचो विचार केलो
सूर्य: आनी पळय, ज्यांकां पिडलेले आनी तांकां नासले, तांचीं दुकां
सांत्वन दिवपी; आनी तांच्या जुलूम करप्यांच्या वटेन सत्ता आशिल्ली; पूण ते
ताका सांत्वन दिवपी नाशिल्लो.
4:2 देखून हांव जिव्यां परस मेल्ल्या मनशांची चड स्तुती केली
जीं अजून जिवीं आसात.
4:3 हय, अजून जावंक नाशिल्ल्या आनी जावंक नाशिल्ल्या दोगांय परस तो बरो
सुर्यापोंदा जें वायट काम करतात तें पळयलें.
4:4 परतून हांवें सगळें त्रास आनी दरेक योग्य काम मानलें की ह्या खातीर अ
मनशाक आपल्या शेजाऱ्याचो मत्सर जाता. हेंय आडखळ आनी त्रासाचें
तेज.
4:5 मूर्ख हात जोडून आपलें मांस खाता.
4:6 दोनूय हात भरून रावपा परस शांततायेन मुठी बरी
प्रसव आनी आत्म्याक त्रास जावप.
4:7 मागीर हांव परतलो आनी सुर्या सकयल म्हाका आडखळ दिसली.
4:8 एकूच आसा, आनी दुसरो ना; हय, ताका दोनूय नात
भुरगें वा भाव: तरी ताच्या सगळ्या श्रमाक शेवट ना; तशेंच ताचोय ना
गिरेस्तकायेन समाधान मानपी दोळो; तशेंच तो म्हणना, हांव कोणा खातीर श्रम करतां आनी
म्हज्या जिवाक बऱ्याचें दुख्ख सोडप? हेंय आडखळ, हय, हें एक दुखापत त्रास.
4:9 एका परस दोन बरे; कारण तांकां तांच्या खातीर बरें इनाम मेळटा
कामगार.
4:10 कित्याक ते पडले जाल्यार एकलो आपल्या वांगड्याक उखलतलो, पूण ताका वायट
पडटना एकटोच आसता; कित्याक ताका उबो रावपाक आदार करपाक दुसरो ना.
4:11 परतून दोग एकठांय पडले जाल्यार तांकां उश्णताय मेळटा, पूण एकलो उबदार कसो जावंक शकता
एकटें?
4:12 आनी ताचेर एकलो जैतिवंत जालो जाल्यार, दोग जाण ताका आडावंक शकतले; आनी एक तीन पटींनी
दोरी बेगीन मोडना.
4:13 जाण्टो आनी मूर्ख राजा परस गरीब आनी बुदवंत भुरगें बरें
आतां सल्लो दिवंक ना.
4:14 कित्याक तो बंदखणींतल्यान राज्य करपाक येता; जाल्यार जल्मल्लो तोय
ताचें राज्य गरीब जाता.
4:15 सुर्या सकयल चलपी सगळ्या जिवांक हांवें दुसर् या वांगडा विचार केलो
ताचे सुवातेर उबो रावपी भुरगो.
4:16 सगळ्या लोकांक, आदल्या सगळ्यांचोय शेवट ना
तांकां: उपरांत येवपी लोकूय ताचेर खोशी जावचे नात. खात्रीन हें
तशेंच आडखळ आनी आत्म्याचें त्रास.