Sabedoría de Salomón 2:1 Pois os impíos dixeron, razoando consigo mesmos, pero non ben: Noso a vida é curta e tediosa, e na morte dun home non hai remedio: tampouco se sabía ningún home que regresara da tumba. 2:2 Porque nacemos en toda aventura, e seremos máis adiante coma se fósemos nunca fora: porque o alento nas nosas fosas nasais é coma fume, e un pouco faísca no movemento do noso corazón: 2:3 Ao extinguido, o noso corpo converterase en cinzas, e o noso o espírito desaparecerá como o aire suave, 2:4 E o noso nome será esquecido co tempo, e ninguén terá as nosas obras en lembranza, e a nosa vida pasará como o rastro dunha nube, e dispersarase como unha néboa, que se afasta cos raios de o sol, e vencer coa súa calor. 2:5 Porque o noso tempo é unha sombra que pasa; e despois do noso fin alí non hai volta, porque está rapidamente selado, para que ninguén volva. 2:6 Veña, pois, gocemos das cousas boas que están presentes: e usemos rapidamente as criaturas como na mocidade. 2:7 Enchémonos de viño e ungüentos caros, e non deixes que floreza da primavera pasa por nós: 2:8 Coroémonos con capullos de rosa, antes de que se sequen: 2:9 Ningún de nós vaia sen a súa parte da nosa voluptuosidade: imos marchar mostras da nosa alegría en cada lugar: porque esta é a nosa parte, e o noso destino é este. 2:10 Oprimimos ao pobre xusto, non perdoemos á viúva, nin reverenciar os vellos pelos grises dos anciáns. 2:11 Que a nosa forza sexa a lei de xustiza, porque o que é débil é atopou que non vale nada. 2:12 Polo tanto, aceitemos aos xustos; porque non está para o noso turno, e el é limpo contra as nosas accións: reprodúcenos ofendemos a lei e obxectamos á nosa infamia as transgresións de a nosa educación. 2:13 El profesa ter coñecemento de Deus, e chámase a si mesmo o fillo do Señor. 2:14 El foi feito para reprender os nosos pensamentos. 2:15 El é moi doloroso para nós ata ver, porque a súa vida non é como a outra dos homes, os seus xeitos son doutra moda. 2:16 Consideramos por el como falsificados: abstívose dos nosos camiños como da inmundicia: proclama o fin do xusto para ser bendito, e gloria de que Deus é o seu pai. 2:17 Vexamos se as súas palabras son certas, e imos probar o que acontecerá o final del. 2:18 Porque se o xusto é fillo de Deus, axudarao e librarao da man dos seus inimigos. 2:19 Examinámolo con despecho e tortura, para que coñezamos o seu mansedume, e proba a súa paciencia. 2:20 Condenémolo cunha morte vergoñenta, porque o fará polo seu propio dito ser respectado. 2:21 Tales cousas imaxinaron, e foron enganados: polo seu a maldade cegounos. 2:22 En canto aos misterios de Deus, non os coñecían, nin esperaban o salario da xustiza, nin percibiu unha recompensa para as almas sen culpa. 2:23 Porque Deus creou o home para que fose inmortal, e fíxoo unha imaxe súa propia eternidade. 2:24 Con todo, por envexa do demo veu a morte ao mundo: e os que se agarran do seu costado atópano.