डॅनियल हांणी केला
12:1 त्या वेळार उबो आशिल्लो व्हडलो राजकुंवर मायकल उबो जातलो
तुज्या लोकांच्या भुरग्यां खातीर आनी संकश्टाचो काळ येतलो.
जशें त्याच काळामेरेन लेगीत राष्ट्र आशिल्ल्यान केन्नाच नाशिल्लें: आनी
त्या वेळार तुज्या लोकांक सोडवंक मेळटलें
पुस्तकांत बरयल्लें मेळटा.
12:2 पृथ्वीचेर धुळिंत न्हिदिल्ले जायते जाण जागे जातले, कांय जाण
सासणाच्या जिविताक आनी कांय जाणांक लज आनी सासणाचो तिरस्कार.
12:3 आनी बुदवंत लोक आकाशाच्या उजवाडा प्रमाणें चकचकीत जातले;
आनी जायत्यांक नखेत्रां भशेन सदांकाळ नखेत्रां भशेन धर्मीक वळोवपी.
12:4 पूण तूं दानीएल, उतरां बंद कर आनी पुस्तकाचेर मुद्रांक घाल, ते मेरेन
शेवटाचो काळ: जायते जाण इतले-फुडें धांवतले आनी गिन्यान आसतलें
वाडिल्लें.
12:5 तेदनां हांव दानीएल पळेलो आनी पळेलें, आनीक दोन उबे रावले, एकलो
न्हंयचे देगेचे हे वटेन आनी दुसरी ते वटेनच्या
न्हंयचे देगेर.
12:6 आनी एका मनशान तागड्याच्या कपड्यांतल्या मनशाक सांगलें, जो 12:6 च्या उदकाचेर आशिल्लो
न्हंय, ह्या अद्भुतांचो शेवट कितलो वेळ उरतलो?
12:7 तागडे कपडे घाल्ले मनीस हांवें आयकलें, जो उदकाच्या उदकाचेर आशिल्लो
न्हंय, जेन्ना ताणें आपलो उजवो हात आनी डावो हात सर्गार उबो केलो आनी
सदांकाळ जियेवपी मनशाचो सोपूत घेतलो की तें कांय काळा खातीर, काळा खातीर आसतलें.
आनी अर्द; आनी जेन्ना ताणें ची शक्त शिंपडावप पुराय करतले
पवित्र लोकांक, हीं सगळीं कामां सोंपतलीं.
12:8 हांवें आयकलें, पूण म्हाका समजलें ना, मागीर हांवें म्हणलें: हे म्हज्या प्रभू, कितें जातलें
ह्या गजालींचो शेवट?
12:9 ताणें म्हणलें, “दानीएल, वच, कित्याक उतरां बंद आनी मुद्रीत आसात.”
शेवटाच्या काळामेरेन.
12:10 जायते जाण शुध्द जातले, धवे करचे आनी परिक्षा घेतले; पूण दुश्ट लोक करतले
वायट कर, आनी वायटां मदलो कोणूच समजचो ना; पूण बुदवंत लोक करतले
समजलें.
12:11 आनी त्या काळासावन दिसपट्टो बळी काडून उडयतले आनी
उध्वस्त करपी घृणास्पद, हजार दोन आसतले
शंबर णव्वद दीस.
12:12 जो वाट पळयता आनी हजार तीनशें लोकां कडेन येता तो धन्य
पांच तीस दीस.
12:13 पूण शेवट मेरेन वच, कित्याक तूं विश्रांती घेतलो आनी भितर उबो रावतलो
तुजें भाग्य दिसांच्या शेवटाक.