२ एस्द्रास
४:१ आनी म्हजे कडेन धाडिल्लो देवदूत, जाचें नांव उरीएल, ताणें म्हाका एक
जाप,
४:२ ताणें म्हणलें, तुजें काळीज ह्या संवसारांत पयस गेलां आनी तुका दिसता
सगळ्यांत उंचेल्या मनशाचो मार्ग समजून घेवप?
4:3 मागीर हांवें म्हणलें: हय, म्हज्या स्वामी. ताणें म्हाका जाप दिली, “हांव धाडला.”
तुका तीन मार्ग दाखोवंक आनी तुज्या मुखार तीन सारकेपण सांगूंक.
4:4 तुका म्हाका एक सांगूंक मेळ्ळें जाल्यार, हांव तुका मार्ग दाखयतलों
तुका पळेवंक जाय, आनी वायट काळीज खंयच्यान आयलां तें हांव तुका दाखोवन दितलों
येता.
4:5 आनी हांव म्हणलें, सांग, म्हज्या स्वामी. तेन्ना ताणें म्हाका म्हणलें, वच, म्हाका वजन कर
उज्याचें वजन, वा म्हाका वाऱ्याचो स्फोट मेजप, वा म्हाका आपोवप
परतून तो दीस गेलो.
4:6 तेन्ना हांवें जाप दिली आनी म्हणलें, “तुमी कोणाक तें करपाक सक्षम आसा.”
म्हाका अशीं गजाली विचारपाक जाय?
4:7 ताणें म्हाका म्हणलें, “तुका विचारलें जाल्यार कितले व्हडले राबितो आसात
दर्याच्या मदीं, वा खोलाच्या सुरवेक कितले झरे आसात,
वा आकाशाच्या वयर कितले झरे आसात वा खंयचे भायर सरपी आसात
परादीसाचें: १.
4:8 घडये तूं म्हाका म्हणटलो, हांव केन्नाच खोलांत देंवलो ना.
तशेंच अजून नरकांत, तशेंच हांवें केन्नाच सर्गार चडूंक ना.
4:9 तरी आतां हांवें तुका मागलां पूण फकत उजो आनी वारें आनी ताच्या
तूं जाल्लो दीस आनी ज्या गजालीं थावन तूं गेलो
वेगळे जावंक शकना, आनी तरी लेगीत तूं म्हाका तांची जाप दिवंक शकना.
4:10 ताणें म्हाका म्हळें: “तुजीं आनी व्हड जाल्ल्यांचीं.”
तुज्या बरोबर, तुका कळूंक जायना;
4:11 मागीर तुज्या पात्राक सगळ्यांत उंचेल्या देवाची वाट कशी समजूंक मेळटली.
आनी, संवसार आतां भायल्यान भ्रश्ट जावन समजून घेवपाक
म्हज्या नदरेक दिसपी भ्रश्टाचार?
4:12 तेन्ना हांवें ताका म्हळें: ताचे परस आमी एकूय नासले जाल्यार बरें
आमी अजूनय वायटपणांत जियेवंक जाय, आनी कश्ट सोंसपाक जाय, आनी कळपाक न्हय
देखून.
4:13 ताणें म्हाका जाप दिली आनी म्हणलें, “हांव एका मळार रानांत गेलो आनी...
झाडांनी सल्लो घेतलो, .
4:14 आनी म्हणलें, येयात, आमी वचून दर्या आड झुजूंया
आमच्या मुखार पयस वच, आनी आमकां आनीक रान करपाक.
4:15 दर्याच्या हुंवारांनीय तशेंच सल्लो घेतलो आनी म्हणलें: येयात.
आमी वयर वचून मळाच्या रानांक आपल्या शेकातळा हाडूंया, थंयय आमकां मेळूं येता
आमकां दुसरो देश कर.
4:16 लांकडाचो विचार व्यर्थ जालो, कारण उजो येवन ताका भस्म केलो.
4:17 दर्याच्या हुंवारांचो विचारय तसोच निरर्थक जालो, कारण...
रेंव उबी रावली आनी तांकां आडायली.
4:18 तूं आतां ह्या दोगांय मदलो न्यायाधीश आसलो जाल्यार, कोणाक सुरवात करुंक जाय
स्पश्टीकरण दिवचें? वा कोणाक दोश दितलो?
