Sirach
20:1 Hai unha reprensión que non é agradable;
lingua, e é sabio.
20:2 Moito é mellor reprender que enfadarse en segredo: e aquel que
confesa que a súa culpa será preservada de dano.
20:3 ¡Que bo é, cando se te reprende, mostrar o arrepentimento! pois así
escapas do pecado doloso.
20:4 Como é o desexo dun eunuco de desflorar a unha virxe; así é el
executa o xuízo con violencia.
20:5 Hai un que garda silencio e é sabio;
moito balbuceo convértese en odioso.
20:6 Algún cala a lingua, porque non ten que responder; e outros
garda silencio, sabendo o seu tempo.
20:7 O home sabio aguantará a lingua ata que vexa ocasión, pero un balbuceante
e un parvo non terá en conta o tempo.
20:8 O que usa moitas palabras será aborrecido; e o que leva a
a autoridade nela será odiada.
20:9 Hai un pecador que ten bo éxito nas cousas malas; e hai un
ganancia que se converte en perda.
20:10 Hai un don que non che servirá; e hai un agasallo cuxo
a compensación é dobre.
20:11 Hai unha humillación por mor da gloria; e hai quen levanta o seu
cabeza dunha leira baixa.
20:12 Hai quen compra moito por pouco, e o paga sete veces.
20:13 O home sabio faino amado coas súas palabras, pero as grazas dos tolos
será derramado.
20:14 O don dun tolo non che fará ningún ben cando o teñas; aínda tampouco
dos envexosos pola súa necesidade: porque busca recibir moitas cousas
para un.
20:15 El dá pouco, e reprende moito; abre a boca coma un
pregoneiro; hoxe presta, e mañá volvera a pedir: tal
un é ser odiado por Deus e polo home.
20:16 O tolo di: Non teño amigos, non teño grazas por todo o meu ben
feitos, e os que comen o meu pan falan mal de min.
20:17 Cantas veces, e de cantas se lle burlarán! pois el sabe
non está ben o que é ter; e todo é un para el coma se o tivese
iso non.
20:18 Mellor escorregar sobre un pavimento que esvarar coa lingua;
a caída dos impíos virá axiña.
20:19 Un conto inusual sempre estará na boca dos imprudentes.
20:20 Unha sentenza sabia será rexeitada cando saia da boca dun necio;
pois non o falará no seu momento.
20:21 Hai quen é impedido de pecar por falta, e cando toma
descansa, non se preocupará.
20:22 Hai quen destrúe a súa propia alma por timidez e por
aceptar persoas derrúbase a si mesmo.
20:23 Hai que por vergoña promete ao seu amigo e faino
o seu inimigo por nada.
20:24 A mentira é unha mancha sucia nun home, pero está continuamente na boca do
non ensinado.
20:25 Un ladrón é mellor que un home afeito a mentir, pero ambos
terá destrución do patrimonio.
20:26 O carácter do mentireiro é deshonroso, e a súa vergoña está sempre con
el.
20:27 O home sabio promoverase para honrar coas súas palabras, e o que
o entendemento agradará aos grandes.
20:28 O que labra a súa terra aumentará o seu monte, e o que quere
os grandes perdoarán a iniquidade.
20:29 Agasallos e agasallos cegan os ollos dos sabios e tapan a súa boca
que non pode reprobar.
20:30 Sabedoría que está agochada e tesouro que se acumula, que proveito hai
os dous?
20:31 Mellor é o que esconde a súa tolemia que o que esconde a súa sabedoría.
20:32 A paciencia necesaria para buscar ao Señor é mellor que aquel
leva a súa vida sen guía.