२ राजा
4:1 संदेष्ट्यांच्या पुतांच्या बायलां मदली एक बायल रडली
एलीशाक म्हणलें, तुजो सेवक म्हजो घोव मेलो; आनी तुका खबर आसा
तुज्या नोकरान सर्वेस्पराक भियेवंक लागलो आनी ऋण दिवपी मनीस घेवपाक आयला
ताका म्हजे दोग पूत गुलाम जावंक.
४:२ एलीशान तिका म्हणलें, “हांव तुजे खातीर कितें करुंक शकता?” सांग, काय जालां
घरांत तूं? तिणें म्हणलें, तुज्या दासीक कांयच ना
घरांत, तेलाची एक पात्र वाचवची.
4:3 तेन्ना ताणें म्हणलें, “जा, तुज्या सगळ्या शेजाऱ्यां कडल्यान तुका आयदनां रीण घे.”
रितीं आयदनां; थोडे न्हय रीण घेवप.
4:4 भितर येतकच तुजेर आनी ताचेर दार बंद करतले
तुज्या पुतांक त्या सगळ्या आयदनांनी ओतून उडून वचतलो
जें भरिल्लें तें कुशीक दवरून.
4:5 तेन्ना तिणें ताचे कडल्यान वचून आपल्याक आनी आपल्या पुतांक दार बंद केलें, जे
तिचे कडेन आयदनां हाडलीं; आनी ती ओतली.
4:6 आयदनां भरल्या उपरांत तिणें तिका सांगलें
पूत, म्हाका अजून एक पात्र हाड. ताणें तिका म्हळें: एक पात्र ना
चड. आनी तेल उरलें.
4:7 मागीर तिणें येवन देवाच्या मनशाक सांगलें. ताणें म्हणलें, “जा, तेल विक.
आनी तुजें रीण फारीक कर आनी उरिल्ल्या भागांतल्यान तूं आनी तुज्या भुरग्यांक जिये.
४:८ एक दीस एलीशा शुनेमांत गेलो, थंय एक व्हडलो मनीस आशिल्लो
बायल; आनी तिणें ताका भाकरी खावपाक लायलो. आनी अशें जालें, की जशें चड करून
थंयच्यान वता आसतना तो थंय भाकरी खावपाक भितर सरलो.
४:९ तिणें आपल्या घोवाक म्हणलें, पळे, आतां म्हाका कळ्ळां की हें एक
देवाचो पवित्र मनीस, जो आमचे कडेन सदांच वता.
4:10 आमी वण्टीचेर एक ल्हानशी खोली करूंया; आनी आमी सेट करूंया
ताका थंय खाट, मेज, मल आनी मेणवातीचो ठो आनी तो
तो आमचे कडेन येतलो तेन्ना तो थंय भितर सरतलो.
4:11 एका दिसा तो थंय आयलो आनी तो वळवळलो
चेंबर, आनी थंयच पडले.
4:12 ताणें आपल्या नोकराक गेहाजीक म्हळें: ह्या शुनामीक आपोव. आनी जेन्ना ताणें केल्लें
तिका आपयली, ती ताचे मुखार उबी रावली.
4:13 ताणें ताका म्हळें: आतां तिका सांग, पळे, तूं सावधान जाला
आमकां ह्या सगळ्या काळजीन; तुजे खातीर कितें करचें? तूं आसूंक जाय
राजाक उलयिल्लें काय सैन्याच्या सेनापती कडेन उलयिल्लें? तिणें जाप दिली:
हांव म्हज्याच लोकां मदीं रावतां.
4:14 ताणें म्हणलें, मागीर तिचे खातीर कितें करचें? गेहाजीन जाप दिली.
खरेंच तिका भुरगें ना आनी तिचो घोव जाण्टो.
4:15 ताणें म्हणलें, तिका आपोव. आनी ताणें तिका आपयली तेन्ना ती उबी रावली
दार हें दार.
4:16 ताणें म्हळें: “ह्या काळाक, जिविताच्या काळा प्रमाणें, तूं.”
