१ तिमोताक
6:1 जूवा खाला आशिल्ल्या नोकरांनी आपले मालक मेजचे
देवाचें नांव आनी ताचो सिध्दांत न्हय म्हूण सगळ्या मानाक पात्र
निंदा केलो.
6:2 आनी ज्यांकां भावार्थी मालक आसात, तांकां तुच्छ करुंक नाकात, कारण
ते भाव; पूण तांची सेवा कर, कारण ते विस्वासू आसात
आनी प्रिय, फायद्याचे भाग घेवपी. ह्यो गजाली शिकयतात आनी उपदेश दितात.
6:3 कोणेंय हेर तरेन शिकयल्यार आनी बरें उतरांक संमती दिवंक ना जाल्यार, तो
आमच्या प्रभू जेजू क्रिस्ताचीं उतरां आनी शिकवणे प्रमाणें
देवभक्ती करपाक;
6:4 तो अभिमान बाळगता, कांयच खबर ना, पूण प्रस्न आनी झगड्यां विशीं मोग करता
शब्द, जाचे पासून मत्सर, झगडीं, खांबे, वायट कल्पना येतात.
6:5 भ्रश्ट मनाच्या आनी सत्यांतल्यान वंचित मनशांचे विकृत वाद;
फायदो म्हणल्यार देवभक्ती अशें समजून: अशांतल्यान स्वताक फाटीं सर.
6:6 पूण देवभक्ती आनी समाधान हो व्हड फायदो.
6:7 कित्याक आमी ह्या संवसारांत कांयच हाडलें ना आनी आमी व्हरूंक शकतात हें निश्चीत
कांयच भायर ना.
6:8 आनी जेवण आनी कपडे मेळ्ळ्यार आमी ताचेर समाधान मानूंया.
6:9 पूण जे गिरेस्त जावंक सोदतात ते प्रलोभनांत आनी जाळांत आनी तातूंत पडटात
जायतीं मूर्ख आनी दुख्ख दिवपी कामवासना, जीं मनशांक नाशांत बुडयतात आनी
नाश जावप.
6:10 कित्याक पयशांचो मोग सगळ्या वायटाचें मूळ, कांय जाणांनी ताची इत्सा केली
उपरांत, तांणी भावार्थांतल्यान चुकून, स्वताक भितर घालून भितर सरल्यात
जायत्या दुख्खां सयत.
6:11 पूण, हे देवाचो मनीस, तूं ह्या गजालीं पासून पळून वच; आनी ताचे उपरांत फाटोफाट वतात
धर्म, देवभक्ती, श्रद्धा, मोग, धीर, नम्रता.
6:12 भावार्थाचें बरें झूज झुज, सासणाचें जिवीत धर, जें तूं आसा
कलेकय म्हणटात, आनी जायत्यां मुखार बरो वेवसाय दावो केला
साक्षीदारांक मेळ्ळे.
6:13 सगळ्यांक जिवीत दिवपी देवा मुखार हांव तुका आज्ञा दितां आनी
ख्रिस्ता जेजूच्या आदीं, जो पोंटियो पिलातान एक बरें पळे लें
कबुली दिवप;
6:14 ही आज्ञा दाग नासतना, धिटायेन पाळो दिवंक ना, जो मेरेन
आमच्या प्रभू जेजू क्रिस्ताचो प्रगट जावप:
6:15 तो आपल्या काळार दाखोवन दितलो, जो धन्य आनी एकलोच सामर्थ्यवान आसा.
राजांचो राजा आनी स्वामींचो स्वामी;
6:16 ताका फकत अमरत्व आसा, तो उजवाडांत रावता, जो कोणाकूच मेळना
लागीं पावप; ताका कोणेंच पळोवंक ना आनी पळोवंक मेळना, ताका मान आनी
सत्ता सासणाची. आमेन.
6:17 ह्या संवसारांतल्या गिरेस्तांक आज्ञा कर, तांकां उंचेल्या मनांत येवंक ना.
अनिश्चीत गिरेस्तकायेचेर विस्वास दवरचो ना, पूण आमकां दिवपी जिव्या देवाचेर
गिरेस्तपणान सगळ्यो वस्तू भोगपाक;
6:18 ते बरें करुंक, बऱ्या कर्तुबांनी गिरेस्त जावंक, वांटपाक तयार जावंक;
संवाद सादपाक तयार आसप;
6:19 वेळा आड बरी बुन्याद स्वता खातीर सांठोवन दवरप
तांकां सासणाच्या जिविताक धरपाक येयात.
6:20 हे तिमोताक, तुज्या विस्वासांत दिल्लें तें राखून, अपवित्रपण टाळून
आनी व्यर्थ बकबक, आनी विज्ञानाचे विरोध खोटेपणान अशें म्हण्टात:
6:21 हें सांगपी कांय जाणांनी भावार्था विशीं चूक केल्या. कृपा वांगडा आसूं
तुका. आमेन.