4:19 हांवें जाप दिली आनी म्हणलें, खरेंच हें दोगांयचेंय मूर्खपण
कल्पना केल्या, कित्याक जमीन लांकडाक दिल्या आनी दर्याकय आसा
ताचो हुंवार सोंसपाची ताची सुवात.
4:20 तेन्ना ताणें म्हाका जाप दिली आनी म्हळें: “तुवें बरो न्याय दिलो, पूण कित्याक?”
तूं स्वताचोय न्याय करीना?
4:21 कित्याक जशी जमीन रानाक आनी दर्या ताच्याक दिल्या
हुंवार येता: तशेंच धर्तरेचेर रावपी लोकांक कांयच समजूंक मेळचें ना
पूण धर्तरेचेर आशिल्लें आनी मळबांतल्यान वयर रावपी
फकत मळबाच्या उंचाये वयर आशिल्लीं वस्तूच समजूंक शकतात.
4:22 मागीर हांवें जाप दिली आनी म्हणलें: “हे प्रभू, म्हाका विनवणी करतां.”
समजून घेवप: १.
4:23 कित्याक म्हज्या मनांत उंचल्या गजालीं विशीं जिज्ञासा जावंक नासली, पूण अशा गजालीं विशीं जिज्ञासा करुंक जाय आशिल्लें
दर दिसा आमचे कडेन वचत रावचें, म्हणल्यार इज्रायलाक अपमान म्हणून सोडून दिला
विधर्मी, आनी तुवें मोग केल्लो लोक खंयच्या कारणा खातीर दिला
अभक्त राष्ट्रां कडेन आनी आमच्या पूर्वजांचो कायदो कित्याक हाडला
ना, आनी बरयल्ले करार कसलोच परिणाम जायनात.
4:24 आनी आमी टिळक म्हणून संवसारांतल्यान वतात आनी आमचें जिवीत आसा
विस्मय आनी भंय, आनी आमी दया मेळोवपाक पात्र नात.
4:25 मागीर आमकां आपयल्ल्या आपल्या नांवाक तो कितें करतलो? हातूंतले
गजाली हांवें विचारल्यात.
4:26 तेन्ना ताणें म्हाका जाप दिली आनी म्हळें: “तुमी जितलें चड सोदतात तितलें चड.”
आश्चर्यचकित जातले; कित्याक संवसार बेगीन सोंपता.
4:27 आनी नितीमानांक वचन दिल्ल्या गजालींक समजूंक शकना
येवपाचो काळ: कित्याक हो संवसार अनीती आनी दुर्बलतायेन भरिल्लो आसा.
४:२८ पूण तूं म्हाका विचारता त्या गजालीं विशीं हांव तुका सांगतलों;
कित्याक वायट पेरलां, पूण ताचो नाश अजून जावंक ना.
4:29 देखून पेरल्लें उलटून वचूंक ना जाल्यार आनी जर
वायट पेरता ती सुवात वचना, मागीर तें येवंक शकना म्हणल्यार
बऱ्या वांगडा पेरतात.
4:30 कित्याक आदामाच्या काळजांत वायट बियाणाचें कण पेरलां
सुरवात, आनी ताणें कितली अभक्ती आयल्या मेरेन हाडल्या?
आनी मळपाचो वेळ येयसर तें कितलें उत्पन्न करतलें?
4:31 वायटाचें कितलें व्हडलें फळ वायटाचें कण कितलें तें आतां स्वताच चिंतन
बीं उत्पन्न जालां.
4:32 आनी जेन्ना अगणित कान कापतले तेन्ना कितले व्हडले
एक माळो ते भरतले?
4:33 मागीर हांवें जाप दिली, “हीं गजाली कशीं आनी केन्ना घडटलीं?”
आमचीं वर्सां कित्याक उणीं आनी वायट?
4:34 ताणें म्हाका जाप दिली: “तुमी सगळ्यांत उंचेल्या मनशा परस बेगीन वचूंक नाका;
कित्याक तुजी उतावळ ताचे परस चड जावंक व्यर्थ जाता, कित्याक तुवें खूब चड केलां.
