Zacarías 4:1 E volveu o anxo que falaba comigo e espertoume coma un home que se esperta do seu sono, 4:2 E díxome: Que ves? E díxenlle: Mirei, e velaquí un candelero todo de ouro, cunha cunca enriba, e os seus sete lámpadas sobre el, e sete tubos para as sete lámpadas, que están sobre o arriba do mesmo: 4:3 E dúas oliveiras ao seu carón, unha no lado dereito da cunca, e o outro no lado esquerdo do mesmo. 4:4 Entón, respondín e falei ao anxo que falaba comigo, dicindo: Que? son estes, meu señor? 4:5 Entón o anxo que falaba comigo respondeu e díxome: "Sabe". ti non que son estes? E eu dixen: Non, meu señor. 4:6 Entón respondeume e faloume, dicindo: Esta é a palabra do Señor. a Zorobabel, dicíndolle: Non por forza nin por poder, senón polo meu espírito. di o Señor dos exércitos. 4:7 Quen es ti, montaña grande? antes de Zorobabel convertiráste en a chaira: e sacará a súa lápida con berros, clamando: Graza, graza para iso. 4:8 Ademais a palabra do Señor veume a min, dicindo: 4:9 As mans de Zorobabel puxeron os cimentos desta casa; seu as mans tamén o rematarán; e saberás que o Señor dos exércitos envioume a ti. 4:10 Porque quen desprezou o día das pequenas cousas? porque se alegrarán, e verá a caída na man de Zorobabel con aqueles sete; son os ollos do Señor, que percorren todo o conxunto terra. 4:11 Entón respondín eu, e díxenlle: ¿En que están estas dúas oliveiras? o lado dereito do candelabro e o lado esquerdo do mesmo? 4:12 Respondín de novo e díxenlle: Que son estas dúas oliveiras ramas que a través dos dous tubos de ouro baleiran o aceite dourado eles mesmos? 4:13 E el respondeume e díxome: Non sabes que son estes? E eu dixen: Non, meu señor. 4:14 Entón dixo: Estes son os dous unxidos que están ao carón do Señor toda a terra.