पुताक आलिंगन दितलो. तिणें म्हळें, “ना, माझ्या स्वामी, तूं देवाचो मनीस, नाका.”
तुज्या दासीक फट उलोवप.
4:17 एलीशाक जल्मल्ल्या त्या काळार ती बायल गुरवार जाली आनी ताका एक पूत जालो
जिविताच्या काळा प्रमाणें तिका म्हणलें.
4:18 भुरगो व्हड जातकच एका दिसा पडलो आनी तो आपल्या कडेन भायर सरलो
कापणी करप्यांक बापूय.
4:19 ताणें आपल्या बापायक म्हळें: म्हजी तकली, म्हजी तकली. ताणें एका भुरग्याक म्हणलें:
ताका आवय कडेन व्हरून व्हरप.
4:20 ताका धरून आवय कडेन हाडलो तेन्ना तो तिचेर बसलो
दनपारां मेरेन मांडयो घालून, आनी मागीर मेलो.
4:21 उपरांत तिणें वयर वचून ताका देवाच्या मनशाच्या खाटीर दवरलो आनी बंद केलो
दार ताचेर पडलो आनी भायर सरलो.
4:22 आनी तिणें आपल्या घोवाक आपयलो आनी म्हणलें, “म्हाका एकलो धाड
तरणाटे आनी एक गाढव, हांव देवाच्या मनशा कडेन धांवपाक.
आनी परत येवप.
4:23 ताणें म्हणलें, “आयज तूं ताचे कडेन कित्याक वचपाचो? तो नवोय न्हय
चंद्र, ना सब्बाथ. तिणें म्हणलें, बरें जातलें.
4:24 मागीर तिणें गाढवाक काठी घाली आनी आपल्या नोकराक म्हणलें, “गाडी चलोवन फुडें वच;
हांवें तुका आज्ञा केल्या बगर तुजी सवारी म्हजे खातीर शिथिल करुंक नाका.
4:25 तेन्ना ती वचून देवाच्या मनशा कडेन कार्मेल पर्वताचेर आयली. आनी तें आयलें
पास, जेन्नां देवाच्या मनशान तिका पयस पळयली, तेन्ना ताणें गेहाजीक आपलें म्हणलें
नोकर, पळे, थंय तो शुनामी आसा.
4:26 आतां धांव, तिका मेळपाक आनी तिका सांग, बरें आसा काय?
तुका? तुज्या घोवाक बरें आसा? भुरग्याक बरें आसा? आनी ती
जाप दिली, बरें आसा.
4:27 जेन्ना ती देवाच्या मनशा कडेन दोंगरा कडेन पावली तेन्ना तिणें ताका दोंगराच्या कुशीक धरलो
पांय: पूण गेहाजी तिका पयस धुकळपाक लागीं आयलो. देवाच्या मनशान म्हणलें.
तिका सोडून दिवची; कित्याक तिचो जीव तिच्या भितर त्रासांत आसा आनी सर्वेस्पर लिपला
तें म्हजे कडल्यान, आनी म्हाका सांगूंक ना.
4:28 तेन्ना तिणें म्हळें, “म्हज्या स्वामीच्या पुताची इत्सा जाली काय? हांवें म्हणलें ना, नाका
म्हाका फटोवप?
4:29 तेन्ना ताणें गेहाजीक म्हणलें, “तुज्या कमरांक बांदून दवर आनी म्हजी दंड तुज्यांत घे.”
हातांत वचून वच, कोणाक मेळ्ळें जाल्यार ताका नमस्कार करचो न्हय; आनी आसल्यार
तुका नमस्कार कर, ताका परत जाप दिवंक नाका, आनी म्हजी दंड ताच्या तोंडार दवर
भुरगें.
4:30 भुरग्याची आवय म्हळें: सर्वेस्पर जियेता आनी तुज्या जिवा प्रमाणें
जियेता, हांव तुका सोडून वचचो ना. आनी तो उठून तिच्या फाटल्यान गेलो.
