Tobit
7:1 E cando chegaron a Ecbatane, chegaron á casa de Raguel.
e Sara atopounos con eles, e despois de saudarse, trouxo
á casa.
7:2 Entón Raguel díxolle á súa muller Edna: "Que se parece este mozo a Tobit".
meu curmán!
7:3 E Raguel preguntoulles: "¿De onde sodes, irmáns? A quen lle dixeron:
Somos dos fillos de Neftalim, que están cativos en Nínive.
7:4 Entón díxolles: "Coñecedes a Tobit, o noso parente? E eles dixeron: Nós
coñéceo. Entón dixo: ¿Está ben de saúde?
7:5 E eles dixeron: "Está vivo e en boa saúde". Tobías dixo: "El
é meu pai.
7:6 Entón Raguel ergueuse de un salto, bicouno e chorou:
7:7 E bendiciuno, e díxolle: "Ti es fillo dun honrado e
bo home. Pero cando oíu que Tobit era cego, púxose triste,
e chorou.
7:8 E do mesmo xeito choraron a súa muller Edna e a súa filla Sara. Ademais eles
entretiunos alegremente; e despois diso matara un carneiro do
rabaño, puxeron depósito de carne na mesa. Entón Tobías díxolle a Rafael:
Irmán Azarias, fala daquelas cousas das que falabas no
camiño, e que este negocio sexa enviado.
7:9 Entón comunicoulle o asunto a Raguel, e Raguel díxolle a Tobías:
Come e bebe, e alegrate:
7:10 Porque convén que case coa miña filla, pero eu
declararache a verdade.
7:11 Eu dei a miña filla en casamento a sete homes, que morreron esa noite
entraron a ela: non obstante, polo momento, alégrate. Pero Tobías
dixo: Non comerei nada aquí, ata que nos poñamos de acordo e xuramos uns aos outros.
7:12 Raguel dixo: "Entón tómaa a partir de agora segundo o xeito, pois".
ti es a súa curmá, e ela é túa, e o Deus misericordioso che dá
bo éxito en todas as cousas.
7:13 Entón chamou á súa filla Sara, e ela chegou ao seu pai e el
colleuna da man e deuna por muller a Tobías, dicindo: Velaquí,
lévaa segundo a lei de Moisés e lévaa a teu pai. E el
bendiciunos;
7:14 E chamou a súa muller a Edna, colleu papel e escribiu un instrumento
pactos e selouna.
7:15 Entón comezaron a comer.
7:16 Despois Raguel chamou a súa muller Edna e díxolle: Irmá, prepárate
outra cámara e tráea alí.
7:17 O cal fixo o que el lle mandara, levouna alí.
e chorou, recibiu as bágoas da súa filla e díxolle
ela,
7:18 Consola, miña filla; o Señor do ceo e da terra dáche
alegría por esta túa mágoa: consola, miña filla.