Sofonías
2:1 Reunídevos, si, reunídevos, nación non desexada;
2:2 Antes de que o decreto saia, antes de que o día pase como a palla, antes
a ira ardente do Señor vén sobre ti, antes do día do Señor
a ira vén sobre ti.
2:3 Buscade ao Señor, todos os mansos da terra, que fixestes o seu
xuízo; Busca a xustiza, busca a mansedume: pode ser que esteades escondidos
no día da ira do Señor.
2:4 Porque Gaza será abandonada, e Ascalón unha desolación: expulsarán
fóra de Asdod ao mediodía, e Ecrón será arrancada.
2:5 Ai dos habitantes da costa do mar, a nación do
¡Cheretitos! a palabra do Señor está contra ti; O Canaán, a terra de
os filisteos, ata te destruirei, para que non haberá
habitante.
2:6 E a costa do mar será vivendas e chalés para pastores, e
pregamentos para rabaños.
2:7 E a costa será para o resto da casa de Xudá; deberán
Aliméntase con iso: nas casas de Ascalón deitaranse no
noite: porque o Señor, o seu Deus, visitaraos e apartaraos
catividade.
2:8 Escoitei o oprobio de Moab e os insultos dos fillos de
Amón, polo cal reprocharon ao meu pobo e engrandecéronse
contra a súa fronteira.
2:9 Polo tanto, como eu vivo, di o Señor dos exércitos, o Deus de Israel, certamente
Moab será como Sodoma, e os fillos de Amón como Gomorra, o
cría de ortigas e salinas, e unha desolación perpetua: o
o resto do meu pobo saqueaaos, e o resto do meu pobo
os posuirá.
2:10 Isto terán para o seu orgullo, porque eles reprocharon e
engrandecéronse contra o pobo do Señor dos exércitos.
2:11 O Señor será terrible para eles, porque fará fame a todos os deuses de
a terra; e os homes adoraráno, cada un dende o seu lugar, todos
as illas dos pagáns.
2:12 Tamén vós, etíopes, seredes mortos pola miña espada.
2:13 E estenderá a súa man contra o norte e destruirá a Asiria;
e fará de Nínive unha desolación e seca como un deserto.
2:14 E os rabaños deitarán no medio dela, todas as bestas do
nacións: tanto o corvo mariño como o avetoro aloxaranse no alto
linteis dela; a súa voz cantará nas fiestras; a desolación será
estar nos limiares: porque el descubrirá a obra de cedro.
2:15 Esta é a cidade alegre que habitou sen coidado, que dixo nela
corazón, eu son, e non hai ninguén ao meu lado: como se converteu en un
desolación, un lugar para deitarse as bestas! cada que pasa por alí
ela asubiara e moverá a súa man.