4:31 तेदनां गेहाजी तांच्या मुखार वचून दंड ताच्या तोंडार दवरलो
भुरगें; पूण आवाज ना, आयकुपाचीय गजाल ना. देखून तो गेलो
परत ताका मेळपाक आनी ताका सांगलें, भुरगें जागें ना.
4:32 एलीशा घरांत भितर सरलो तेन्नां, भुरगो मेल्लो आनी
ताच्या खाटीर पडून दवरलो.
4:33 ताका लागून तो भितर सरलो आनी दोगांयचेर दार बंद करून तांकां मागणें केलें
सर्वेस्पराक.
4:34 उपरांत तो वयर वचून भुरग्याचेर पडलो आनी ताच्या तोंडार तोंड घालो
तोंड आनी दोळे दोळ्यांचेर आनी हात हाताचेर आनी तो
भुरग्याचेर ताणून घेतलो; आनी भुरग्याचें मांस मेणान उबें जातालें.
4:35 मागीर तो परतलो आनी घरांत भोंवतालो; आनी वयर गेलो, आनी
ताचेर ताणून गेलो आनी भुरग्याक सात फावटीं शिंकली आनी...
भुरग्यान दोळे उगडले.
4:36 ताणें गेहाजीक आपयलो आनी म्हळें: “ह्या शुनामीक आपोव.” देखून ताणें तिका फोन केलो.
ती ताचे कडेन भितर सरली तेन्ना ताणें म्हणलें, “तुज्या पुताक घेवन वच.”
4:37 मागीर ती भितर सरून ताच्या पांयांक पडली आनी जमनीर नमस्कार केलो.
आनी आपल्या पुताक घेवन भायर सरलो.
४:३८ एलीशा परत गिलगालाक आयलो आनी त्या देशांत उणाव जालो. आनी
संदेष्ट्यांचे पूत ताचे मुखार बसले आनी ताणें आपल्याक सांगलें
नोकर, व्हडल्या कुंड्याचेर बसून, पुतां खातीर पोट उकळून
संदेष्ट्यांक.
4:39 एकलो वनस्पती एकठांय करपाक शेतांत भायर सरलो आनी ताका एक रानटी द्राक्षवेली मेळ्ळी.
आनी तातूंतल्यान ताच्या मांडयेर भरून रानटी काळयो एकठांय करून येवन तीं कुडकुडलीं
पोटाच्या कुंड्यांत घालून, कारण तांकां तांकां खबर नाशिल्लें.
4:40 म्हणून तांणी दादल्यांक जेवपाक ओतले. आनी तें घडलें, जशें ते आशिल्ले
पोटाचे खावन ते रडून म्हणपाक लागले, हे देवाचो मनीस,
कुंड्यांत मरण आसा. आनी तांकां तें खावंक मेळ्ळें ना.
4:41 पूण ताणें म्हणलें, मागीर जेवण हाडून. आनी ताणें तें कुंड्यांत उडयलें; आनी ताणें म्हणलें,
लोकांक जेवंक मेळचें म्हूण ओतून उडोवचें. आनी तातूंत कसलेंच नुकसान जालें ना
पात्र.
4:42 बाळशालीशाचो एक मनीस आयलो आनी ताणें देवाच्या मनशाक भाकरी हाडली
पयल्या फळांचो वीस जव भाकरी आनी मक्याचे पुराय कान इन
ताचें कूप. ताणें म्हणलें, लोकांक जेवंक दिवचें.
4:43 ताच्या सेवकान म्हणलें, “हांव हें शंबर मनशां मुखार कितें दवरूं?” तो
परतून म्हणलें, लोकांक जेवंक दिवचें, कित्याक सर्वेस्पर अशें म्हणटा.
ते जेवतले आनी तातूंतल्यान भायर सरतले.
4:44 ताका लागून ताणें तें तांचे मुखार दवरलें आनी तांणी जेवलें आनी तें सोडून गेले
सर्वेस्पराच्या उतराक.