Tobit 7:1 E cando chegaron a Ecbatane, chegaron á casa de Raguel. e Sara atopounos con eles, e despois de saudarse, trouxo á casa. 7:2 Entón Raguel díxolle á súa muller Edna: "Que se parece este mozo a Tobit". meu curmán! 7:3 E Raguel preguntoulles: "¿De onde sodes, irmáns? A quen lle dixeron: Somos dos fillos de Neftalim, que están cativos en Nínive. 7:4 Entón díxolles: "Coñecedes a Tobit, o noso parente? E eles dixeron: Nós coñéceo. Entón dixo: ¿Está ben de saúde? 7:5 E eles dixeron: "Está vivo e en boa saúde". Tobías dixo: "El é meu pai. 7:6 Entón Raguel ergueuse de un salto, bicouno e chorou: 7:7 E bendiciuno, e díxolle: "Ti es fillo dun honrado e bo home. Pero cando oíu que Tobit era cego, púxose triste, e chorou. 7:8 E do mesmo xeito choraron a súa muller Edna e a súa filla Sara. Ademais eles entretiunos alegremente; e despois diso matara un carneiro do rabaño, puxeron depósito de carne na mesa. Entón Tobías díxolle a Rafael: Irmán Azarias, fala daquelas cousas das que falabas no camiño, e que este negocio sexa enviado. 7:9 Entón comunicoulle o asunto a Raguel, e Raguel díxolle a Tobías: Come e bebe, e alegrate: 7:10 Porque convén que case coa miña filla, pero eu declararache a verdade. 7:11 Eu dei a miña filla en casamento a sete homes, que morreron esa noite entraron a ela: non obstante, polo momento, alégrate. Pero Tobías dixo: Non comerei nada aquí, ata que nos poñamos de acordo e xuramos uns aos outros. 7:12 Raguel dixo: "Entón tómaa a partir de agora segundo o xeito, pois". ti es a súa curmá, e ela é túa, e o Deus misericordioso che dá bo éxito en todas as cousas. 7:13 Entón chamou á súa filla Sara, e ela chegou ao seu pai e el colleuna da man e deuna por muller a Tobías, dicindo: Velaquí, lévaa segundo a lei de Moisés e lévaa a teu pai. E el bendiciunos; 7:14 E chamou a súa muller a Edna, colleu papel e escribiu un instrumento pactos e selouna. 7:15 Entón comezaron a comer. 7:16 Despois Raguel chamou a súa muller Edna e díxolle: Irmá, prepárate outra cámara e tráea alí. 7:17 O cal fixo o que el lle mandara, levouna alí. e chorou, recibiu as bágoas da súa filla e díxolle ela, 7:18 Consola, miña filla; o Señor do ceo e da terra dáche alegría por esta túa mágoa: consola, miña filla.