romanos
14:1 Aquel que é débil na fe, recibide, pero non para dubidar
disputas.
14:2 Porque un cre que pode comer de todo; outro, que é débil,
come herbas.
14:3 O que come non despreza o que non come; e non o deixes
quen non come xulga o que come, porque Deus o recibiu.
14:4 Quen es ti que xulgas o servo doutro? ao seu propio amo el
érguese ou cae. Si, será sostido, porque Deus pode facer
el de pé.
14:5 Un home estima un día por riba do outro; outro estima cada día
iguais. Que cada home estea plenamente convencido na súa mente.
14:6 O que mira o día, ten en conta o Señor; e el que
non ten en conta o día, para o Señor non o ten en conta. El aquel
come, come para o Señor, porque dá grazas a Deus; e o que come
non, ao Señor non come e dá grazas a Deus.
14:7 Porque ningún de nós vive para si, nin ninguén morre para si.
14:8 Porque se vivimos, vivimos para o Señor; e se morremos, morremos
ao Señor: se vivimos, ou morremos, somos do Señor.
14:9 Porque para iso Cristo morreu, resucitou e resucitou para poder
sexa o Señor dos mortos e dos vivos.
14:10 Pero por que xulgas o teu irmán? ou por que non deixas nada o teu
irmán? porque todos estaremos ante o tribunal de Cristo.
14:11 Porque está escrito: Vivo eu, di o Señor, todo xeonllo dobrarase ante
eu, e toda lingua confesará a Deus.
14:12 Entón, cada un de nós dará conta de si mesmo a Deus.
14:13 Xa non nos xulguemos máis uns aos outros, senón que xulguemos isto:
que ninguén puxo escollo nin ocasión para caer no de seu irmán
xeito.
14:14 Sei, e estou convencido polo Señor Xesús, que non hai nada
impuro por si mesmo: pero ao que considera impuro calquera cousa, a
el é impuro.
14:15 Pero se o teu irmán se entristece coa túa comida, agora non andas
caritativamente. Non destrúas coa túa comida a aquel polo que morreu Cristo.
14:16 Non se fale, pois, do teu ben:
14:17 Porque o reino de Deus non é comida nin bebida; pero a xustiza, e
paz e gozo no Espírito Santo.
14:18 Porque o que serve a Cristo nestas cousas é agradable a Deus, e
aprobado polos homes.
14:19 Sigamos, pois, as cousas que fan a paz, e
cousas coas que un pode edificar a outro.
14:20 Porque a carne non destruír a obra de Deus. De feito, todas as cousas son puras; pero iso
é malo para aquel home que come con ofensa.
14:21 É bo non comer carne, nin beber viño, nin nada
polo cal o teu irmán tropeza, ou se escandaliza ou se debilita.
14:22 Tes fe? téñao para ti diante de Deus. Feliz é aquel
non se condena a si mesmo no que permite.
14:23 E o que dubida é condenado se come, porque non come de
fe: pois todo o que non é da fe é pecado.