Sabedoría de Salomón
2:1 Pois os impíos dixeron, razoando consigo mesmos, pero non ben: Noso
a vida é curta e tediosa, e na morte dun home non hai remedio:
tampouco se sabía ningún home que regresara da tumba.
2:2 Porque nacemos en toda aventura, e seremos máis adiante coma se fósemos
nunca fora: porque o alento nas nosas fosas nasais é coma fume, e un pouco
faísca no movemento do noso corazón:
2:3 Ao extinguido, o noso corpo converterase en cinzas, e o noso
o espírito desaparecerá como o aire suave,
2:4 E o noso nome será esquecido co tempo, e ninguén terá as nosas obras
en lembranza, e a nosa vida pasará como o rastro dunha nube,
e dispersarase como unha néboa, que se afasta cos raios de
o sol, e vencer coa súa calor.
2:5 Porque o noso tempo é unha sombra que pasa; e despois do noso fin alí
non hai volta, porque está rapidamente selado, para que ninguén volva.
2:6 Veña, pois, gocemos das cousas boas que están presentes: e
usemos rapidamente as criaturas como na mocidade.
2:7 Enchémonos de viño e ungüentos caros, e non deixes que floreza
da primavera pasa por nós:
2:8 Coroémonos con capullos de rosa, antes de que se sequen:
2:9 Ningún de nós vaia sen a súa parte da nosa voluptuosidade: imos marchar
mostras da nosa alegría en cada lugar: porque esta é a nosa parte, e
o noso destino é este.
2:10 Oprimimos ao pobre xusto, non perdoemos á viúva, nin
reverenciar os vellos pelos grises dos anciáns.
2:11 Que a nosa forza sexa a lei de xustiza, porque o que é débil é
atopou que non vale nada.
2:12 Polo tanto, aceitemos aos xustos; porque non está para
o noso turno, e el é limpo contra as nosas accións: reprodúcenos
ofendemos a lei e obxectamos á nosa infamia as transgresións de
a nosa educación.
2:13 El profesa ter coñecemento de Deus, e chámase a si mesmo o
fillo do Señor.
2:14 El foi feito para reprender os nosos pensamentos.
2:15 El é moi doloroso para nós ata ver, porque a súa vida non é como a outra
dos homes, os seus xeitos son doutra moda.
2:16 Consideramos por el como falsificados: abstívose dos nosos camiños como
da inmundicia: proclama o fin do xusto para ser bendito, e
gloria de que Deus é o seu pai.
2:17 Vexamos se as súas palabras son certas, e imos probar o que acontecerá
o final del.
2:18 Porque se o xusto é fillo de Deus, axudarao e librarao
da man dos seus inimigos.
2:19 Examinámolo con despecho e tortura, para que coñezamos o seu
mansedume, e proba a súa paciencia.
2:20 Condenémolo cunha morte vergoñenta, porque o fará polo seu propio dito
ser respectado.
2:21 Tales cousas imaxinaron, e foron enganados: polo seu
a maldade cegounos.
2:22 En canto aos misterios de Deus, non os coñecían, nin esperaban
o salario da xustiza, nin percibiu unha recompensa para as almas sen culpa.
2:23 Porque Deus creou o home para que fose inmortal, e fíxoo unha imaxe súa
propia eternidade.
2:24 Con todo, por envexa do demo veu a morte ao mundo: e
os que se agarran do seu costado atópano.