उपदेशक 4:1 म्हणून हांव परतलो आनी ताचे खाला जावपी सगळ्या जुलूमांचो विचार केलो सूर्य: आनी पळय, ज्यांकां पिडलेले आनी तांकां नासले, तांचीं दुकां सांत्वन दिवपी; आनी तांच्या जुलूम करप्यांच्या वटेन सत्ता आशिल्ली; पूण ते ताका सांत्वन दिवपी नाशिल्लो. 4:2 देखून हांव जिव्यां परस मेल्ल्या मनशांची चड स्तुती केली जीं अजून जिवीं आसात. 4:3 हय, अजून जावंक नाशिल्ल्या आनी जावंक नाशिल्ल्या दोगांय परस तो बरो सुर्यापोंदा जें वायट काम करतात तें पळयलें. 4:4 परतून हांवें सगळें त्रास आनी दरेक योग्य काम मानलें की ह्या खातीर अ मनशाक आपल्या शेजाऱ्याचो मत्सर जाता. हेंय आडखळ आनी त्रासाचें तेज. 4:5 मूर्ख हात जोडून आपलें मांस खाता. 4:6 दोनूय हात भरून रावपा परस शांततायेन मुठी बरी प्रसव आनी आत्म्याक त्रास जावप. 4:7 मागीर हांव परतलो आनी सुर्या सकयल म्हाका आडखळ दिसली. 4:8 एकूच आसा, आनी दुसरो ना; हय, ताका दोनूय नात भुरगें वा भाव: तरी ताच्या सगळ्या श्रमाक शेवट ना; तशेंच ताचोय ना गिरेस्तकायेन समाधान मानपी दोळो; तशेंच तो म्हणना, हांव कोणा खातीर श्रम करतां आनी म्हज्या जिवाक बऱ्याचें दुख्ख सोडप? हेंय आडखळ, हय, हें एक दुखापत त्रास. 4:9 एका परस दोन बरे; कारण तांकां तांच्या खातीर बरें इनाम मेळटा कामगार. 4:10 कित्याक ते पडले जाल्यार एकलो आपल्या वांगड्याक उखलतलो, पूण ताका वायट पडटना एकटोच आसता; कित्याक ताका उबो रावपाक आदार करपाक दुसरो ना. 4:11 परतून दोग एकठांय पडले जाल्यार तांकां उश्णताय मेळटा, पूण एकलो उबदार कसो जावंक शकता एकटें? 4:12 आनी ताचेर एकलो जैतिवंत जालो जाल्यार, दोग जाण ताका आडावंक शकतले; आनी एक तीन पटींनी दोरी बेगीन मोडना. 4:13 जाण्टो आनी मूर्ख राजा परस गरीब आनी बुदवंत भुरगें बरें आतां सल्लो दिवंक ना. 4:14 कित्याक तो बंदखणींतल्यान राज्य करपाक येता; जाल्यार जल्मल्लो तोय ताचें राज्य गरीब जाता. 4:15 सुर्या सकयल चलपी सगळ्या जिवांक हांवें दुसर् या वांगडा विचार केलो ताचे सुवातेर उबो रावपी भुरगो. 4:16 सगळ्या लोकांक, आदल्या सगळ्यांचोय शेवट ना तांकां: उपरांत येवपी लोकूय ताचेर खोशी जावचे नात. खात्रीन हें तशेंच आडखळ आनी आत्म्याचें त्रास.