Sofonías 2:1 Reunídevos, si, reunídevos, nación non desexada; 2:2 Antes de que o decreto saia, antes de que o día pase como a palla, antes a ira ardente do Señor vén sobre ti, antes do día do Señor a ira vén sobre ti. 2:3 Buscade ao Señor, todos os mansos da terra, que fixestes o seu xuízo; Busca a xustiza, busca a mansedume: pode ser que esteades escondidos no día da ira do Señor. 2:4 Porque Gaza será abandonada, e Ascalón unha desolación: expulsarán fóra de Asdod ao mediodía, e Ecrón será arrancada. 2:5 Ai dos habitantes da costa do mar, a nación do ¡Cheretitos! a palabra do Señor está contra ti; O Canaán, a terra de os filisteos, ata te destruirei, para que non haberá habitante. 2:6 E a costa do mar será vivendas e chalés para pastores, e pregamentos para rabaños. 2:7 E a costa será para o resto da casa de Xudá; deberán Aliméntase con iso: nas casas de Ascalón deitaranse no noite: porque o Señor, o seu Deus, visitaraos e apartaraos catividade. 2:8 Escoitei o oprobio de Moab e os insultos dos fillos de Amón, polo cal reprocharon ao meu pobo e engrandecéronse contra a súa fronteira. 2:9 Polo tanto, como eu vivo, di o Señor dos exércitos, o Deus de Israel, certamente Moab será como Sodoma, e os fillos de Amón como Gomorra, o cría de ortigas e salinas, e unha desolación perpetua: o o resto do meu pobo saqueaaos, e o resto do meu pobo os posuirá. 2:10 Isto terán para o seu orgullo, porque eles reprocharon e engrandecéronse contra o pobo do Señor dos exércitos. 2:11 O Señor será terrible para eles, porque fará fame a todos os deuses de a terra; e os homes adoraráno, cada un dende o seu lugar, todos as illas dos pagáns. 2:12 Tamén vós, etíopes, seredes mortos pola miña espada. 2:13 E estenderá a súa man contra o norte e destruirá a Asiria; e fará de Nínive unha desolación e seca como un deserto. 2:14 E os rabaños deitarán no medio dela, todas as bestas do nacións: tanto o corvo mariño como o avetoro aloxaranse no alto linteis dela; a súa voz cantará nas fiestras; a desolación será estar nos limiares: porque el descubrirá a obra de cedro. 2:15 Esta é a cidade alegre que habitou sen coidado, que dixo nela corazón, eu son, e non hai ninguén ao meu lado: como se converteu en un desolación, un lugar para deitarse as bestas! cada que pasa por alí ela asubiara e moverá a súa man.