Zacarías
4:1 E volveu o anxo que falaba comigo e espertoume coma un home
que se esperta do seu sono,
4:2 E díxome: Que ves? E díxenlle: Mirei, e velaquí
un candelero todo de ouro, cunha cunca enriba, e os seus sete
lámpadas sobre el, e sete tubos para as sete lámpadas, que están sobre o
arriba do mesmo:
4:3 E dúas oliveiras ao seu carón, unha no lado dereito da cunca, e o
outro no lado esquerdo do mesmo.
4:4 Entón, respondín e falei ao anxo que falaba comigo, dicindo: Que?
son estes, meu señor?
4:5 Entón o anxo que falaba comigo respondeu e díxome: "Sabe".
ti non que son estes? E eu dixen: Non, meu señor.
4:6 Entón respondeume e faloume, dicindo: Esta é a palabra do Señor.
a Zorobabel, dicíndolle: Non por forza nin por poder, senón polo meu espírito.
di o Señor dos exércitos.
4:7 Quen es ti, montaña grande? antes de Zorobabel convertiráste en a
chaira: e sacará a súa lápida con berros,
clamando: Graza, graza para iso.
4:8 Ademais a palabra do Señor veume a min, dicindo:
4:9 As mans de Zorobabel puxeron os cimentos desta casa; seu
as mans tamén o rematarán; e saberás que o Señor dos exércitos
envioume a ti.
4:10 Porque quen desprezou o día das pequenas cousas? porque se alegrarán,
e verá a caída na man de Zorobabel con aqueles sete;
son os ollos do Señor, que percorren todo o conxunto
terra.
4:11 Entón respondín eu, e díxenlle: ¿En que están estas dúas oliveiras?
o lado dereito do candelabro e o lado esquerdo do mesmo?
4:12 Respondín de novo e díxenlle: Que son estas dúas oliveiras
ramas que a través dos dous tubos de ouro baleiran o aceite dourado
eles mesmos?
4:13 E el respondeume e díxome: Non sabes que son estes? E eu dixen:
Non, meu señor.
4:14 Entón dixo: Estes son os dous unxidos que están ao carón do Señor
toda a terra.