Cantar de Salomón 4:1 Velaquí, ti es fermosa, meu amor; velaquí, ti es xusta; tes pombas' ollos dentro dos teus meitos: o teu cabelo é coma un rabaño de cabras que aparecen de monte Galaad. 4:2 Os teus dentes son coma un rabaño de ovellas que están ata esquiladas, que xurdiu do lavado; dos cales todos teñen xemelgos, e ningún é estéril entre eles eles. 4:3 Os teus beizos son coma un fío escarlata, e o teu discurso é bonito: o teu os templos son coma un anaco de granada dentro dos teus meitos. 4:4 O teu pescozo é como a torre de David construída para un arsenal, sobre a cal alí penden mil escudos, todos escudos de poderosos. 4:5 Os teus dous peitos son coma dúas corvas xemelgas que se alimentan entre elas os lirios. 4:6 Ata que rompa o día, e as sombras foxen, levareime ata o montaña de mirra e ata o outeiro do incenso. 4:7 Ti es todo fermoso, meu amor; non hai lugar en ti. 4:8 Ven comigo dende o Líbano, miña esposa, comigo dende o Líbano: mira dende o cumio de Amana, dende o alto de Shenir e Hermón, dos leóns guaridas, das montañas dos leopardos. 4:9 Arrancaches o meu corazón, miña irmá, miña esposa; arrebatáchesme corazón cun dos teus ollos, cunha cadea do teu pescozo. 4:10 Que fermoso é o teu amor, miña irmá, miña esposa! canto mellor é o teu amor que o viño! e o cheiro dos teus ungüentos que todas as especias! 4:11 Os teus beizos, meu esposo, caen coma o panal de mel: o mel e o leite están debaixo a túa lingua; e o cheiro das túas roupas é como o cheiro do Líbano. 4:12 Un xardín pechado é a miña irmá, a miña esposa; unha fonte calada, unha fonte selado. 4:13 As túas plantas son unha horta de granadas, con froitos agradables; alcanfir, con nardo, 4:14 Nardo e azafrán; cálamo e canela, con todas as árbores de incenso; mirra e áloe, con todas as principais especias: 4:15 Unha fonte de xardíns, un pozo de augas vivas e regatos Líbano. 4:16 Esperta, ó vento do norte; e ven, ti sur; golpe sobre o meu xardín, que o as súas especias poden saír. Que entre o meu amado no seu xardín, e come os seus froitos agradables.