romanos 14:1 Aquel que é débil na fe, recibide, pero non para dubidar disputas. 14:2 Porque un cre que pode comer de todo; outro, que é débil, come herbas. 14:3 O que come non despreza o que non come; e non o deixes quen non come xulga o que come, porque Deus o recibiu. 14:4 Quen es ti que xulgas o servo doutro? ao seu propio amo el érguese ou cae. Si, será sostido, porque Deus pode facer el de pé. 14:5 Un home estima un día por riba do outro; outro estima cada día iguais. Que cada home estea plenamente convencido na súa mente. 14:6 O que mira o día, ten en conta o Señor; e el que non ten en conta o día, para o Señor non o ten en conta. El aquel come, come para o Señor, porque dá grazas a Deus; e o que come non, ao Señor non come e dá grazas a Deus. 14:7 Porque ningún de nós vive para si, nin ninguén morre para si. 14:8 Porque se vivimos, vivimos para o Señor; e se morremos, morremos ao Señor: se vivimos, ou morremos, somos do Señor. 14:9 Porque para iso Cristo morreu, resucitou e resucitou para poder sexa o Señor dos mortos e dos vivos. 14:10 Pero por que xulgas o teu irmán? ou por que non deixas nada o teu irmán? porque todos estaremos ante o tribunal de Cristo. 14:11 Porque está escrito: Vivo eu, di o Señor, todo xeonllo dobrarase ante eu, e toda lingua confesará a Deus. 14:12 Entón, cada un de nós dará conta de si mesmo a Deus. 14:13 Xa non nos xulguemos máis uns aos outros, senón que xulguemos isto: que ninguén puxo escollo nin ocasión para caer no de seu irmán xeito. 14:14 Sei, e estou convencido polo Señor Xesús, que non hai nada impuro por si mesmo: pero ao que considera impuro calquera cousa, a el é impuro. 14:15 Pero se o teu irmán se entristece coa túa comida, agora non andas caritativamente. Non destrúas coa túa comida a aquel polo que morreu Cristo. 14:16 Non se fale, pois, do teu ben: 14:17 Porque o reino de Deus non é comida nin bebida; pero a xustiza, e paz e gozo no Espírito Santo. 14:18 Porque o que serve a Cristo nestas cousas é agradable a Deus, e aprobado polos homes. 14:19 Sigamos, pois, as cousas que fan a paz, e cousas coas que un pode edificar a outro. 14:20 Porque a carne non destruír a obra de Deus. De feito, todas as cousas son puras; pero iso é malo para aquel home que come con ofensa. 14:21 É bo non comer carne, nin beber viño, nin nada polo cal o teu irmán tropeza, ou se escandaliza ou se debilita. 14:22 Tes fe? téñao para ti diante de Deus. Feliz é aquel non se condena a si mesmo no que permite. 14:23 E o que dubida é condenado se come, porque non come de fe: pois todo o que non é da fe é pecado.