4:35 नितीमानांच्या जिवांनीय ह्या गजालींचो प्रस्न विचारलो ना काय
तांच्या कोठ्यांनी म्हणत: हांव कितलो तेंप ह्या पद्दतीचेर आशेतलों? केन्ना
आमच्या इनामाच्या माळयेचें फळ येता?
४:३६ आनी ह्या गजालींक उरीएलान मुखेल देवदूतान तांकां जाप दिली आनी म्हळें.
तुमच्यांत बियांचो आंकडो भरलो तेन्ना लेगीत, कित्याक ताणें वजन केलां
संवसार समतोलांत.
4:37 ताणें काळ मेजले; आनी ताणें गणने प्रमाणें गणीत केलां
काळ; आनी सांगिल्लें माप जायसर तो तांकां हालयना आनी हालयना
पुराय जालें.
4:38 तेन्ना हांवें जाप दिली, “हे प्रभु, राज्य करपी प्रभू, आमी सगळेच भरलेले.”
अधर्माचें.
4:39 आनी आमच्या खातीर घडये नीतिमानांचीं माळयो
पृथ्वीचेर रावपी लोकांच्या पातकांक लागून भरनात.
4:40 तेन्ना ताणें म्हाका जाप दिली आनी म्हणलें, “तुमी गुरवार बायले कडेन वचून विचारात.”
तिच्या णव म्हयने पुराय जातकच, तिच्या पोटाक जर
तिच्या भितर आनीक काळ जल्म.
4:41 मागीर हांवें म्हणलें, ना, प्रभू, तिका तें शक्य ना. आनी ताणें म्हाका म्हणलें, “In the
कबर जिवांचीं कोठयो बायलेच्या पोटा सारकीं आसतात.
4:42 कित्याक जशी प्रसव करपी बायल गरजे भायर सुटपाक बेगीन करता
of the travail: तशेंच ह्यो सुवाती त्यो वस्तू पावोवपाक उतावळ करतात
जे तांकां समर्पीत केल्ले आसात.
4:43 सुरवाती सावन पळय, तुका जें पळेवंक जाय तें दाखयतले
तुका.
4:44 तेन्ना हांवें जाप दिली: “तुज्या मुखार म्हाका कृपा मेळ्ळ्या जाल्यार आनी ती मेळ्ळी जाल्यार.”
शक्य जावं, आनी ताका लागून म्हाका मेळ्ळां जाल्यार,
4:45 मागीर म्हाका दाखोव, फाटल्या काळा परस चड येवपाचें आसा काय फाटल्या काळा परस चड आसा
येवपाचें आसा ताचेपरस.
4:46 जें गेलें तें म्हाका खबर आसा, पूण कितें येवपाचें आसा तें म्हाका खबर ना.
4:47 ताणें म्हाका म्हणलें, उजवे वटेन उबो राव आनी हांव स्पश्ट करतलों
तुज्या सारकेंपण.
4:48 तेदनां हांव उबो रावलो आनी पळेलो, एक गरम जळपी ओडणी मुखार वतालो
म्हाका: आनी अशें जालें की ज्वाला गेली म्हणटकच हांवें पळयलें, आनी,
पळय, धुंवर स्थीर उरलो.
4:49 उपरांत म्हजे मुखार उदकाचो मेघ गेलो आनी खूब सकयल धाडलो
वादळावांगडा पावस पडप; आनी वादळी पावस गेलो तेन्ना ते थेंब उरले
तरी.
4:50 तेन्ना ताणें म्हाका म्हणलें, “तुज्याच मनांत विचार कर; जशें पावस चड आसता
थेंब, आनी जशें उजो धुंवरापरस व्हड आसता; पूण थेंब आनी
धुंवर फाटीं उरता: म्हणून जें प्रमाण फाटीं आसा तें चड वयर सरलें.
4:51 मागीर हांवें मागणें केलें आनी म्हणलें, हांव जियेवंक शकता, तुका दिसता, त्या वेळा मेरेन? वा
त्या दिसांनी कितें घडटलें?
4:52 ताणें म्हाका जाप दिली आनी म्हणलें, “तुमी म्हाका विचारतात त्या चिन्नां विशीं हांव
तांकां थोडें सांगूंक शकता, पूण तुज्या जिवा विशीं हांव धाडलो ना
तुका दाखोवंक; कारण म्हाका तें कळना.