Cantar de Salomón 6:1 Onde foi o teu amado, o máis fermosa entre as mulleres? onde está o teu amado desviado? para que o busquemos contigo. 6:2 O meu amado baixou ao seu xardín, aos leitos de especias, para alimentarse nos xardíns, e para recoller lirios. 6:3 Eu son do meu amado, e o meu amado é meu: el apacenta entre os lírios. 6:4 Ti es fermosa, oh meu amor, coma Tirza, hermosa coma Xerusalén, terrible como un exército con estandartes. 6:5 Aparta de min os teus ollos, porque me venceron: o teu cabelo é coma un rabaño de cabras que aparecen de Galaad. 6:6 Os teus dentes son coma un rabaño de ovellas que soben do seu lavado todos teñen xemelgos, e non hai un estéril entre eles. 6:7 Como un anaco de granada son os teus templos dentro dos teus peiteos. 6:8 Hai sesenta raíñas, oitenta concubinas e virxes sen número. 6:9 A miña pomba, a miña sen mancha é unha soa; é a única da súa nai, ela é a escollida delas que a deu a luz. As fillas vírona, e bendiciuna; si, as raíñas e as concubinas, e louvárona. 6:10 Quen é a que mira como a mañá, fermosa coma a lúa, clara coma o sol, e terrible coma un exército con bandeiras? 6:11 Baixei ao xardín das noces para ver os froitos do val, e para ver se a vide florecía e se brotaban as granadas. 6:12 Ou se fose consciente, a miña alma fíxome coma os carros de Aminadib. 6:13 Volve, volve, oh Sulamita; volve, volve, para que poidamos mirarte. Que veredes na Sulamita? Como se tratase da compañía de dous exércitos.