१ तिमोताक 6:1 जूवा खाला आशिल्ल्या नोकरांनी आपले मालक मेजचे देवाचें नांव आनी ताचो सिध्दांत न्हय म्हूण सगळ्या मानाक पात्र निंदा केलो. 6:2 आनी ज्यांकां भावार्थी मालक आसात, तांकां तुच्छ करुंक नाकात, कारण ते भाव; पूण तांची सेवा कर, कारण ते विस्वासू आसात आनी प्रिय, फायद्याचे भाग घेवपी. ह्यो गजाली शिकयतात आनी उपदेश दितात. 6:3 कोणेंय हेर तरेन शिकयल्यार आनी बरें उतरांक संमती दिवंक ना जाल्यार, तो आमच्या प्रभू जेजू क्रिस्ताचीं उतरां आनी शिकवणे प्रमाणें देवभक्ती करपाक; 6:4 तो अभिमान बाळगता, कांयच खबर ना, पूण प्रस्न आनी झगड्यां विशीं मोग करता शब्द, जाचे पासून मत्सर, झगडीं, खांबे, वायट कल्पना येतात. 6:5 भ्रश्ट मनाच्या आनी सत्यांतल्यान वंचित मनशांचे विकृत वाद; फायदो म्हणल्यार देवभक्ती अशें समजून: अशांतल्यान स्वताक फाटीं सर. 6:6 पूण देवभक्ती आनी समाधान हो व्हड फायदो. 6:7 कित्याक आमी ह्या संवसारांत कांयच हाडलें ना आनी आमी व्हरूंक शकतात हें निश्चीत कांयच भायर ना. 6:8 आनी जेवण आनी कपडे मेळ्ळ्यार आमी ताचेर समाधान मानूंया. 6:9 पूण जे गिरेस्त जावंक सोदतात ते प्रलोभनांत आनी जाळांत आनी तातूंत पडटात जायतीं मूर्ख आनी दुख्ख दिवपी कामवासना, जीं मनशांक नाशांत बुडयतात आनी नाश जावप. 6:10 कित्याक पयशांचो मोग सगळ्या वायटाचें मूळ, कांय जाणांनी ताची इत्सा केली उपरांत, तांणी भावार्थांतल्यान चुकून, स्वताक भितर घालून भितर सरल्यात जायत्या दुख्खां सयत. 6:11 पूण, हे देवाचो मनीस, तूं ह्या गजालीं पासून पळून वच; आनी ताचे उपरांत फाटोफाट वतात धर्म, देवभक्ती, श्रद्धा, मोग, धीर, नम्रता. 6:12 भावार्थाचें बरें झूज झुज, सासणाचें जिवीत धर, जें तूं आसा कलेकय म्हणटात, आनी जायत्यां मुखार बरो वेवसाय दावो केला साक्षीदारांक मेळ्ळे. 6:13 सगळ्यांक जिवीत दिवपी देवा मुखार हांव तुका आज्ञा दितां आनी ख्रिस्ता जेजूच्या आदीं, जो पोंटियो पिलातान एक बरें पळे लें कबुली दिवप; 6:14 ही आज्ञा दाग नासतना, धिटायेन पाळो दिवंक ना, जो मेरेन आमच्या प्रभू जेजू क्रिस्ताचो प्रगट जावप: 6:15 तो आपल्या काळार दाखोवन दितलो, जो धन्य आनी एकलोच सामर्थ्यवान आसा. राजांचो राजा आनी स्वामींचो स्वामी; 6:16 ताका फकत अमरत्व आसा, तो उजवाडांत रावता, जो कोणाकूच मेळना लागीं पावप; ताका कोणेंच पळोवंक ना आनी पळोवंक मेळना, ताका मान आनी सत्ता सासणाची. आमेन. 6:17 ह्या संवसारांतल्या गिरेस्तांक आज्ञा कर, तांकां उंचेल्या मनांत येवंक ना. अनिश्चीत गिरेस्तकायेचेर विस्वास दवरचो ना, पूण आमकां दिवपी जिव्या देवाचेर गिरेस्तपणान सगळ्यो वस्तू भोगपाक; 6:18 ते बरें करुंक, बऱ्या कर्तुबांनी गिरेस्त जावंक, वांटपाक तयार जावंक; संवाद सादपाक तयार आसप; 6:19 वेळा आड बरी बुन्याद स्वता खातीर सांठोवन दवरप तांकां सासणाच्या जिविताक धरपाक येयात. 6:20 हे तिमोताक, तुज्या विस्वासांत दिल्लें तें राखून, अपवित्रपण टाळून आनी व्यर्थ बकबक, आनी विज्ञानाचे विरोध खोटेपणान अशें म्हण्टात: 6:21 हें सांगपी कांय जाणांनी भावार्था विशीं चूक केल्या. कृपा वांगडा आसूं तुका. आमेन.