Cantar de Salomón
6:1 Onde foi o teu amado, o máis fermosa entre as mulleres? onde está o teu
amado desviado? para que o busquemos contigo.
6:2 O meu amado baixou ao seu xardín, aos leitos de especias, para alimentarse
nos xardíns, e para recoller lirios.
6:3 Eu son do meu amado, e o meu amado é meu: el apacenta entre os lírios.
6:4 Ti es fermosa, oh meu amor, coma Tirza, hermosa coma Xerusalén, terrible
como un exército con estandartes.
6:5 Aparta de min os teus ollos, porque me venceron: o teu cabelo é coma
un rabaño de cabras que aparecen de Galaad.
6:6 Os teus dentes son coma un rabaño de ovellas que soben do seu lavado
todos teñen xemelgos, e non hai un estéril entre eles.
6:7 Como un anaco de granada son os teus templos dentro dos teus peiteos.
6:8 Hai sesenta raíñas, oitenta concubinas e virxes
sen número.
6:9 A miña pomba, a miña sen mancha é unha soa; é a única da súa nai, ela
é a escollida delas que a deu a luz. As fillas vírona, e
bendiciuna; si, as raíñas e as concubinas, e louvárona.
6:10 Quen é a que mira como a mañá, fermosa coma a lúa, clara coma
o sol, e terrible coma un exército con bandeiras?
6:11 Baixei ao xardín das noces para ver os froitos do val, e
para ver se a vide florecía e se brotaban as granadas.
6:12 Ou se fose consciente, a miña alma fíxome coma os carros de Aminadib.
6:13 Volve, volve, oh Sulamita; volve, volve, para que poidamos mirarte.
Que veredes na Sulamita? Como se tratase da compañía de dous exércitos.