Zacarías 2:1 Levantei de novo os ollos e mirei, e velaquí un home con a corda de medir na man. 2:2 Entón dixen: Onde vas? E díxome: A medida Xerusalén, para ver cal é a súa anchura e cal é a lonxitude do mesmo. 2:3 E velaquí, o anxo que falaba comigo saíu e outro anxo saíu ao seu encontro, 2:4 E díxolle: Corre, fala a este mozo dicindo: Xerusalén ser habitadas como cidades sen murallas para a multitude de homes e gando nel: 2:5 Porque eu, di o Señor, serei para ela un muro de lume arredor e será a gloria no medio dela. 2:6 Ai, ai, saíde e foxe da terra do norte, di o Señor: porque te estendei como os catro ventos do ceo, di o SEÑOR. 2:7 Líbrate, Sión, que habitas coa filla de Babilonia. 2:8 Porque así di o Señor dos exércitos: Despois da gloria envioume as nacións que te espoliaron: pois quen te toca toca o mazá dos seus ollos. 2:9 Pois velaquí, vou estreitar a miña man sobre eles, e serán un botín aos seus servos: e saberedes que o Señor dos exércitos enviou eu. 2:10 Canta e alégrate, filla de Sión, porque velaquí, veño e habitarei no medio de ti, di o Señor. 2:11 E moitas nacións uniranse ao Señor nese día, e serán meu pobo: e habitarei no medio de ti, e ti saberás que o Señor dos exércitos me enviou a ti. 2:12 E o Señor heredará Xudá a súa porción na terra santa, e o fará escolle de novo Xerusalén. 2:13 Calade, oh toda carne, diante do Señor, porque resucitou do seu morada santa.