उपदेशक
2:1 हांवें म्हज्या काळजांत म्हळें, आतां वच, हांव तुजी खोशीन चांचणी करतलों, देखून
भोग भोग: आनी पळय, हेंय व्यर्थ.
2:2 हांसपा विशीं हांवें म्हणलें: पिशें जालां, आनी खोशी विशीं, कितें करता?
2:3 हांवें म्हज्या काळजांत सोऱ्याक दिवंक सोदलो, तरी लेगीत म्हज्या काळजाची वळख करून घेतली
बुद्धी आशिल्लें काळीज; आनी मूर्खपणाक धरून दवरप, जें आसा तें पळोवंक मेळटलें
मनशाच्या पुतां खातीर तें बरें, जें तांणी सर्गाच्या सकयल सगळें करचें
तांच्या जिविताचे दीस.
2:4 हांवें म्हाका व्हड कामां केलीं; म्हाका घरां बांदलीं; हांवें म्हाका द्राक्षमळे लायले:
2:5 हांवें म्हाका बाग आनी फळबाग तयार केल्यो आनी तातूंत सगळ्या तरांचीं झाडां लायलीं
फळांचें: १.
2:6 हांवें म्हाका उदकाचे कुंड केल्ले, तातूंतल्यान हाडपी लांकडाक उदक दिवपाक
फुडें झाडां: १.
2:7 हांवें म्हाका नोकर आनी कुमारी मेळयल्यो आनी म्हज्या घरांत नोकर जल्मले; तशेंच I
भितर आशिल्ल्या सगळ्या गोरवां परस व्हड ल्हान गोरवांची व्हड संपत्ती आशिल्ली
जेरुसलेम म्हजे मुखार: १.
2:8 हांवें म्हाका रुपें आनी भांगर आनी राजांचो विचित्र खजिनो एकठांय केलो
आनी प्रांतांचो: हांवें म्हाका दादले गायक आनी बायलो गायक गॅट, आनी द
मनशाच्या पुतांची खोस, वाद्य म्हणून आनी सगळ्यांची
क्रमवारीत करतात.
2:9 म्हणून हांव व्हड जालो आनी म्हज्या आदल्या सगळ्यां परस चड वाडलो
जेरुसलेम: तशेंच म्हजी बुद्धी म्हजे कडेन उरली.
2:10 म्हज्या दोळ्यांक जें कितें जाय तें हांवें तांकां राखून दवरलें ना, म्हजें आडायलें ना
खंयच्याय आनंदापसून काळजाक; कित्याक म्हज्या सगळ्या श्रमाक लागून म्हजें काळीज खोशी जालें आनी अशें जालें
म्हज्या सगळ्या श्रमांतलो म्हजो भाग.
2:11 मागीर हांवें म्हज्या हातांनी केल्लीं सगळीं कामां आनी...
हांवें कश्ट केल्लो श्रम, आनी पळय, सगळें व्यर्थ आनी
आत्म्याक त्रास जातालो आनी सुर्याखाला फायदो जालो ना.
2:12 आनी हांव बुद्धी, पिशेंपण आनी मूर्खपण पळोवपाक वळलो, कित्याक
राजा उपरांत येता तें मनीस करूंक शकता? जें जालां तें लेगीत
पयलींच केल्लें.
2:13 तेन्ना हांवें पळेलें की बुद्धी मूर्खपणापरस चड आसा, जितलें उजवाड चड आसा
काळोख.
2:14 ज्ञानी मनशाचे दोळे ताच्या तकलेंत आसतात; पूण मूर्ख काळखांत चलता.
आनी तांकां सगळ्यांक एकूच घडणूक घडटा हें म्हाकाय कळ्ळें.
2:15 तेदनां हांवें म्हज्या काळजांत म्हणलें: मूर्खाक जशें घडटा, तशें घडटा
म्हाका लेगीत; आनी तेन्ना हांव चड बुद्धीमान कित्याक आशिल्लो? तेन्ना हांवें काळजांत म्हणलें, तें
हेंय आडखळ.
2:16 कित्याक मूर्खा परस चड ज्ञानी मनशाची सदांकाळ याद जायना;
आतां येवपी दिसांनी जें आसा तें सगळें विसरतलें तें पळोवन. आनी
ज्ञानी मनीस कसो मरता? मूर्ख म्हणून.
2:17 देखून हांवें जिविताचो द्वेष केलो; कारण सुर्याखाला जें काम करतात तें
म्हाका दुख्ख जाता, कित्याक सगळें व्यर्थ आनी आत्म्याचो त्रास.
2:18 हय, सुर्या खाला घेतिल्लो म्हज्या सगळ्या श्रमाचो म्हाका वायट दिसतालो, कारण हांव
म्हज्या उपरांत येवपी मनशाक सोडून दिवंक जाय.
2:19 तो बुद्धीमान वा मूर्ख कोण जाणां? तरी तो करतलो
म्हज्या सगळ्या श्रमाचेर राज्य कर, जातूंत हांवें कश्ट घेतल्यात आनी ज्या श्रमांत हांवें कश्ट घेतल्यात
सुर्याखाला स्वताक बुदवंत दाखयलें. हेंय आडखळ.
2:20 देखून हांव म्हज्या काळजाक सगळ्या श्रमांतल्यान निराश करपाक लागलो
जी हांवें सुर्यापोंदा घेतली.
2:21 कित्याक एक मनीस आसा, जाचो श्रम बुद्धींत, गिन्यानांत आनी भितर
इक्विटी; तरी तातूंत श्रम करूंक नाशिल्ल्या मनशाक तो सोडून दितलो
ताच्या भागाक लागून. हेंय आडखळ आनी व्हडलें वायट.
2:22 कित्याक मनशाक ताच्या सगळ्या श्रमांतल्यान आनी ताच्या काळजाच्या त्रासांतल्यान कितें मेळटा?
ज्यांतल्यान ताणें सुर्याखाला श्रम केला?
2:23 कित्याक ताचे सगळे दीस दुख्ख आनी त्रास दुख्ख; हय, ताचें काळीज
रातच्या वेळार विसव घेना. हेंय आडखळ.
2:24 मनशाक जेवप आनी पियेवप हाचे परस बरें कांयच ना.
आनी आपल्या श्रमांत आपल्या आत्म्याक बरें भोगचें अशें. हें लेगीत हांव
पळयलें, तें देवाच्या हातांतल्यान आयलां.
2:25 कित्याक म्हजे परस चड कोण खावंक शकता वा हांगा बेगीन कोण घेवंक शकता?
2:26 कित्याक देव ताच्या नदरेक बरो मनशाक बुद्धी आनी गिन्यान दिता.
आनी खोशी, पूण पापी मनशाक तो त्रास दिता, एकठांय करपाक आनी रास करपाक.
ताका देवा मुखार बरें दिवंक मेळचें म्हणून. हेंय आडखळ आनी...
आत्म्याक त्रास दिवप.