Zacarías
2:1 Levantei de novo os ollos e mirei, e velaquí un home con a
corda de medir na man.
2:2 Entón dixen: Onde vas? E díxome: A medida
Xerusalén, para ver cal é a súa anchura e cal é a lonxitude
do mesmo.
2:3 E velaquí, o anxo que falaba comigo saíu e outro anxo
saíu ao seu encontro,
2:4 E díxolle: Corre, fala a este mozo dicindo: Xerusalén
ser habitadas como cidades sen murallas para a multitude de homes e gando
nel:
2:5 Porque eu, di o Señor, serei para ela un muro de lume arredor e
será a gloria no medio dela.
2:6 Ai, ai, saíde e foxe da terra do norte, di o Señor:
porque te estendei como os catro ventos do ceo, di o
SEÑOR.
2:7 Líbrate, Sión, que habitas coa filla de Babilonia.
2:8 Porque así di o Señor dos exércitos: Despois da gloria envioume
as nacións que te espoliaron: pois quen te toca toca o
mazá dos seus ollos.
2:9 Pois velaquí, vou estreitar a miña man sobre eles, e serán un botín
aos seus servos: e saberedes que o Señor dos exércitos enviou
eu.
2:10 Canta e alégrate, filla de Sión, porque velaquí, veño e habitarei
no medio de ti, di o Señor.
2:11 E moitas nacións uniranse ao Señor nese día, e serán
meu pobo: e habitarei no medio de ti, e ti saberás
que o Señor dos exércitos me enviou a ti.
2:12 E o Señor heredará Xudá a súa porción na terra santa, e o fará
escolle de novo Xerusalén.
2:13 Calade, oh toda carne, diante do Señor, porque resucitou do seu
morada santa.