Cantar de Salomón
4:1 Velaquí, ti es fermosa, meu amor; velaquí, ti es xusta; tes pombas'
ollos dentro dos teus meitos: o teu cabelo é coma un rabaño de cabras que aparecen de
monte Galaad.
4:2 Os teus dentes son coma un rabaño de ovellas que están ata esquiladas, que xurdiu
do lavado; dos cales todos teñen xemelgos, e ningún é estéril entre eles
eles.
4:3 Os teus beizos son coma un fío escarlata, e o teu discurso é bonito: o teu
os templos son coma un anaco de granada dentro dos teus meitos.
4:4 O teu pescozo é como a torre de David construída para un arsenal, sobre a cal
alí penden mil escudos, todos escudos de poderosos.
4:5 Os teus dous peitos son coma dúas corvas xemelgas que se alimentan entre elas
os lirios.
4:6 Ata que rompa o día, e as sombras foxen, levareime ata o
montaña de mirra e ata o outeiro do incenso.
4:7 Ti es todo fermoso, meu amor; non hai lugar en ti.
4:8 Ven comigo dende o Líbano, miña esposa, comigo dende o Líbano: mira dende
o cumio de Amana, dende o alto de Shenir e Hermón, dos leóns
guaridas, das montañas dos leopardos.
4:9 Arrancaches o meu corazón, miña irmá, miña esposa; arrebatáchesme
corazón cun dos teus ollos, cunha cadea do teu pescozo.
4:10 Que fermoso é o teu amor, miña irmá, miña esposa! canto mellor é o teu amor
que o viño! e o cheiro dos teus ungüentos que todas as especias!
4:11 Os teus beizos, meu esposo, caen coma o panal de mel: o mel e o leite están debaixo
a túa lingua; e o cheiro das túas roupas é como o cheiro do Líbano.
4:12 Un xardín pechado é a miña irmá, a miña esposa; unha fonte calada, unha fonte
selado.
4:13 As túas plantas son unha horta de granadas, con froitos agradables;
alcanfir, con nardo,
4:14 Nardo e azafrán; cálamo e canela, con todas as árbores de
incenso; mirra e áloe, con todas as principais especias:
4:15 Unha fonte de xardíns, un pozo de augas vivas e regatos
Líbano.
4:16 Esperta, ó vento do norte; e ven, ti sur; golpe sobre o meu xardín, que o
as súas especias poden saír. Que entre o meu amado no seu xardín, e
come os seus froitos agradables.