Sirach 20:1 Hai unha reprensión que non é agradable; lingua, e é sabio. 20:2 Moito é mellor reprender que enfadarse en segredo: e aquel que confesa que a súa culpa será preservada de dano. 20:3 ¡Que bo é, cando se te reprende, mostrar o arrepentimento! pois así escapas do pecado doloso. 20:4 Como é o desexo dun eunuco de desflorar a unha virxe; así é el executa o xuízo con violencia. 20:5 Hai un que garda silencio e é sabio; moito balbuceo convértese en odioso. 20:6 Algún cala a lingua, porque non ten que responder; e outros garda silencio, sabendo o seu tempo. 20:7 O home sabio aguantará a lingua ata que vexa ocasión, pero un balbuceante e un parvo non terá en conta o tempo. 20:8 O que usa moitas palabras será aborrecido; e o que leva a a autoridade nela será odiada. 20:9 Hai un pecador que ten bo éxito nas cousas malas; e hai un ganancia que se converte en perda. 20:10 Hai un don que non che servirá; e hai un agasallo cuxo a compensación é dobre. 20:11 Hai unha humillación por mor da gloria; e hai quen levanta o seu cabeza dunha leira baixa. 20:12 Hai quen compra moito por pouco, e o paga sete veces. 20:13 O home sabio faino amado coas súas palabras, pero as grazas dos tolos será derramado. 20:14 O don dun tolo non che fará ningún ben cando o teñas; aínda tampouco dos envexosos pola súa necesidade: porque busca recibir moitas cousas para un. 20:15 El dá pouco, e reprende moito; abre a boca coma un pregoneiro; hoxe presta, e mañá volvera a pedir: tal un é ser odiado por Deus e polo home. 20:16 O tolo di: Non teño amigos, non teño grazas por todo o meu ben feitos, e os que comen o meu pan falan mal de min. 20:17 Cantas veces, e de cantas se lle burlarán! pois el sabe non está ben o que é ter; e todo é un para el coma se o tivese iso non. 20:18 Mellor escorregar sobre un pavimento que esvarar coa lingua; a caída dos impíos virá axiña. 20:19 Un conto inusual sempre estará na boca dos imprudentes. 20:20 Unha sentenza sabia será rexeitada cando saia da boca dun necio; pois non o falará no seu momento. 20:21 Hai quen é impedido de pecar por falta, e cando toma descansa, non se preocupará. 20:22 Hai quen destrúe a súa propia alma por timidez e por aceptar persoas derrúbase a si mesmo. 20:23 Hai que por vergoña promete ao seu amigo e faino o seu inimigo por nada. 20:24 A mentira é unha mancha sucia nun home, pero está continuamente na boca do non ensinado. 20:25 Un ladrón é mellor que un home afeito a mentir, pero ambos terá destrución do patrimonio. 20:26 O carácter do mentireiro é deshonroso, e a súa vergoña está sempre con el. 20:27 O home sabio promoverase para honrar coas súas palabras, e o que o entendemento agradará aos grandes. 20:28 O que labra a súa terra aumentará o seu monte, e o que quere os grandes perdoarán a iniquidade. 20:29 Agasallos e agasallos cegan os ollos dos sabios e tapan a súa boca que non pode reprobar. 20:30 Sabedoría que está agochada e tesouro que se acumula, que proveito hai os dous? 20:31 Mellor é o que esconde a súa tolemia que o que esconde a súa sabedoría. 20:32 A paciencia necesaria para buscar ao Señor é mellor que aquel leva a súa vida sen guía.